Βασίλης Μπακόπουλος



Ολα φαίνεται να κινούνται, αναπόδραστα, προς την κατεύθυνση μιας ακόμα εκλογικής αναμέτρησης στην Ελλάδα - μόνο που αυτές οι εθνικές εκλογές, όποτε μας... αφήσουν να τις κάνουμε, αναμένονται να είναι πολύ διαφορετικές από όλες τις προηγούμενες.
Βλέπετε, μέχρι πριν από δύο χρόνια, κάποιοι επάνω σε μπαλκόνια και εξέδρες παραμύθιαζαν -για απειροστή φορά- κάποιους σε πλατείες ότι θα μεταμορφωθούν, ξανά-μανά, σε... «κυρίαρχο λαό», σε λαό... πυρίμαχο, λαό ευγνώμονα, λαό τιμωρό, λαό που «δεν ξεχνά», λαό που γενικώς... «όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει».
Δεν ξέρω αν η μνήμη μας ως λαού αδυνάτιζε όλο και περισσότερο ανά τα τακτά -ή και... άτακτα- χρονικά διαστήματα που εξαγγέλονταν εκλογές, και πλέον έχει καταστεί ασθενέστερη αυτής των εκάστοτε κυβερνώντων.
Αγνοώ επίσης αν η τσίπα των εκάστοτε κυβερνώντων όλο και χάνεται - ασχέτως πόσα χρόνια έχουν διατελέσει στο τιμόνι της χώρας.
Δύσκολο επίσης είναι να εντοπιστεί -πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- κι ένας έστω άνθρωπος που θα πάει να ψηφίσει επειδή διάβασε ή άκουσε, άρα γνωρίζει σε βάθος, τις θέσεις και το πρόγραμμα του κόμματος που επέλεξε.
Επομένως, μιας και ακόμα τελούμε υπό... προσωρινή εντολή, θα ψηφίσουμε όποτε μας... διατάξουν ή όποτε μας επιτρέψουν - ενδεχομένως και όποιον μας υποδείξουν;
Αν και αυτή τη φορά πέσουμε στα ίδια -διαψεύδοντας εντυπωσιακά τις, έτσι κι αλλιώς ανέξοδες για τον καθένα μας δημοσκοπήσεις- θα σημαίνει ότι είμαστε πλέον σε δρόμο χωρίς επιστροφή, ως πολίτες, ως σκεπτόμενοι άνθρωποι.
«Η βλακεία, ο εγωισμός και η καλή υγεία είναι οι τρεις προϋποθέσεις για την ευτυχία, όμως αν η βλακεία απουσιάζει χάνεται το παν», έλεγε ο Φλομπέρ...