Περνώντας λοιπόν τις τελευταίες ημέρες αρκετό χρόνο με φίλο με κινητικές δυσκολίες από άλλη πόλη της Ελλάδας, που αγαπάει την Καλαμάτα και φροντίζει να την επισκέπτεται όποτε μπορεί, δεν ήταν καθόλου δύσκολο για μία ακόμα φορά να διαπιστώσουμε ότι η μεσσηνιακή πρωτεύουσα είναι αρκετά πίσω σε ζητήματα προσβασιμότητας.

Ρίχνοντας μία ματιά στην Παραλία της Καλαμάτας πολύ λίγα είναι τα σημεία, από τα οποία ένας άνθρωπος με πρόβλημα στην κίνηση μπορεί να προσεγγίσει την αμμουδιά, ενώ σημαντικές είναι οι δυσκολίες για να μπορέσει ως πελάτης σε πολλά από τα μαγαζιά να απολαύσει λίγες στιγμές χαλάρωσης, όπως οι υπόλοιποι.

Ναι, αλλά έχουμε τα Seatrac, θα πει κάποιος! Εννοείται πως η λειτουργία του συγκεκριμένου συστήματος είναι άκρως θετική και βοηθάει σε μεγάλο βαθμό άτομα με αναπηρία να κάνουν μπάνιο, αλλά αρκεί όλο αυτό; Το ερώτημα φυσικά είναι ρητορικό.

Αντίστοιχη η κατάσταση και στα περισσότερα καταστήματα εστίασης στο κέντρο της Καλαμάτας, που σε ορισμένα είναι πολύ δύσκολο να μπεις, ενώ σε άλλα πρέπει είτε να ανέβεις, είτε να κατέβεις σκαλιά για να φθάσεις στην τουαλέτα.

Ολη αυτή η κατάσταση φυσικά δεν έχει να κάνει με τον τουρισμό, αλλά με την καθημερινότητα του κάθε πολίτη, που για κάποιο λόγο μόνιμα ή προσωρινά αποκτά κινητικά προβλήματα. Και όταν μιλάμε και για κάποια περιοχή που θέλει κατά τα άλλα να υπερηφανεύεται ότι είναι τουριστική, τότε ένας λόγος παραπάνω.

Η κατάσταση αυτή είναι διαπιστωμένη και ορθώς καταγεγραμμένη από πολλούς, κάποιοι εκ των οποίων είναι μεταξύ των πλέον αρμοδίων για αλλαγές. Το θέμα όμως είναι ότι η όποια πρόοδος σημειώνεται με ρυθμούς χελώνας.

Σε όλο αυτό τη δική τους σημαντική ευθύνη έχουν και οι ίδιοι οι επαγγελματίες, καθώς κάθε μεμονωμένη αλλαγή προς το καλύτερο βοηθάει στη βελτίωση της συνολικής κατάστασης στην ευρύτερη περιοχή. Για να μην κρυβόμαστε πάντα πίσω από γενικές έννοιες, όπως “φορείς”, “αρμόδιοι” και “υπηρεσίες”.