Στενοχωριέμαι γιατί τα τελευταία χρόνια, εκεί που η παραγωγή ξεκινάει καλά και με ελπίδες, πάντα κάτι κακό γίνεται και η χρονιά είναι τελικά από αρνητική έως καταστροφική για τους παραγωγούς.

Αντί να κερδίζουν λογικά και να καλλιεργούν χωρίς πρόβλημα την επόμενη χρονιά, τα χρέη μεγαλώνουν και τους “πνίγουν”. Εντάξει, είναι οι αθρόες και ανεξέλεγκτες εισαγωγές, οι ελληνοποιήσεις, η κερδοσκοπία και η μεγάλη διαφορά τιμής από τον παραγωγό στον καταναλωτή που αγοράζει την πατάτα στο σούπερ μάρκετ. Είναι οι αδυναμίες και οι παθογένειες του κράτους και των υπηρεσιών, καθώς και οι υποσχέσεις των πολιτικών που δεν τηρούνται. Aυτονόητες υποχρεώσεις και νόμοι μένουν στα χαρτιά, πάντα σε βάρος των παραγωγών.

Μήπως, όμως, έχουν και τις δικές τους ευθύνες οι παραγωγοί; Εχουν κάνει την αυτοκριτική τους, έχουν ψάξει τη δυνατότητα να κινηθούν, να πάρουν πρωτοβουλίες και τις τύχες στα χέρια τους, να αλλάξουν τη μοίρα τους;

Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα “χρυσά” χρόνια, τότε που ο Αγροτικός Συνεταιρισμός Μεσσήνης ήταν δυναμικός, έπαιζε ρόλο και ρύθμιζε τα πράγματα. Είχε το συσκευαστήριο - μεγαθήριο στην Μπούκα, που η Πολιτεία τον βοήθησε να φτιάξει. Ομως, οι ασθένειες του αγροτικού κινήματος, τα καμώματα των “αγροτοπατέρων” με τις κομματικές εξαρτήσεις και τους προσωπικούς εγωισμούς, οδήγησαν στη διάλυση και την καταστροφή. Το συσκευαστήριο εγκαταλείφθηκε -σήμερα λαλούν κουκουβάγιες-, η κοινή προσπάθεια πήγε περίπατο και η πατάτα έφτασε στα 13 λεπτά. Αλλά πάντα ο παραγωγός χάνει, όλοι οι άλλοι επιβιώνουν ή κονομάνε.

Πιο πρόσφατα, στις αρχές του 2013 είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια για την καθιέρωση της ονομασίας της πατάτας Καλαμάτας (και της Μεσσήνης) ως προστατευόμενης ονομασίας προέλευσης (ΠΟΠ), υπό την Περιφερειακή Ενότητα Μεσσηνίας και τη συμμετοχή εκπροσώπων των Αγροτικών Συνεταιρισμών Καλαμάτας και Μεσσήνης. Κίνητρο για την κοινή προσπάθεια ήταν το όνομα “Καλαμάτα” που πουλάει παντού, όμως είχαν εκφραστεί επιφυλάξεις για αντιδράσεις από την πλευρά της Μεσσήνης, που ήταν πιο γνωστή για την πατάτα. Επτά χρόνια μετά δεν έχει γίνει τίποτα και η κατρακύλα δεν έχει σταματημό. Μήπως ήρθε η ώρα οι παραγωγοί να πάρουν πρωτοβουλίες, να συνεργαστούν και να ζητήσουν να επανέλθει η προσπάθεια για πατάτα ΠΟΠ ή ΠΓΕ (Περιοχή Γεωγραφικής Ενδειξης) ή πιστοποιημένη, μήπως και αλλάξουν τη μοίρα τους;