Ολα αυτά στην εποχή που ζούμε, θα πρέπει να ήταν ρητορικά ερωτήματα. Αν επικρατούσαν η κοινή λογική, η αξιοκρατία και η πραγματική προστασία του δημόσιου συμφέροντος και όχι η κουτοπονηριά, το βόλεμα και η εξυπηρέτηση με κάθε τρόπο των ημετέρων. Επειδή αυτά, όμως, συμβαίνουν και σήμερα, τα ερωτήματα επιδέχονται διάφορες απαντήσεις. Οχι ξεκάθαρες και κατηγορηματικές και το αποδεικνύουν καθημερινά "υπεύθυνα" πολιτικά πρόσωπα.

Δεν μπορείς να υποστηρίζεις στα λόγια την τήρηση των νόμων, τη μείωση της γραφειοκρατίας, τη διασφάλιση του δημόσιου συμφέροντος και την εξυπηρέτηση του πολίτη και στην πράξη να κάνεις τα ακριβώς αντίθετα. Να επιπλήττεις έμμεσα και να απειλείς τον υπάλληλο που κάνει τη δουλειά του και τηρεί όλα τα παραπάνω.

Στη σημερινή εποχή, επειδή ο απλός πολίτης δοκιμάζεται πολύ σκληρά και αγωνίζεται την κάθε μέρα να τα φέρει βόλτα, απαιτείται διαφάνεια κι έλεγχος σε κάθε επίπεδο. Προστασία του δημόσιου χρήματος και λογοδοσία και για το τελευταίο ευρώ, που ανήκει στον πολίτη. Ο υπάλληλος που εργάζεται μ’ αυτή την πρακτική, που τηρεί τους νόμους δεν έχει να φοβηθεί κανέναν. Δικαιώνεται και από την υπηρεσία του, την προϊστάμενη αρχή και κυρίως από τον πολίτη κριτή.

Αυτός ο κριτής είναι που έχει και το νου του και δεν επιτρέπει στον πολιτικό να κινηθεί χωρίς διαφάνεια και κουτοπονηριές. Καταλαβαίνει πότε ο πολιτικός κοροϊδεύει κι αδιαφορεί για τον κόσμο, πότε νοιάζεται για τη δική του και τη βόλεψη των ημετέρων. Και δε γελιέται από τα ωραία λόγια και τις υποσχέσεις. Σήμερα μαζί με το νόμιμο σημασία έχει και το ηθικό.