είπε κυρία μπαίνοντας σε ταξί της Καλαμάτας πριν από λίγα χρόνια. "Α, μαντάμ, όχι Λαμπράκη, Βασιλέως Κωνσταντίνου τη λένε την οδό" της απάντησε ο οδηγός του ταξί, προκαλώντας έτσι το θυμό της πελάτισσας και την έξοδό της από το όχημα...

Αυτό τον αστείο διάλογο που έγινε στ' αλήθεια πριν λίγα χρόνια μας έφερε στο μυαλό η ημερομηνία του θανάτου αυτής της εμβληματικής μορφής της σύγχρονης Ελλάδας, του Γρηγόρη Λαμπράκη, που μάλιστα καταγόταν από το γειτονικό μας νομό, την Αρκαδία.

Σαν αιώνες μοιάζουν τα χρόνια που μεσολάβησαν από τότε που έζησε ο Λαμπράκης. Αιώνες μεσαιωνικοί, με παχύ σκοταδισμό και μοναχά φευγαλέες λάμψεις ελπιδοφόρου φωτός. Δε μπορεί, 50 χρόνια μετά, να ξαναπαλεύουμε για τα αυτονόητα. Δε μπορεί να ξανασυζητάμε για τα ίσα δικαιώματα των ανθρώπων με διαφορετικά χρώματα στο δέρμα. Κι όμως τελικά, μπορεί.

Το σήμα της ειρήνης που στο στήθος κατάσαρκα κρατούσε ο Λαμπράκης περπατώντας, το ξεχάσαμε. Μόνο στα σχολεία το βλέπουμε που και που, όταν το ζωγραφίζουν - ευτυχώς - οι μαθητές, στο πλαίσιο εκπαιδευτικών προγραμμάτων. Τη θέση του στους τοίχους, στις μπλούζες και κυρίως στις οθόνες των έγχρωμων τηλεοράσεων πήραν άλλα σήματα, πιο γεωμετρικά, αρχαιοπρεπή και τρομακτικά, που κάθε άλλο παρά αγάπη στο συνάνθρωπο πρεσβεύουν.

Είναι νωρίς για να πούμε ότι και η εποχή η δική μας δε θα βγάλει τέτοιες ανάλογες πολιτικές μορφές, όμως μέχρι στιγμής και από αυτά που ζούμε, κανείς δε μοιάζει αρκετός για να μας εμπνεύσει.

Κι έτσι, μοιάζουμε σαν όχλος που συνεχίζει να βαδίζει με βήματα νωχελικά, σε ένα παρόν που κάθε μέρα βυθίζεται στην αστάθεια. Ο ένας στηρίζεται στον μπροστινό του για να βρει το δρόμο, αλλά ταγός δεν υπάρχει πουθενά. Κι έτσι χάνουμε την ευθεία και μπλέκουμε στους παράδρομους, χάνοντας τον προορισμό και την έμπνευσή μας.

Και κάτι τελευταίο... Γιατί έχω την αίσθηση ότι αν αναφέρει κανείς το όνομά του Λαμπράκη στους σημερινούς μαθητές, τους φοιτητές, τους νέους, δε θα γνωρίζουν παρά ελάχιστοι το πρόσωπό του; Ισως γιατί ο μόνος "Γρηγόρης" με τον οποίο είναι εξοικειωμένη αυτή η γενιά, είναι αυτός με τα ... μικρογεύματα...