χαβαλέ -κι ο δράστης, που μαζεύτηκε όταν αυτοί που ήταν δίπλα του τον «έκραξαν» ομαδικά, ίσως να είχε κακά ξεμπερδέματα, ενδεχομένως να απογειωνόταν κι αυτός, όπως το άτυχο τετράποδο.

Το πιο πάνω γεγονός παίρνει επιπλέον βαρύνουσα σημασία γιατί ο δράστης -ο… χαβαλές- ήταν ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που διαδήλωσαν πριν μία εβδομάδα περίπου εναντίον του φασισμού, στην Καλαμάτα.

Με καταγεγραμμένη τέτοια συμπεριφορά -αλλά κυρίως τέτοια νοοτροπία- αναρωτιέται κανείς για τι πράγμα ακριβώς μπορεί να διαδήλωνε ένας τέτοιος άνθρωπος στη συγκεκριμένη πορεία.

Είναι εκπληκτικό, όταν το σκέφτεται κανείς…

Πώς μπορείς να αγανακτείς ενάντια στον φασισμό -και όλα όσα εκφράζει- και την ίδια στιγμή να δείχνεις τέτοια περιφρόνηση για ένα ζωντανό πλάσμα, που δεν έχει φταίξει στο παραμικρό, που δεν έχει ενοχλήσει, που απλώς υπάρχει προσπαθώντας να επιβιώσει σε έναν εξαιρετικά εχθρικό κόσμο, σε ένα γεμάτο κινδύνους περιβάλλον.

Οπως -τηρουμένων των αναλογιών- προσπαθεί να επιβιώσει ο αλλοδαπός, ο τσιγγάνος, ο αλλόθρησκος, ο άνθρωπος με αναπηρία. Κι όμως, ακριβώς γι’ αυτό το δικαίωμα, αυτών των ανθρώπων -στην επιβίωση- υποτίθεται ότι διαδήλωνε ο συγκεκριμένος, μετέχοντας στην πορεία.

Ειλικρινά, είναι ακατανόητο πώς μπορεί να επιλέγει κάποιος ποιες ζωές θα σέβεται και ποιες όχι, πώς μπορεί -όπως έδειξε με την πράξη του- να «τακτοποιεί» ζωές κατατάσσοντας ποιες είναι πιο… άξιες από κάποιες άλλες.

Ισως δεν υπάρχει λόγος να συμπαθεί κάποιος ιδιαίτερα τα αδέσποτα -συμβαίνει και αυτό. Ωστόσο, η εκδήλωση επιθετικότητας απέναντί τους «για χαβαλέ», κάθε άλλο παρά με το ανοιχτό μυαλό που συνεπάγεται η συμμετοχή σε μια αντιφασιστική πορεία συνάδει, σύντροφε…