Η 12χρονη μαθήτρια στον Κολωνό πήγαινε κανονικά στο σχολείο. Φέτος είχε λείψει μόνο μία μέρα… Γιατί όμως το σχολείο απέτυχε να προστατέψει τη 12χρονη;

Κανένας δεν μπορεί να αμφισβητήσει τον κρίσιμο ρόλο των εκπαιδευτικών στην πρόληψη, τον εντοπισμό και τη διαχείριση περιστατικών παιδικής κακοποίησης. Είναι οι μόνοι επαγγελματίες που συμβιώνουν με τα παιδιά πολλές ώρες την ημέρα, για τουλάχιστον 9 μήνες το χρόνο. Ωστόσο, οι ίδιοι ομολογούν πως συχνά δεν αναγνωρίζουν τις ενδείξεις της κακοποίησης ή της παραμέλησης. Άλλοι αγνοούν ότι είναι υποχρεωμένοι να ενημερώσουν σχετικά με ανησυχίες τους ή και ακούσματά τους για περιστατικά κακοποίησης. Επιπλέον, φοβούνται μια “σύγκρουση” με την οικογένεια του παιδιού ή ακόμη και με συναδέλφους τους ή ιεραρχικά ανωτέρους τους. Ένας άλλος παράγοντας που φαίνεται πως αποτρέπει τους εκπαιδευτικούς από το να… μπλέξουν, είναι ο φόβος έκθεσής τους σε μακροχρόνιες δικαστικές διαδικασίες. Κι αυτή είναι η μία πλευρά, των εκπαιδευτικών.

Από την άλλη υπάρχουν τα παιδιά, τα οποία δεν αναγνωρίζουν πάντα την παραβίαση των επιτρεπτών ορίων στα αγγίγματα των ενηλίκων και νομίζουν πως είναι κάτι το φυσιολογικό, οπότε δεν μπαίνουν στη διαδικασία να συμβουλευτούν έναν εκπαιδευτικό που εμπιστεύονται. Μην αυταπατάστε, δεν… ξυπνήσαμε ένα πρωί και ξαφνικά ανακαλύψαμε το τέρας. Στην Ελλάδα 1 στα 6 παιδιά θα δεχθεί κάποιας μορφής σεξουαλική βία στη ζωή του, ενώ σε 9 στις 10 περιπτώσεις ο θύτης είναι ένας άνθρωπος που ανήκει στο στενό φιλικό ή συγγενικό περιβάλλον.

Η σεξουαλική διαπαιδαγώγηση είναι άκρως απαραίτητη σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης, καθώς η απειρία των παιδιών να διαχειριστούν τέτοιες καταστάσεις, όπως και το γεγονός ότι δεν γνωρίζουν επαρκώς το σώμα τους και τις λειτουργίες του, τα καθιστά εν δυνάμει θύματα. Κατ’ εμέ εναπόκειται στην Πολιτεία να προωθήσει την πρόληψη ως μέρος της γενικής διαπαιδαγώγησης από το σχολείο, όπως και να αναπτύξει προγράμματα στήριξης της οικογένειας και της προστασίας του παιδιού με εκπαιδευμένο προσωπικό.