Κάθε φορά που πηγαίνει κάποιος στην Πύλο, συνειδητοποιεί ότι η Μεσσηνία στερείται από τα βασικά, τα αυτονόητα. Καταλαβαίνει ότι έχει αδικηθεί από την Πολιτεία και έχει αδικήσει τον εαυτό της. Εχει και η ίδια σημαντικές ευθύνες, γιατί δεν πίεσε, δεν διεκδίκησε με συνέπεια, δεν έθεσε προτεραιότητες και δεν ιεράρχησε τα έργα που λείπουν, με βάση τη σημασία και την προσφορά τους στον τόπο.

Η βελτίωση και αναβάθμιση του οδικού άξονα Καλαμάτα - Ριζόμυλος - Πύλος - Μεθώνη έπρεπε να έχει γίνει χθες, χρόνια πριν. Ισως από την εποχή της… ευημερίας και των “παχιών αγελάδων”, που μελετούσαμε και περιμέναμε την υλοποίηση της παραλιακής χάραξης στο Καλαμάτα - Ριζόμυλος. Εργο που παρέμενε σε εκκρεμότητα για χρόνια και φθάσαμε στη μνημονιακή περίοδο να μην έχει χρηματοδότηση. Και ο τόπος που ποντάρει στην τουριστική ανάπτυξη, να παραμένει με προβληματικούς κι επικίνδυνους δρόμους.

Με όλα αυτά το έργο του οδικού άξονα από την Καλαμάτα -από το Ασπρόχωμα για να ακριβολογούμε- έως τη Μεθώνη δεν σηκώνει άλλη καθυστέρηση. Η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Υποδομών και οι υπηρεσιακοί παράγοντες οφείλουν να επιταχύνουν τις διαδικασίες και να τηρήσουν τις υποσχέσεις για τα χρονοδιαγράμματα. Να προχωρήσουν τις απαλλοτριώσεις και να ετοιμάσουν το έργο, ώστε άμεσα να υπογραφεί η σύμβαση με την ανάδοχο κοινοπραξία. Οφείλουν να ξεκαθαρίσουν και να ενημερώσουν τους φορείς και την κοινωνία της Μεσσηνίας από πού θα ξεκινήσει το έργο (από τον κόμβο Ζαφείρη;) και αν θα αντιμετωπιστούν κάποια ζητήματα που προκαλούσαν προβλήματα στο τμήμα μέχρι την ευθεία Ασπρόχωμα - Μεσσήνη και στην ίδια την ευθεία.

Η παράκαμψη της Πύλου μπορεί να περιμένει και να δρομολογηθεί σε επόμενη φάση, για να μην αποτελέσει και άλλοθι σε ενδεχόμενη νέα καθυστέρηση. Τα σημαντικά έργα της Μεσσηνίας δεν μπορούν να περιμένουν άλλο.