Γνωρίζουν όμως ότι ο δρόμος προς την επαγγελματική αποκατάσταση μόνο με ροδοπέταλα δεν είναι στρωμένος. Υπό τις συνθήκες παλαιότερων ετών η μέρα αυτή θα ήταν για τους αποφοίτους το τέλος της φοιτητικής τους ζωής και θα σήμαινε παράλληλα την ένταξή τους στον επαγγελματικό στίβο. Η ζωή ωστόσο τα έφερε έτσι και σήμερα η επαγγελματική αποκατάσταση φαντάζει... ανέκδοτο. Πρέπει όμως οι απόφοιτοι των σχολών της μεσσηνιακής πρωτεύουσας, αλλά και όλων των τριτοβάθμιων σχολών της χώρας να στερηθούν τη δυνατότητα χαράς και οικοδόμησης ονείρων από εδώ και πέρα δεδομένων των συνθηκών; Η απάντηση είναι όχι φυσικά. Αυτό όμως που θα πρέπει να κάνουν γρηγορότερα από τους αποφοίτους άλλων ετών είναι να προσαρμοστούν πιο γρήγορα στην πραγματικότητα. Η κοινωνικοοικονομική κρίση δηλαδή τους στερεί τη δυνατότητα να... απολαύσουν μία περίοδο χάριτος και να σχεδιάσουν με ηρεμία το μέλλον τους. Ολο και περισσότεροι νεαροί επιστήμονες επιλέγουν κάθε μέρα να αφήσουν την Ελλάδα και να κυνηγήσουν την... τύχη τους στο εξωτερικό. Πολλές εκεί οι ευκαιρίες, πολλά και τα εμπόδια, τα οποία όμως συχνά κάνουν πως δεν τα βλέπουν στη φούρια τους να... αποδράσουν από την σημερινή ελληνική πραγματικότητα. Αν υπάρχει πάντως ακόμα μία ελπίδα να διασωθεί το καράβι που λέγεται “Ελλάδα” και να καταφέρει να πλεύσει και πάλι σε ήρεμα νερά, τότε αυτό έχει ως βασική προϋπόθεση την αξιοποίηση των δυνατοτήτων των νέων επιστημόνων, την ανάπτυξη της καινοτομίας και την εισαγωγή νέων ιδεών στην προσωπική και επαγγελματική μας ζωή. Στη θεωρία πάντως όλοι συμφωνούμε, στην πράξη όμως θα πρέπει ο καθένας μας από την πλευρά του να κάνει θυσίες και να αποδείξει ότι πραγματικά πιστεύει σε ένα καλύτερο μέλλον. Οι σωτήρες με τις γραβάτες και τις λύσεις για όλα στους χαρτοφύλακες... πέθαναν. Οι νέοι είναι μόνο αυτοί που μπορούν να δώσουν λύσεις και να μοιράσουν ελπίδα στην κοινωνία.