Μένει κάτι όμως από όλα αυτά ή απλώς αποτελούν μία μικρή ένεση για την επιβίωση αυτών που έχουν ανάγκη και από του Αγιαννιού και μετά επιστρέφουμε όλοι στη σκληρή πραγματικότητα; Αυτή που μας θέλει να κοιτάμε και πάλι την πάρτη μας και να ξαναγινόμαστε εαυτούληδες. Θα πρέπει φυσικά να αναφέρουμε ότι δράσεις που έχουν ως επίκεντρο τα παιδιά, έχουν μεγάλη σημασία καθώς από μικρή ηλικία μπαίνουν σε μία διαδικασία να σκέφτονται το συνάνθρωπο και να δρουν με άξονα την αλληλεγγύη. Μία λέξη όμως που πολλοί από τους σημερινούς μεγάλους, παρότι ως παιδιά λάμβαναν μέρος σε φιλανθρωπικού χαρακτήρα εκδηλώσεις, έχουν μάλλον ξεχάσει. Θα μπορούσαμε φυσικά να πούμε ότι σε μεγάλο βαθμό η ίδια η ζωή και οι νέες αξίες που μας... δίδαξε η καταναλωτική κοινωνία τους αλλοίωσε. Αλλά πλέον τα πράγματα άλλαξαν και θα πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ότι βοηθώντας τον διπλανό μας χτίζουμε και το δικό μας μέλλον. Πριν κάποια χρόνια αν στο 80% των Ελλήνων έλεγες ότι σήμερα θα ζουν σε αυτές τις συνθήκες που γνωρίζουμε και ότι αύριο μπορεί να χρήζουν και αυτοί ενός πιάτου φαγητού ή γενικότερα βοήθειας, θα σε έλεγαν γραφικό. Με το να γίνουμε λοιπόν περισσότερο αλληλέγγυοι και να ρίχνουμε και κανένα βλέφαρο και δίπλα μας, μόνο κερδισμένοι μπορούμε να βγούμε. Ας πιάσουν λοιπόν τόπο όλες οι φιλανθρωπικές εκδηλώσεις και από απλώς εφήμερες να γίνουν μέρος της καθημερινότητάς μας.