Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, αλλά αντίστοιχα και την 25η Μαρτίου επανέρχεται στο προσκήνιο η συζήτηση για το αν θα πρέπει να εξακολουθήσουν να γίνονται παρελάσεις. Είναι αλήθεια ότι παρακολουθώντας τη μαθητική παρέλαση και βλέποντας τους μαθητές να παρελαύνουν με στρατιωτικό τρόπο, όχι μόνο θυμόμαστε τα δικά μας παιδικά χρόνια, όταν ήμασταν στη θέση τους, αλλά δημιουργείται παράλληλα και η απορία για το τι πραγματικά προσφέρει αυτή η κατάσταση. Τιμούμε δηλαδή με το στρατιωτικό βήμα το μήνυμα της εκάστοτε εθνικής εορτής ή μήπως θα είναι προτιμότερο να βρεθούν άλλοι τρόποι για να τιμήσουν το πνεύμα της ημέρας; 

Θα μπορούσε για παράδειγμα η μαθητική παρέλαση να αντικατασταθεί από γυμναστικές επιδείξεις. Θεσμός, που παλαιότερα συνδεόταν με τη λήξη του σχολικού έτους, αλλά πλέον έχει ατονήσει. Οι σχολικές γιορτές, που γίνονται την παραμονή των εθνικών επετείων και στόχο έχουν την διατήρηση της ιστορικής μνήμης των γεγονότων, θα μπορούσαν κάλλιστα να συνδυαστούν με ένα πρόγραμμα γυμναστικών ή και γενικότερα αθλητικών δραστηριοτήτων, το οποίο παράλληλα με τον εορταστικό χαρακτήρα θα έδινε τη δυνατότητα σε γονείς και φίλους να καμαρώσουν τα παιδιά να ασκούνται.

Η παρέλαση θα μπορούσε να συνεχίσει να υπάρξει ως θεσμός με τη συμμετοχή του στρατού, αλλά και ομάδων λαογραφικού χαρακτήρα, όπως συμβαίνει και σήμερα, που φορώντας παραδοσιακές στολές, δίνουν ένα ιδιαίτερο χρώμα στις εκδηλώσεις.

Σε κάθε περίπτωση όμως η στρατιωτικού τύπου παρέλαση δεν έχει να προσφέρει πλέον τίποτα στους μαθητές. Δίνοντας τη θέση της σε ένα συνδυασμό πνευματικών (σχολικές γιορτές) και αθλητικών δραστηριοτήτων θα μπορούσε να αποβεί περισσότερο προς όφελος των παιδιών και να τιμώνται ουσιαστικότερα οι εθνικές επέτειοι.