Πέμπτη, 21 Απριλίου 2011 11:57

Σκόρπια περί διαχείρισης...

Γράφτηκε από τον
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

Πρόσφατα, η χώρα μας -μαζί με τρεις άλλες- παραπέμφθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο επειδή, εκεί στα... βορειοδυτικά της ηπείρου μας, βαρέθηκαν να περιμένουν κοντά... δέκα χρόνια να εφαρμόσει η Ελλάδα την Κοινοτική Οδηγία για τη διαχείριση που έχει εκδοθεί από το 2000.
Κατά τα άλλα, ας είναι καλά το... εθνικό σύστημα διαχείρισης υδατικών πόρων, που εδώ και κάποια χρόνια όλο και ετοιμάζεται και ποτέ δεν τελειώνει.
Κάτι σαν το υφαντό της πιστής Πηνελόπης δηλαδή, που ολημερίς το έπλεκε και τη νύχτα το ξήλωνε, για να ξεγελάσει τους μνηστήρες. Και το κατάφερε ώσπου έφθασε ο Οδυσσέας για να τους «περιποιηθεί» δεόντως.
Στην εποχή μας, όμως, τι ακριβώς συμβαίνει τελικά; Ποια Πηνελόπη και ποιοι μνηστήρες; Ποιοι «πλέκουν» και ποιοι «ξηλώνουν»; Ποιους «μνηστήρες» θέλουν να ξεγελάσουν;
Γιατί έτσι που πάει η δουλειά δεν θα χρειαστεί κανένας Οδυσσέας, οι μνηστήρες θα έχουν... «κορακιάσει» πριν τον ερχομό του.
Μήπως δουλευόμαστε όλοι μας λίγο; Κάτι με τη διαχείριση του νερού, κάτι με τη διαχείριση των απορριμμάτων, κάτι με τη διαχείριση του δασικού πλούτου, κάτι με το... φόρτε μας, τη διαχείριση εθνικών κρίσεων!
Αν -έστω και τώρα- δεν δούμε ψύχραιμα το πράγμα, φοβάμαι ότι μέχρι να συμφωνήσουμε στο «πώς» και «ποιος» δεν θα υπάρχει αντικείμενο διαχείρισης.
Κι οι στέρνες -που γράφει ο ποιητής- είναι και θα παραμένουν άδειες. Ομως δεν είναι αυτές που ηχούν, ούτε πλέον τις προσκυνούμε. Βρήκαμε άλλα «κύμβαλα αλαλάζοντα» κι είναι αυτά τα οποία προσκυνούμε πλέον.
Με τη διαφορά ότι οι στέρνες πότε-πότε γέμιζαν με νεράκι κι έσβηναν τη δίψα μας. Ενώ τα κύμβαλα, ανέκαθεν, μονίμως είναι γεμάτα με... φρέσκο αέρα -κοπανιστό για την ακρίβεια, εξ ου και ηχούν.
Κι εμείς τα προσκυνούμε...


Βασίλης Μπακόπουλος


NEWSLETTER