Του Γιώργου Παναγόπουλου

Η πλειοψηφία των παραγόντων στην αυτοδιοίκηση δείχνει με τη συμπεριφορά της ότι δεν έχει ή -το πιθανότερο- δεν θέλει να καταλάβει πού ακριβώς βρίσκεται η χώρα και η οικονομία της. Το πάρτι με τα δανεικά έχει τελειώσει, αλλά κανένας αφενός δεν το έχει συνειδητοποιήσει και αφετέρου δεν θέλει να το παραδεχτεί. Τις προηγούμενες ημέρες 2 ειδήσεις από το Δήμο Καλαμάτας ήταν  απολύτως ενδεικτικές: Ο δήμος δεν μπορεί να νοικιάσει και να αξιοποιήσει ιδιόκτητο κτήριο στην Αριστομένους στο οποίο παλαιότερα στεγαζόταν το ΚΕΠ, ενώ την ίδια στιγμή συνεχίζει τη διαδικασία για την ανακατασκευή του παλιού νοσοκομείου, προκειμένου να εγκαταστήσει εκεί τις υπηρεσίες του. Προωθεί δηλαδή ένα νέο κτηριακό πρόγραμμα υψηλότατου κόστους, όταν διαθέτει ακίνητα τα οποία παραμένουν κλειστά.

Η ανακατασκευή του παλιού νοσοκομείου είναι μια παλιά ιστορία. Η αλήθεια είναι ότι από την πρώτη στιγμή που αναλήφθηκε η συγκεκριμένη πρωτοβουλία από το νυν δήμαρχο υπήρχαν πολλές ενστάσεις και αντιδράσεις. Στην εποχή των δανεικών όμως, σχεδόν κανείς δεν έδινε μεγάλη σημασία, ούτε έβλεπε το αυτονόητο.  Αλλωστε ήταν αντιπαθής και αντιλαϊκός όποιος «δεν ήθελε να γίνουν έργα» και «να πάρει ζωή μια ολόκληρη περιοχή». Εργο βέβαια... δεν έγινε και ούτε πρόκειται να γίνει, σε ορατό τουλάχιστον χρόνο. Οσο για την περιοχή, θα συνεχίσει να ζει με ένα μεγαλοπρεπές κουφάρι όπου θα κουρνιάζουν οι γνωστές σκιές. Η δημοτική αρχή Καλαμάτας αδυνατεί να διαβάσει τα δεδομένα που έχουν δημιουργηθεί κι επιμένει τώρα στο ίδιο λάθος. Προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό ένα έργο που το εγκατέλειψαν όλοι, ακόμα και ο… εργολάβος. 

Τα βασικά οικονομικά μεγέθη των προϋπολογισμών για τα επόμενα χρόνια δείχνουν ότι το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων το μόνο που μπορεί να χρηματοδοτήσει είναι έργα του ΕΣΠΑ. Οι κωδικοί και οι δεσμεύσεις που είχαν αναληφθεί την εποχή των εύκολων δανεικών έχουν την ίδια αξία με αυτή του χαρτιού υγείας... Πέρα όμως από το δημοσιονομικό, υπάρχουν νέα δεδομένα και σε άλλους τομείς - που αφορούν τα κτήρια αλλά και το ανθρώπινο δυναμικό: Ο Δήμος Καλαμάτας λόγω «Καλλικράτη» έχει «κληρονομήσει» μέρος του Διοικητηρίου, ενώ τα επόμενα χρόνια θα υπάρξει και σημαντική μείωση του προσωπικού. Ολα αυτά βέβαια στην περίπτωση που δεν καταρρεύσει συνολικά η χώρα και δεν επιστρέψουμε στη δραχμή. Γιατί σε αυτή την περίπτωση μάλλον θα χρειάζονται αντίσκηνα και συσσίτια κι όχι καινούργια κτήρια για να στεγαστούν υπηρεσίες.

Η δημοτική αρχή Καλαμάτας είναι προφανές ότι προσπαθεί εναγωνίως να συνδέσει τη θητεία της με ένα μεγάλο έργο. Βρήκε στο δρόμο της το παλιό νοσοκομείο και παραμένει πεισματικά  γαντζωμένη πάνω σ' αυτό, παρότι είναι φανερό ότι δεν μπορεί να προχωρήσει. Αυτό γίνεται απολύτως σαφές αν ταυτόχρονα αναλογιστεί κανείς ότι η καθαριότητα στην πόλη βρίσκεται σε δραματικά χειρότερο σημείο από ό,τι στο παρελθόν. Δεν είναι μόνο ότι τα σκουπίδια έμειναν σωρωμένα στους δρόμους της πόλης για περισσότερες από μία φορές, προκαλώντας αφόρητη κατάσταση σε πολίτες κι επισκέπτες. Το χειρότερο είναι ότι η παρούσα δημοτική αρχή δείχνει πως δεν έχει διδαχτεί τίποτα. Οποιος στις παρούσες πολιτικές συνθήκες αναμένει λύσεις από τα πάνω, ενώ η αιρετή Περιφερειακή Αυτοδιοίκηση περί άλλα τυρβάζεται, είναι τουλάχιστον αιθεροβάμων. Με άλλα λόγια, η δημοτική αρχή με τη στάση της θέλει να αποφύγει το πολιτικό κόστος του παρόντος και του μέλλοντος, ενώ εμείς από την πλευρά μας πρέπει να... μάθουμε να ζούμε με τα σκουπίδια στους δρόμους πληρώνοντας ακριβά τους σκουπιδοεργολάβους για την περιοδική απομάκρυνσή τους. Στο δε κυκλοφοριακό και στη στάθμευση, τα πράγματα κάθε μέρα γίνονται και χειρότερα. Το τι θα γίνει στο μέλλον ουδείς το γνωρίζει. Στον τομέα του πολιτισμού, χειρότερα δε γίνεται. Στον τομέα της καθημερινότητας (ασφαλτοστρώσεις, καλλωπισμοί κ.λπ.) τίποτα το σημαντικό πέρα από τις αυτονόητες υποχρεώσεις, και σε κάθε περίπτωση πολύ χαμηλότερες από τις προσδοκίες των κατοίκων  αλλά και τις υπαρκτές ανάγκες της πόλης. Οι αναπλάσεις στο κέντρο και κυρίως ο πεζόδρομος στην Αριστομένους ήταν το επικοινωνιακό άρμα της δημοτικής αρχής το οποίο ήδη εξαργυρώθηκε χαρίζοντάς της μια άνετη εκλογική νίκη.

Η δημοτική αρχή Καλαμάτας -όπως και οι άλλοι αυτοδιοικητικοί φορείς- βρίσκεται σε δύσκολη πολιτική και οικονομική συγκυρία. Αυτά που ήξεραν και ίσχυαν στον προηγούμενο κόσμο έχουν ελαχιστοποιηθεί στον παρόντα και θα εξαφανιστούν στον μέλλοντα. Ετσι θα ήταν χρήσιμο οι παράγοντες του Δήμου Καλαμάτας να εκπονούσαν ένα σχέδιο αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας, προκειμένου να κλείσουν οικονομικές τρύπες αλλά και να  εξασφαλίσουν πολύτιμους πόρους για ανάληψη αναπτυξιακών πρωτοβουλιών. Οι υπηρεσίες του δήμου στεγάζονται σήμερα σε ικανοποιητικούς χώρους και αυτό είναι μάλλον το τελευταίο που θα έπρεπε να μας απασχολεί. Ακόμα όμως κι αν πάρουμε ως βάσιμο και πολύ σημαντικό ζήτημα την ανάγκη στέγασης όλων των δημοτικών υπηρεσιών σε ένα κτήριο, αυτό θα μπορούσε να γίνει στο Διοικητήριο, με την αντίστοιχη μετακίνηση από εκεί άλλων υπηρεσιών σε κτήρια του Δήμου Καλαμάτας. Στις παρούσες συνθήκες ακόμα και οι απλές μετακομίσεις υπηρεσιών είναι ένα περιττό κόστος, αλλά δυστυχώς ακόμα κι αυτό δεν είναι αυτονόητο. To πολιτικό προσωπικό που έχει μάθει να ξοδεύει διορίζοντας και ρίχνοντας μπετά, μόνο έτσι ξέρει να πολιτεύεται κι έτσι θα συνεχίσει, μέχρι τη στιγμή που θα... αντικατασταθεί. Φωνάζει διαρκώς «ρίχτε λεφτά στην αγορά» και εννοεί… μπετά. Αγνοεί φυσικά ότι η ανάπτυξη μέσω της κατανάλωσης δεν έχει καμιά προοπτική και ότι τα ακίνητα για να «μαντρώσουμε» τους υπαλλήλους έχουν διαρκές κόστος χωρίς κανένα όφελος.

Υ.Γ. Ο Δήμος Καλαμάτας έχει πλέον πρόβλημα ακόμα και με την κάλυψη των λειτουργικών δαπανών του Πνευματικού Κέντρου. Εν τω μεταξύ, τα επόμενα χρόνια αναμένεται να παραληφθεί το Μέγαρο Χορού, το λειτουργικό κόστους του οποίου θα είναι δυσθεώρητο. Με δυο λόγια, αν συνεχίσει έτσι ο δήμος δεν θα μπορεί να συντηρεί κανένα κτήριο και να υποστηρίξει καμιά πρωτοβουλία του. Τα ντουβάρια δυστυχώς δεν τρώγονται - αντίθετα, σε οδηγούν ταχύτερα στο βυθό.

panagopg@gmail.com