Του Γιώργου Παναγόπουλου

Η ανατίναξη του φούρνου του διαιτητή Κωνσταντινέα προχθές το βράδυ στο Ιστορικό Κέντρο της Καλαμάτας δείχνει ότι η κατάσταση έχει πλέον ξεφύγει. Δεν θρηνήσαμε θύματα πραγματικά από τύχη. Η ώρα της έκρηξης και το σημείο όπου βρίσκεται ο φούρνος θα μπορούσαν να προκαλέσουν ανείπωτη τραγωδία. Ο χουλιγκανισμός έχει μετατραπεί σε κανονική τρομοκρατία - και το κράτος με την Αστυνομία του, εκτός από αιφνιδιασμένο, είναι εμφανώς ανίκανο να αντιμετωπίσει τη νέας μορφής βία. Ο συγκεκριμένος φούρνος δεν έγινε για πρώτη φορά στόχος, και είναι τουλάχιστον παράδοξο το ότι δεν υπήρχε αυξημένη επιτήρηση μιας και δεν είχαν συλληφθεί οι δράστες της προηγούμενης επίθεσης. Να σημειωθεί δε ότι η περιοχή του Ιστορικού Κέντρου θα έπρεπε έτσι κι αλλιώς να έχει αυξημένη αστυνομική επιτήρηση τη συγκεκριμένη ώρα.

Την περασμένη εβδομάδα που κάηκαν τα ιστορικά κτήρια της Αθήνας, οι μεν μιλούσαν για οργανωμένο σχέδιο που δεν μπόρεσε να αποτρέψει -προφανώς ανοργάνωτη- η Αστυνομία και οι δε για προβοκάτορες και παρακρατικούς που ήθελαν να διαλύσουν το λαϊκό κίνημα αντίδρασης. Ολα όμως δείχνουν ότι τελικά ούτε οργανωμένο σχέδιο υπήρχε ούτε προβοκάτορες, απλώς οι χούλιγκαν κατέβηκαν μετά τα παιχνίδια για να πλιατσικολογήσουν, να κάψουν και να εκβιάσουν. Στην αναμπουμπούλα ο λύκος χαίρεται, οι χούλιγκαν ανακατεύτηκαν με τους μπαχαλάκηδες της επανάστασης κι έκαψαν το κέντρο της Αθήνας. Η Αστυνομία αιφνιδιάστηκε μιας και δεν προέβλεψε ότι τη συγκεκριμένη ημέρα η αναβολή των αγώνων ήταν επιβεβλημένη για πολλούς και διάφορους λόγους. Και τελικά, αντί να συζητούμε για το πραγματικό πρόβλημα, άλλος λεονταρίζει... βγάζοντας κουκούλες κι άλλος ψάχνει για το παρακράτος και τους συνεργάτες του. Το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του, ακόμα και σε αυτό το πεδίο, αδυνατεί να δει και να αντιμετωπίσει το αυτονόητο.

Ο χουλιγκανισμός έχει εδώ και χρόνια πάρει ανησυχητικές διαστάσεις στη χώρα μας, υποβοηθούμενος από ένα παντελώς αναξιόπιστο επαγγελματικό ποδόσφαιρο. Ο χουλιγκανισμός στην Ελλάδα έχει από τη μια μεριά τα κλασικά αγγλικά χαρακτηριστικά (ραντεβού θανάτου, ξυλοδαρμοί κ.λπ.) αλλά από την άλλη έχει και στοιχεία ξεκαθαρίσματος - μπραβιλίκια της νύχτας. Η τοποθέτηση βόμβας στο κατάστημα ενός διαιτητή δεν είναι  απλή χουλιγκάνικη ενέργεια, αλλά μαφιόζικο μήνυμα προς όλους τους διαιτητές: «Προσέξτε τι θα σφυρίξετε, έρχεται η σειρά σας». Το πρώτο λοιπόν που πρέπει να ξεκαθαρίσουν οι αρχές είναι αν πρόκειται για μεμονωμένη ενέργεια «θερμών» χουλιγκάνων ή για «μήνυμα» μαφίας που θέλει να ελέγξει τους διαιτητές και τις αποφάσεις τους. Οι απλοί χούλιγκαν έριξαν πέτρες πριν από ένα μήνα στο φούρνο και χάθηκαν στα στενά. Τώρα έχουμε ισχυρό εκρηκτικό μηχανισμό που απαιτεί γνώση και υψηλό ρίσκο. Δεν πρόκειται δηλαδή για πιτσιρικαρία που πέρασε με τα μηχανάκια κι έριξε δυο πέτρες, αλλά για κάτι μεγαλύτερο και σαφώς πιο οργανωμένο. Στη συγκεκριμένη περίπτωση όλα δείχνουν ότι υπάρχει οργάνωση με φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς πίσω από το χτύπημα, γι' αυτό και δεν μπορεί να περάσει ως ένα απλό γεγονός ποδοσφαιρικής βίας.

Το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα -για όποιον δεν θέλει να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του- έχει καταληφθεί από μια ιδιότυπη μαφία. Η υπόθεση των στημένων, οι απειλές κατά των διαιτητών, ακόμα και το φυσιογνωμικό στήσιμο αυτών που το διοικούν, δείχνουν ακριβώς με τι έχουμε να κάνουμε. Οι πολιτικοί ευθύνονται γιατί εδώ και χρόνια -όπως και στους άλλους τομείς- έβλεπαν τι γίνεται αλλά δεν έκαναν τίποτα απολύτως. Αντίθετα, βολεύονταν στις σουίτες και στα επίσημα των γηπέδων αγκαλιασμένοι με προέδρους και παράγοντες, ακόμα και με κοινούς κακοποιούς του ποινικού δικαίου που παρίσταναν τους μεγαλομετόχους των ομάδων. Το καλαμπούρι και στον συγκεκριμένο τομέα πρέπει να τελειώσει. Αυτό που δεν έγινε αμέσως μετά την αποκάλυψη του κυκλώματος με τα στημένα που σημάδεψαν το περσινό πρωτάθλημα, επιβάλλεται να γίνει τώρα. Μηδενική ανοχή προς πάσα κατεύθυνση - κι ας ξαναπαίξουν μπάλα ως επαγγελματικές ομάδες εντός και εκτός Ευρώπης μετά από 10 χρόνια.

Το παράδειγμα της Βρετανίας επί Θάτσερ δείχνει το δρόμο για οπαδούς και ομάδες. Μόνο ένα συνολικό σχέδιο που θα επιβάλλει κοινή δράση κράτους, αστυνομίας, ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας και συλλόγων μπορεί να επιφέρει αποτέλεσμα. Οπως στην Αγγλία, έτσι κι εδώ θα μπορούσαν να αξιοποιηθούν κλειστά κυκλώματα παρακολούθησης με κάμερες, ειδικό προσωπικό ασφαλείας και υποχρέωση των ομάδων για τη δημιουργία κάρτας φιλάθλου. Οι σύλλογοι θα έχουν επίσης την υποχρέωση να ξέρουν με... όνομα και διεύθυνση κάθε μέλος όλων των συνδέσμων οπαδών. Οποιος συλληφθεί για επεισόδια, ξεχνάει αυτόματα το γήπεδο. Δεν ξαναμπαίνει ποτέ, ενώ είναι υποχρεωμένος να δίνει το «παρών» σε αστυνομικό τμήμα όποτε παίζει η ομάδα του. Η δικαιοσύνη από την πλευρά της στην Αγγλία ήταν αμείλικτη και οδηγούσε τους ταραξίες στη φυλακή. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, ένας οπαδός της Κάρντιφ που κλότσησε το άλογο ενός έφιππου αστυνομικού και εντοπίστηκε μετά από λίγους μήνες, συνελήφθη έξω από το σπίτι του και του επιβλήθηκε ποινή κάθειρξης δύο ετών, με την κατηγορία απόπειρας ανθρωποκτονίας! Με δυο λόγια, λύσεις υπάρχουν. Αυτό που απουσιάζει είναι η πολιτική βούληση για να βγάλει την κουκούλα απ" όλες τις «αγαπούλες» που λυμαίνονται το ποδόσφαιρο και καθοδηγούν εγκληματικές συμμορίες.

Υ.Γ. Η επανάληψη και φέτος του κακόγουστου σίριαλ με τις συγχωνεύσεις των σχολείων αναμένεται να κόψει μερικά ακόμα εισιτήρια αγωνιστικής γυμναστικής, ενώ δεν θα λείψει η επανάληψη μεγαλοπρεπών τσιτάτων «όπου κλείνει ένα σχολείο ανοίγει μια φυλακή»... Το σχολείο βεβαία δεν κλείνει, αλλά μεταφέρεται 1 χιλιόμετρο πιο 'κεί - αλλά τι τον νοιάζει τον... ποιητή! Το πιο ωραίο όμως είναι αυτό που συνέβη με το δημοτικό σχολείο της Αυλώνας, όπου αφού έγινε ο κακός χαμός πέρσι από την εκεί εκπαιδευτικό και από αυτούς που προφανώς δεν είχαν παιδιά, για να μην κλείσει, το Σεπτέμβρη έκλεισε γιατί οι γονείς αντιλαμβανόμενοι το συμφέρον τους πήραν μόνοι τους τα παιδιά και τα πήγαν στην Κυπαρισσία! Εμείς θα ζήσουμε για να θυμόμαστε εκείνο τον ωραίο τον αγώνα... για να μην ανοίξουν φυλακές!


panagopg@gmail.com