Αρχές του μήνα σχολιάζοντας το κίνημα της πατάτας είχαμε προβλέψει ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσουν αρχικά οι Μεσσήνιοι πατατοπαραγωγοί και στη συνέχεια όλοι οι καταναλωτές. Η επιβεβαίωση δυστυχώς ήρθε πολύ γρήγορα. Οι πρώτες πατάτες στην περιοχή βγήκαν και οι παραγωγοί δηλώνουν με αγανάκτηση ότι «μας πήρε στο λαιμό του το κίνημα της πατάτας». Στο σχετικό άρθρο καταλήγοντας τονίζαμε: «Τα κινηματικά γιουρούσια δημιουργούν την ψευδαίσθηση ότι η λύση υπάρχει στο μικρό και περιορισμένο. Οι αγορές του κόσμου όμως κερδίζονται και δεν υποκαθίστανται από τριτοκοσμικά παζάρια απελπισμένων». Αυτή θεωρούμε ότι είναι και η ουσία του γενικότερου οικονομικού και πολιτικού προβλήματος που αντιμετωπίζει συνολικά η χώρα. Δεν βλέπουμε το μεγάλο ορίζοντα και προσπαθούμε με ημίμετρα και θεωρίες συνωμοσίας να εξηγήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα.

Η κατάληξη του συγκεκριμένου «κινήματος» καλό θα ήταν να επαναφέρει στον υπαρκτό κόσμο όσους θεωρούν ότι η λύση των οικονομικών προβλημάτων της χώρας και των πολιτών βρίσκεται στην επιστροφή στην εποχή των σπηλαίων. Αυτό που χρειάζεται η οικονομία και η χώρα δεν είναι ανταλλακτικά παζάρια στα περίκλειστα σύνορα της αυτάρκειας των ψευδαισθήσεων της …εύφορης κοιλάδας. Αντίθετα απαιτείται απελευθέρωση από τα δεσμά των απαγορεύσεων που δημιουργούν τις ολιγοπωλιακές παραμορφώσεις στην οικονομία. Η αγορά θα λειτουργήσει καλύτερα και αποδοτικότερα αν υπάρχουν λιγότεροι, αυστηρότεροι, ορθολογικότεροι και κυρίως εύκολα ελέγξιμοι κανόνες. Οι εξαιρέσεις για παράδειγμα στην έκδοση φορολογικών παραστατικών και η πολυπλοκότητα του συστήματος στην εμπορία των αγροτικών προϊόντων οδηγεί σε στρέβλωση την αγορά - άνοιγμα ψαλίδας τιμών - αλλά και σε εκτεταμένα φαινόμενα διαφθοράς με ελληνοποιήσεις προϊόντων και εικονικά τιμολόγια για επιστροφή ΦΠΑ.

Το ζήτημα λοιπόν δεν είναι να προστεθούν επιπλέον έλεγχοι για να παραμείνουν οι εξαιρέσεις αλλά να γίνει πιο απλό δηλαδή καθολικό και εννοείται απολύτως ηλεκτρονικό όλο το σύστημα διακίνησης και εμπορίας των αγροτικών προϊόντων από το χωράφι μέχρι και το τελευταίο ράφι του μικρότερου μανάβικου. Οταν διακινούνται προϊόντα χωρίς παραστατικά με συνέπεια να μην κόβονται αποδείξεις, να μην εισπράττεται ΦΠΑ και ταυτόχρονα οι εξαφανισμένες ποσότητες της εσωτερικής αγοράς να εμφανίζονται ως εξαγωγές και να φέρνουν και επιστροφές ΦΠΑ, δεν μιλάμε για στρεβλώσεις αλλά για ένα απολύτως διεφθαρμένο σύστημα. Η αγορά για να λειτουργήσει θέλει κανόνες που θα λειτουργούν ισότιμα για όλους. Αυτό που λείπει συνολικά από την ελληνική οικονομία είναι η ύπαρξη καθολικών, σαφών, απλών και εύκολα εφαρμόσιμων κανόνων. Οι εξαιρέσεις οδηγούν σε στρεβλώσεις τον ανταγωνισμό, επιφέρουν αδυναμία σε ουσιαστικό έλεγχο και συμβάλλουν στη γιγάντωση των φαινομένων της παραοικονομίας και της διαφθοράς.

Είναι απαραίτητο να συνειδητοποιήσουν όλοι ότι το πρόβλημα με την εμπορία των αγροτικών προϊόντων δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με λύσεις που κινούνται εκτός ευρωπαϊκού πλαισίου. Η χώρα ευτυχώς ανήκει ακόμα στην Ε.Ε. η οποία έχει συγκεκριμένους κανόνες σε ό,τι αφορά την εμπορία και διακίνηση προϊόντων. Το «ευτυχώς» το αντιλαμβάνεται οποιοσδήποτε κοιτάξει πόσο πωλούν οι αγρότες παρόμοια με τα ελληνικά προϊόντα - ίδιας ποιότητας - στις υπόλοιπες χώρες της Μεσογείου και των Βαλκανίων που βρίσκονται εκτός Ε.Ε. Αν υπολογίσουμε μάλιστα και τις επιδοτήσεις μπορούμε με ασφάλεια να βγάλουμε χρήσιμα συμπεράσματα. Αρκετά με τις θεωρίες και τις φιλοσοφίες, τα πράγματα στο διεθνές οικονομικό περιβάλλον είναι απολύτως προσδιορισμένα.

Το οικονομικό σύστημα που κινούμαστε μπορεί να είναι σκληρό, πολλές φορές άδικο και να απαιτεί διαρκής προσπάθεια, είναι όμως το ασφαλέστερο, το δικαιότερο και από αυτά που εξασφαλίζουν υψηλό επίπεδο διαβίωσης για την συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών από όλα τα υπάρχοντα λειτουργούντα συστήματα στον κόσμο. Ζωή προφανώς υπάρχει και εκτός ευρώ και Ευρώπης αλλά αυτή η ζωή είναι απείρως χειρότερη και αυτό αφορά τους πάντες και τα πάντα - από τον αγρότη και το μισθωτό μέχρι τον άνεργο και το μικροσυνταξιούχο. Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι και πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Οι ψευτοεπαναστάσεις με τα διάφορα κινήματα της πατάτας είναι επιλογές που οδηγούν σε νέα αδιέξοδα και δρόμους εκτός ευρωπαϊκού επιπέδου διαβίωσης. Στις παρούσες συνθήκες αυτό που απαιτείται είναι η διόρθωση των στρεβλώσεων σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο και η σταδιακή ανάκτηση όσων χάθηκαν το τελευταίο διάστημα. Σε καλύτερο αύριο μπορείς να ελπίζεις μόνο αν μείνεις στη μεγάλη αίθουσα, αν βρεθείς απέξω όσο και να γαβγίζεις ουδείς πρόκειται να ασχοληθεί μαζί σου, εκτός και αν χόρταινες τις ψευδαισθήσεις σου με τα πεταμένα κόκαλα όπως κάνουν και πολλοί άλλοι στη γειτονιά μας.

Υ.Γ. Οπως κάθε φορά έτσι και φέτος οργίασε το παρασκήνιο και η γκρίνια στο εσωτερικό των κομμάτων κατά τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων. Σε άλλους δεν άρεσε ο αγρότης, σε άλλους δεν άρεσαν οι πολλοί φίλοι του προέδρου και σε άλλους το χειρουργείο των αποκλεισμών. Την παράσταση βέβαια σε κινήσεις παρασκηνίου έχει κλέψει η συγκρότηση ψηφοδελτίου σε ένα από τα παλιά λεγόμενα μικρά κόμματα. Οταν δεν υπήρχε πιθανότητα εκλογής βουλευτή έψαχναν υποψηφίους με το ντουφέκι, τώρα που υπάρχει η βεβαιότητα δεν μπορούν να μαζέψουν τους επίδοξους μνηστήρες. Η φιλοδοξία είναι ανθρώπινη αδυναμία και εκδηλώνεται σε όλους τους χώρους και τα συστήματα. Αυτό ας μην το ξεχνούν όσοι κουνούν με ευκολία το δάχτυλο παριστάνοντας τους διαρκείς εισαγγελείς της ανωτερότητας και της σοβαρότητας. Οταν έρχεται η ώρα φαίνεται «…της μαϊμούς ο κώλος».

panagopg@gmail.com