Ενα από τα μεγαλύτερα προβλήματά μας, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, είναι ότι αντιλαμβανόμαστε με μεγάλη καθυστέρηση αυτά που έχουν ήδη συντελεστεί. Δημιουργούμε και ζούμε μέσα σε πολιτικές και οικονομικές αυταπάτες ανακαλύπτοντας με καθυστέρηση και έκπληξη τον υπαρκτό κόσμο. Διαπιστώνουμε, δήθεν έκπληκτοι, ότι το ρουσφέτι, η φοροδιαφυγή, η διαπλοκή ιδιωτικών συμφερόντων και συντεχνιών με την πολιτική και τους πολιτικούς καθορίζουν τη λειτουργία της οικονομίας από ιδρύσεως ελληνικού κράτους. Βλέπουμε την κατάρρευση να έρχεται με ταχύτητα και παριστάνουμε -όπως οι κομμουνιστές όταν έβλεπαν την πτώση του τείχους του Βερολίνου- ότι δεν τρέχει τίποτα, απλώς πρόκειται για συνωμοσία του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου. Είναι ανθρώπινο να θέλουμε να συνεχίσουμε να ζούμε στο όνειρο της δανεικής ευημερίας αλλά είναι στρουθοκαμηλισμός να σκαρφιζόμαστε ουτοπικές λύσεις διεξόδου ανακαλύπτοντας ταυτόχρονα απίθανες θεωρίες αεροψεκασμών και άλλων προφητειών. Το προφανές, αυτό που είναι μπροστά μας, δεν θέλουμε ούτε να το δούμε ούτε να το αντιμετωπίσουμε μέχρι να τελειώσει και η τελευταία ψευδαίσθηση, μέχρι να δοκιμαστεί και το τελευταίο μαντζούνι και μαγγανεία.
Οι αυταπάτες κάποια στιγμή βέβαια τελειώνουν. Μόνο που τότε έχεις να σηκώσεις μεγαλύτερο φορτίο, αυτό της διάψευσης των προσδοκιών αλλά και του χαμένου χρόνου. Κάθε μέρα φαίνεται ότι όσο καθυστερούμε να κάνουμε αυτό που είναι επώδυνο αλλά αναγκαίο, τόσο πιο άγρια και απάνθρωπη θα είναι η προσαρμογή σε μερικούς μήνες ή χρόνια. Τα παραδείγματα πολλά και τα μηνύματα πολύ περισσότερα, αλλά η τέχνη του πετάγματος της μπάλας στην κερκίδα και των λύσεων στο μέλλον κανέναν δεν έβλαψε και κυρίως ένα πολιτικό προσωπικό που διαρκώς προσπαθεί να κερδίσει χρόνο. Συνεχίζουμε έτσι να πορευόμαστε όλοι μαζί, μοιραίοι και άβουλοι, αρνούμενοι να κάνουμε οτιδήποτε ουσιαστικό περιμένοντας ίσως ένα θαύμα από το Θεό με τον οποίο εσχάτως έχουμε ανοίξει και συνομιλίες! Οι δομικές αδυναμίες, οι ισχυροί θύλακες συντεχνιακών και άλλων συμφερόντων παραμένουν ουσιαστικά ανέγγιχτοι στο όνομα της επικείμενης επανάστασης ή απλώς του θαύματος.
Οι εκλογές για νέες διοικήσεις στα ελληνικά πανεπιστήμια -ένα από τα πλέον χαρακτηριστικά παραδείγματα- έχουν καταντήσει κακόγουστο αστείο αναδεικνύοντας ταυτόχρονα τις παθογένειες και τις αυθαιρεσίες στην κορυφή της πυραμίδας του εκπαιδευτικού συστήματος της χώρας. Οταν ένα πανεπιστήμιο δεν μπορεί να κάνει εκλογές, γιατί έτσι γουστάρουν κάποιες ισχυρές ομάδες πίεσης στο εσωτερικό του, τότε δεν χρειάζεται απλώς να ανοίξεις ένα παράθυρο για να μπει αέρας αλλά μπουλντόζα για να γκρεμιστούν οι τοίχοι που κρύβουν την μούχλα και την καμαρίλα. Οταν κάποιοι νομίζουν ότι με αυτό τον τρόπο υπερασπίζονται το δημόσιο χαρακτήρα της εκπαίδευσης ή έστω τα στενά συντεχνιακά τους συμφέροντα, δεν βλέπουν τι γίνεται μπροστά τους και δίπλα τους. Τι γίνεται σε γειτονικές βαλκανικές χώρες όπως η Αλβανία αλλά και στη δική μας Κύπρο με τη λειτουργία ιδιωτικών πανεπιστημίων.
Την Τετάρτη το βράδυ σε ξενοδοχείο της Καλαμάτας ιδιωτικό πανεπιστήμιο της Κύπρου έκανε παρουσίαση των προγραμμάτων σπουδών του και βέβαια του κόστους που αυτά έχουν. Για όσους ακόμα δεν το έχουν καταλάβει επί της ουσίας έχουμε ήδη ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Ελλάδα το οποίο κάνει μαθήματα στην ελληνική γλώσσα και χορηγεί αναγνωρισμένο τίτλο σπουδών. Για όσους ακόμα δεν κατάλαβαν, η Νομική της Κομοτηνής απέχει από την Καλαμάτα όσο αυτή της Λευκωσίας και το μόνο που διαφέρει είναι το κόστος απόκτησης του πτυχίου. Εμείς βέβαια εδώ μπορούμε να συνεχίσουμε να ασχολούμαστε με τους μύθους μας όπως τη βάση του "10" στην εισαγωγή, να δίνουμε τον αγώνα κατά της εκλογής διοίκησης για να μην μπούνε οι ιδιώτες στο πανεπιστήμιο ενώ οι άνεργοι δικηγόροι ή οι αδιόριστοι εκπαιδευτικοί -τι όρος και αυτός- να ετοιμάζονται για επανάσταση κατά του κράτους που τους «εξαπάτησε» και τους στερεί το όνειρο! Τι χάσαμε; Μα το βασικό, ότι ο πτυχιούχος από την Κύπρο ή την Αγγλία παλιότερα ή την Ιταλία πιο παλιά έχει τα ίδια δικαιώματα με αυτούς που τέλειωσαν στο Ρέθυμνο, την Κομοτηνή και τα Τρίκαλα. Και κάτι ακόμα. Ολους μπορούμε να τους αποκλείσουμε και να γίνουμε Βόρεια Κορέα, αλλά τους πτυχιούχους από την Κύπρο δεν μπορούμε. Και δεν είναι βέβαια μόνο τα προπτυχιακά αλλά και τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά. Οι εξελίξεις τρέχουν και εμείς εδώ παραμένουμε εγκλωβισμένοι σε φέουδα και ρητορείες.
Τα ελληνικά πανεπιστήμια έχασαν μια ολόκληρη χρυσή 15ετία στην οποία θα μπορούσαν να αποκτήσουν ηγεμονικό ρόλο στα Βαλκάνια. Τώρα καθηγητές από τα Γιάννενα πάνε και κάνουν μαθήματα σε ιδιωτικό πανεπιστήμιο στην Αλβανία και αν δεν αλλάξουμε μυαλά θα τους ακολουθήσουν σύντομα και Ελληνες φοιτητές. Οι άλλοι γύρω μας έχουν βαλθεί να μας προσπεράσουν και εμείς έχουμε στυλώσει τα πόδια σαν θυμωμένα μουλάρια και λέμε "όχι" δεν θα ανοίξουμε ούτε ένα παράθυρο να μπει λίγος αέρας στο θλιβερό μας υπόγειο. Είναι σίγουρο ότι σε λίγα χρόνια θα τρέχουμε να προφτάσουμε, μόνο που δύσκολα θα καταφέρουμε να κάνουμε αυτά που θα μπορούσαμε αν ξεκινούσαμε έγκαιρα και όταν έπρεπε. Οι αλλαγές συντελούνται γύρω μας με απίστευτη ταχύτητα αλλά οι περισσότεροι δεν θέλουμε να αντιληφθούμε ότι στο νέο περιβάλλον δεν υπάρχουν σταθερές και δεδομένα. Δεν ξέρουμε ποια θα είναι η συμβολή του Θεού στον επόμενο κύκλο των διαπραγματεύσεων αλλά εκτός από τη θεολογία υπάρχει και η λογική. Αυτό που χρειαζόμαστε επειγόντως είναι η επιστροφή στην κοινή λογική, διαφορετικά όντως μας ψεκάζουν.
Υ.Γ. Ποια τρόικα, ποια μέτρα και ποιες εθελούσιες έξοδοι από το Δημόσιο; Ο δήμαρχος Καλαμάτας προέβη σε διάβημα σε αναρμόδιο υπουργό προκειμένου να «τακτοποιηθούν» τα stage που προσφέρουν υπηρεσίες εδώ και 8 χρόνια στο δήμο!!! Ο πελάτης προφανώς και έχει πάντα δίκιο αλλά δεν υπάρχει έλεος; Δεν φταίνε οι άνθρωποι που τους πήραν για εργασιακή εμπειρία και τους κράτησαν «σκλαβωμένους» 8 χρόνια, αλλά όλοι αυτοί που δεν βρήκαν το θάρρος να σταματήσουν αυτή την αθλιότητα με έντιμο και καθαρό τρόπο. Είναι φανερό ότι μόνο με ένα θαύμα μπορούμε να σωθούμε, αλλά ο Θεός της Ελλάδας έχει μάλλον και αυτός κουραστεί.
panagopg@gmail.com
