Τρίτη, 29 Οκτωβρίου 2013 09:17

Το διαρκές «άστο για αργότερα» της πολλαπλής χρεοκοπίας

Γράφτηκε από την
Βαθμολογήστε αυτό το άρθρο
(0 ψήφοι)

 

Μια εβδομάδα πέρασε με συσκέψεις συναντήσεις και διαβουλεύσεις για το θέμα των σκουπιδιών και είμαστε ξανά στο ίδιο σημείο. Ο καθένας μένει ακούνητος στη θέση τουκαι όλοι μαζί περιμένουν να δουν τι θα γίνει. Το πιθανότερο πλέον  είναι να μην γίνει τίποτα.

 

Τι θα γίνει; Θα σπαταλήσουν για μια ακόμα φορά πόρους και χρόνο, ενώ τα σκουπίδια θα συνεχίσουν να τα διαχειρίζονται, όπως και τώρα, με τη μέθοδο της «εξαφανίσεως τη νύχτα».

Η υπόθεση διαχείριση σκουπιδιών έχει «απορροφήσει» μέχρι τώρα εκατομμύρια ευρώ δημοσίου χρήματος. Γιατί και οι πόροι της Ε.Ε. δημόσιο χρήμα είναι το οποίο θα μπορούσε να έχει πάει σε πολύ πιο σημαντικά για την ανάπτυξη πεδία από το να πετιέται σε μελέτες που δεν εφαρμόζονται. Έμαθε κάποιος υπεύθυνος ή παρατηρητής τίποτα από τα ναυάγια στο Παλιοροβούνι, τη ΜΟΛΑΚ , τους δεματοποιητές και τα άλλα μαντζούνια που δοκιμάστηκαν όλα αυτά τα χρόνια; Άραγε πόσο στοίχησαν συνολικά τα τελευταία χρόνια στην Πελοπόννησο όλες οι δοκιμές και οι μελέτες για τη διαχείριση των σκουπιδιών, ώστε να καταλήγουν αυτά σε άγνωστους τόπους; Το κόστος αυτό δεν το πληρώνει κάποιος άλλος αλλά όλοι εμείς, απλώς ο λογαριασμός λέγεται «χαράτσι». Για να ξέρουμε πόσο θα κοστίζουν τα σκουπίδια αύριο θα πρέπει να ξέρουμε πόσο μας κόστισαν όλα τα προηγούμενα χρόνια. Για να δούμε τελικά τι μας συμφέρει και ποιοι ωφελούνται από τη διαιώνιση της υπάρχουσας κατάστασης.

 

Η αδυναμία διαχείρισης των σκουπιδιών με ορθολογικό τρόπο – όπως και σε μια σειρά άλλων πραγμάτων στην ελληνική οικονομία – οφείλεται στα συμφέροντα των πιράνχας. Υπάρχουν, δηλαδή, πολλοί οι οποίοι δεν θέλουν να δοθεί λύση στο θέμα, γιατί έτσι βολεύονται  τα συμφέροντά τους οικονομικά και πολιτικά. Είναι οι εργολάβοι μεταφοράς, οι μελετητές και οι οικολογούντες, οι τοπικοί παράγοντες και οι «αγωνιστές» πολιτικοί που κατά περίπτωση συμμαχούν προκειμένου να μην προχωρήσει ή μια ή η άλλη λύση. Κάθε φορά βρίσκεται μια δικαιολογία, σηκώνεται μια σημαία ευκαιρίας και προχωράμε. Έτσι πορευόμαστε χρόνια τώρα  χωρίς να δίνεται καμία λύση, μεταφέροντας διαρκώς το πρόβλημα στο μέλλον.

 

Το περίφημο «άστο για αργότερα» στην πολιτική πρακτική είναι το σύνθημα που πρέπει να γραφτεί στη σημαία της ελληνικής χρεοκοπίας. Η μετάθεση για το μέλλον των δύσκολων αποφάσεων και η μεταβίβαση της ευθύνης μεταξύ υπευθύνων φόρτωσε στους ώμους των πολιτών το δυσβάστακτο βάρος που καλούνται να σηκώσουν σήμερα. Η συνέχιση της ίδια πρακτικής είναι πλέον εγκληματική. Το θέμα της διαχείρισης των σκουπιδιών πρέπει να λήξει με την εξεύρεση άμεσα λύσης.  Και όταν λέμε λύση εννοούμε είτε τη συνέχιση του διαγωνισμού της περιφέρειας είτε τη ματαίωσή του. Ό,τι όμως και να επιλεγεί θα πρέπει να γίνει άμεσα με παρουσίαση συγκεκριμένου πλαισίου λύσης με χρονοδιάγραμμα, μέθοδο χρηματοδότησης και τελικό κόστος για τον πολίτη. Η άρνηση είναι εύκολη όπως και η εξεύρεση επιχειρημάτων για την αποτροπή του οτιδήποτε πάει να γίνει. Η εμπειρία δείχνει ότι η αναβολή αποφάσεων προσθέτει τελικά πολλαπλάσιο κόστος.

 

Ο διαγωνισμός της Περιφέρειας για τη διαχείριση των σκουπιδιών για να ματαιωθεί θα πρέπει να αντικατασταθεί από ένα αξιόπιστο εναλλακτικό σχέδιο. Κάτι τέτοιο είναι φανερό ότι δεν είναι πλέον εφικτό γιατί θα χαθεί χρόνος και χρήμα. Επιπρόσθετα, οι τεχνολογικές επιλογές είναι συγκεκριμένες όπως και τα χρηματοδοτικά πλαίσια. Οι θεωρίες και οι ιδεολογικές αναζητήσεις της ουτοπίας είναι ωραίες για να περνούν ευχάριστα οι νύχτες του χειμώνα αλλά δεν δίνουν λύσεις σε πραγματικά προβλήματα. Το κράτος – με οποιαδήποτε μορφή του -  έχει αποδειχτεί παγκοσμίως και διαχρονικά ότι δεν μπορεί να λειτουργήσει αποτελεσματικά τέτοιου είδους εγκαταστάσεις. Με άλλα λόγια, τις μονάδες διαχείρισης είτε θα τις κάνει κάποιος ιδιώτης είτε δεν θα γίνουν καθόλου. Οι μονάδες αυτές επειδή δεν μπορούν να εγκατασταθούν στο φεγγάρι θα πρέπει κάπου να πάνε, αν δεν είναι στη Καλλιρρόη θα είναι στο Παλιοροβούνι ή στη Μεγαλόπολη ή κάπου αλλού. Όποια περιοχή και να επιλεγεί οι κάτοικοι της θα αντιδράσουν και θα διαμαρτυρηθούν γιατί πράγματι δημιουργείται πρόβλημα ή γιατί απλώς δεν θέλουν δίπλα τους τα σκουπίδια των άλλων.

 

Η επαναδιατύπωση των αυτονόητων διαπιστώσεων είναι αναγκαία για να επανέλθει η συζήτηση στις πραγματικές της διαστάσεις. Κάποιοι με αφορμή τους ανεύθυνους χειρισμούς και τις επικοινωνιακές αστοχίες στο σοβαρό θέμα της χωροθέτησης των μονάδων διαχείρισης βρήκαν ευκαιρία να μεταθέσουν το θέμα στο μέλλον. Κάποιοι άλλοι να διακινούν λύσεις στοργής και προδέρμ που εκτός του ότι δεν εφαρμόζονται πουθενά στον κόσμο είναι και τεχνικά ανεφάρμοστες.  Είναι φανερό ότι δεν χρειάζεται να ανακαλύψουμε πάλι τα αυτονόητα αλλά να δούμε πώς θα διορθωθούν τα λάθη και θα μπει η διαχείριση του θέματος σε μια ορθολογική βάση.

 

Η ηγεσία της περιφέρειας είναι φανερό ότι έχει χάσει κάθε επαφή με την πολιτική πραγματικότητα, οπότε ελάχιστα μπορεί κάποιος να αναμένει από την πλευρά της. Οι άνθρωποι θεωρούν ότι έχουν λύσει το θέμα και πρέπει να τους χειροκροτούμε από το πρωί μέχρι το βράδυ για την καθοριστική τους συμβολή. Όλοι λοιπόν οι υπόλοιποι που βλέπουν ότι η υπόθεση  είναι στον αέρα πρέπει να αναλάβουν πρωτοβουλίες. Οι δήμαρχοι και οι κοινοβουλευτικοί εκπρόσωποι σε συνεργασία με τους αρμόδιους κυβερνητικούς παράγοντες  πρέπει να ενεργοποιηθούν, προκειμένου να μην ναυαγήσει και αυτή η προσπάθεια. Υπάρχουν περιθώρια να βρεθούν οι βέλτιστες λύσεις για όλους, σε όλα τα ζητήματα. Η άλλη επιλογή είναι να αφήσουμε το θέμα της διαχείρισης των απορριμμάτων για αργότερα και να πληρώσουμε τελικά πολλαπλώς  ακριβότερα στο μέλλον. Το χειρότερο όλων είναι ότι θα δείξουμε πως  συνεχίζουμε να μην μαθαίνουμε από τα λάθη μας.

 

Υ.Γ. Με αφορμή την υπόθεση της μικρής Μαρίας άρχισαν όλοι να πέφτουν ξανά από τα σύννεφα, ανακαλύπτοντας τον κόσμο των τσιγγάνων και την απάτη με τα επιδόματα. Και στην υπόθεση αυτή απεδείχθη ότι το κράτος δαπανά τεράστια ποσά χωρίς να μπορεί να λύσει κοινωνικά προβλήματα, διότι έχει τεράστιο έλλειμμα στη συνολική του οργάνωση. Όταν δεν μπορείς να έχεις καταγεγραμμένους σε ένα αξιόπιστο σύστημα αυτούς που γεννιούνται και αυτούς που πεθαίνουν είναι φανερό ότι δεν είσαι κράτος αλλά τσαντίρι.  Το κράτος αυτό αν δεν γίνει κανονικό, δηλαδή ευρωπαϊκό, σε οργάνωση και ανθρώπινα δικαιώματα, δεν νομίζουμε ότι μπορούμε να ελπίζουμε σε τίποτα άλλο από διαρκές ταξίδι στα σύννεφα για να αποφεύγουμε τους ψεκασμούς των ηλιθίων.

 

 

 

panagopg@gmail.com