Το ένα σοκ διαδέχεται το άλλο στο οικονομικό επίπεδο και όλοι μας φοβούμαστε τα χειρότερα. Τα πάντα κρέμονται σε μία κλωστή και το χειρότερο, όλο και περισσότεροι δεν ελπίζουν πλέον σε τίποτα. Τα πάντα γύρω μας αλλάζουν με ορμή. Βεβαιότητες διαψεύδονται, προγραμματισμοί ανατρέπονται και ο φόβος συντηρητικοποιεί όλο και περισσότερους. Το ατομικό γίνεται κυρίαρχο μιας και η επιβίωση στις δύσκολες συνθήκες λαμβάνει τα πρωτόγονα χαρακτηριστικά της, με ορατό πλέον κίνδυνο τη διάλυση της κοινωνίας. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια η διατήρηση της κοινωνικής συνοχής λαμβάνει ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και αυτό μπορεί να συμβεί μόνο αν αρχίσουν όλοι να λένε τα πράγματα με το όνομά τους.

Η συντήρηση ψευδαισθήσεων μέσα από το χάιδεμα αυτιών και η επίδειξη ευαισθησίας δεν έχουν θέση στις συνθήκες που βρισκόμαστε. Δεν είμαστε από αυτούς που πιστεύουν ότι για όλα φταίνε οι πολιτικοί ούτε ότι όλοι είναι ίδιοι. Αντίθετα έχουμε γνωρίσει ιδιαίτερα υπεύθυνους και ευαίσθητους πολιτικούς που έφυγαν φτωχότεροι οικονομικά και ψυχικά από τη συγκεκριμένη αρένα. Δεν μπορούμε όμως να παραβλέπουμε ότι η πλειοψηφία του πολιτικού προσωπικού έχει τεράστιες ευθύνες για τα σημερινά αδιέξοδα. Δεν είναι μόνο ότι κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν πως με τις «εύκολες» πολιτικές του παρελθόντος, με δανεικά, με προστασία συντεχνιακών συμφερόντων και ανάπτυξη μέσω διορισμών και «επενδύσεων» από το Δημόσιο, επιτεύχθηκε μια πλασματική αύξηση του βιοτικού επιπέδου η οποία δεν μπορεί να διατηρηθεί. Δεν είναι μόνο ότι δεν υπάρχει ούτε την ύστατη ώρα πριν την κατάρρευση μια συμφωνία φωναχτή ή σιωπηρή σε αυτά που είναι απολύτως αναγκαία για να μην τραβηχτεί το σωληνάκι από τους δανειστές. Το χειρότερο είναι πως οι περισσότεροι προσπαθούν ακόμα να εξαπατήσουν τους πολίτες πουλώντας ψεύτικες υποσχέσεις.

Οι συνθήκες απαιτούν πολιτικούς που δεν θα υπόσχονται ανύπαρκτες εύκολες λύσεις, δεν θα χαϊδεύουν αυτιά με εικονικούς παράδεισους αλλά θα προσπαθούν να κρατήσουν την κοινωνική συνοχή μέσα από την αλήθεια. Οι πολίτες αντιλαμβάνονται τις δυσκολίες και τους κινδύνους αλλά απαιτούν χειροπιαστά αποτελέσματα. Η τέχνη της πολιτικής εξαπάτησης σε συνθήκες μέθης και ευφορίας είναι εύκολη και περνά απαρατήρητη σε συνθήκες όπως τις σημερινές, προκαλεί απογοήτευση και ενισχύει το εκρηκτικό μείγμα για ανεξέλεγκτη κοινωνική έκρηξη. Η οικοδόμηση μιας νέας σχέσης εμπιστοσύνης μεταξύ πολιτών και πολιτικών έχει κομβικό χαρακτήρα προκειμένου να αποτραπεί η παγιωμένη αντίληψη ότι αυτή χώρα δεν έχει καμιά ελπίδα να αλλάξει γι’ αυτό και δεν πρόκειται να σωθεί.

Παρακολουθώντας τις τελευταίες ημέρες τις τοποθετήσεις του πρόσφατα ανασχηματισθέντα πρώην υφυπουργού Οικονομικών και βουλευτή Μεσσηνίας Δημήτρη Κουσελά δεν ξέρεις αν πρέπει να γελάσεις ή να οργιστείς. Δεν είναι μόνο οι εύκολες διαπιστώσεις για την ανάγκη πάταξης της φοροδιαφυγής, που προφανώς την είχε τσακίσει αυτός και καθυστερούν αυτοί που τον αντικατέστησαν, δεν είναι μόνο η προσπάθεια να διατηρηθούν κλειστά τα επαγγέλματα που ναι μεν έχει ψηφίσει να ανοίξουν αλλά εννοούσε… λίγο, είναι κυρίως η προσπάθεια πολιτικής εξαπάτησης των ιθαγενών μέσω της κατάθεσης αστείων ερωτήσεων. Δεν μπορεί να είσαι χρόνια συνδικαλιστής, να είσαι επί σειρά ετών βουλευτής, να έχεις διατελέσει υφυπουργός Οικονομικών και να κάνεις ότι δεν ξέρεις ότι στον ΟΤΕ εδώ και χρόνια δεν αποφασίζει το κράτος και να ζητάς με ερώτηση από τον υπουργό Μεταφορών να πράξει τα δέοντα για να μην κλείσει το κατάστημα στη μία ή στην άλλη κωμόπολη. Αυτό είναι εξοργιστικό.

Μέσα από αυτού του είδους τις παρεμβάσεις είναι φανερή η προσπάθεια εξαπάτησης των πολιτών δείχνοντας τάχα ενδιαφέρον και εμμέσως διαφωνία με αυτό που γίνεται. Το μέγεθος της πολιτικής απάτης παίρνει κολοσσιαίες διαστάσεις αν αναλογιστεί κανείς ότι το ίδιο πρόσωπο πριν από μερικούς μήνες συμφωνούσε με το να κλείνουν καταστήματα εποπτευόμενων από αυτό υπηρεσιών στο όνομα της εξοικονόμησης πόρων. Με ποια άραγε αξιοπιστία ο συγκεκριμένος πολιτικός και πολλοί άλλοι που ακολουθούν την ίδια τακτική, είτε βρίσκονται στη συμπολίτευση είτε στην αντιπολίτευση, θα μπορέσουν αύριο εφόσον κληθούν σε μια θέση ευθύνης να πάρουν μέτρα αναγκαία για το ξελάσπωμα της οικονομίας; Αρκετοί πολιτικοί έχουν σφιχταγκαλιάσει τους πελάτες ψηφοφόρους και τους οδηγούν στο γκρεμό ελπίζοντας να βρεθούν από πάνω τους στην πρόσκρουση, να διασωθούν και να συνεχίσουν την καριέρα τους ως βουλευτές, υπουργοί ή πρωθυπουργοί της… δραχμής και της παρακμής.


panagopg@gmail.com