Του Γιώργου Παναγόπουλου

Το πρόβλημα των σκουπιδιών προσγειώνει ακόμα και αυτούς που πετούν στα σύννεφα. Ωραία τα μεγαλοπρεπή και οι αερολογίες, αλλά μόλις τα ερωτήματα παίρνουν συγκεκριμένο χαρακτήρα οι τόνοι πέφτουν και η… ουρά κάτω από τα σκέλια! Εστω όμως και έτσι η συνειδητοποίηση του προβλήματος είναι μια εξόχως θετική εξέλιξη. Υπάρχει, καταρχήν, πεδίο για να γίνει συζήτηση επί του συγκεκριμένου. Να φύγουμε δηλαδή από τον κόσμο του διαστήματος και να μπούμε στα βασικά ερωτήματα που πρέπει να απαντηθούν, τα οποία είναι εξόχως πολιτικά και ελάχιστα τεχνοκρατικά.

Με τη συνέντευξη Τύπου την περασμένη εβδομάδα ο περιφερειάρχης ανακοίνωσε την έναρξη της διαδικασίας του διαγωνισμού για τη διαχείριση των σκουπιδιών αλλά δεν έδωσε απαντήσεις σε δύο βασικά πολιτικά ερωτήματα που θα τεθούν από την ίδια τη διαδικασία όταν και όποτε αυτή κάνει τον κύκλο της. Τα ερωτήματα είναι απλά και βασανιστικά. Θα γίνει αποδεκτή ενδεχόμενη πρόταση για πυρόλυση των σκουπιδιών; Και βέβαια όποια λύση και να επιλεγεί (καύση ή όχι) πού θα εγκατασταθεί η μονάδα που θα δημιουργηθεί; Τα ερωτήματα αυτά σε συνδυασμό με τη σωστή πολιτική απόφαση που έχει ήδη ληφθεί και η οποία μιλά για ένα χώρο επεξεργασίας σε όλη την Πελοπόννησο δίνουν και το περίγραμμα του προβλήματος που θα κληθεί να αντιμετωπίσει το τοπικό πολιτικό σύστημα όταν και όποτε ολοκληρωθεί η διαδικασία του διαγωνισμού.

Η πολιτική ηγεσία της Περιφέρειας, είτε το πρώτο εξάμηνο του 2012 -στην πλέον αισιόδοξη περίπτωση- είτε, το πιθανότερο, αργότερα θα πρέπει να αποφασίσει αρχικά για το ποια μέθοδο θα επιλέξει από αυτές που θα προτείνουν οι ιδιώτες και το κυριότερο πού θα εγκατασταθεί η μονάδα που θα δέχεται τα σκουπίδια όλης της Πελοποννήσου. Οπως εύκολα αντιλαμβάνεται ο καθένας, εκεί θα αρχίσουν τα όργανα. Τα κουτοπόνηρα πολιτικάντικα «ο ανάδοχος θα κάνει την χωροθέτηση» δεν θα έχουν πλέον θέση γιατί το Περιφερειακό Συμβούλιο γνωμοδοτεί και αυτό θα συμβεί, στην καλύτερη περίπτωση, υπό την ασφυκτική πίεση των θιγόμενων. Αν μάλιστα η διαδικασία του διαγωνισμού καθυστερήσει, η απόφαση αυτή θα πρέπει να ληφθεί σε χρόνο κοντά στις επόμενες δημοτικές εκλογές, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Αν μάλιστα συνυπολογίσει κανείς τις εύθραυστες ισορροπίες στην παράταξη της πλειοψηφίας και την πιθανότητα ο καθένας να κάνει τους δικούς του σχεδιασμούς για το μέλλον, μπορεί εύκολα να αντιληφθεί το πόσο δύσκολη θα είναι η απόφαση για τη χωροθέτηση της μονάδας.

Ολα αυτά τα έχουμε επισημάνει εδώ και καιρό. Σε κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνουμε ότι τα σκουπίδια στην Πελοπόννησο καταλήγουν ακόμα στις χωματερές γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια οι τοπικοί παράγοντες δεν είχαν τη γενναιότητα και την τόλμη να επιβάλουν τη χωροθέτηση ενός χώρου για τη επεξεργασία των σκουπιδιών. Κυριαρχούσαν τοπικιστικές αντιλήψεις, μικροπολιτικοί σχεδιασμοί και κουτοπόνηρες πρακτικές που μεταβίβαζαν την ευθύνη και το πρόβλημα στο μέλλον, μέχρι που πήρε τις σημερινές εκρηκτικές του διαστάσεις. Ο νέος περιφερειάρχης αρνήθηκε με τη σειρά του να πάρει την ευθύνη της χωροθέτησης και προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την πρόταση μιας ιδιωτικής εταιρείας. Αλήθεια, τι θα πράξει αν η εταιρεία προτείνει τη ΒΙΠΕ Τρίπολης γιατί είναι κεντροβαρικό σημείο στην Πελοπόννησο και βέβαια έχει φτηνά οικόπεδα για τον επενδυτή; Ποια στάση θα κρατήσει αν προταθεί -όπως θεωρούμε λογικό- χώρος στα παλαιά ορυχεία της ΔΕΗ στη Μεγαλόπολη τα οποία ουσιαστικά ανήκουν στο Δημόσιο και βέβαια εξασφαλίζουν ευκολότερα περιβαλλοντικές αδειοδοτήσεις; Ποια θα είναι, τέλος, η στάση του αν προταθεί μονάδα καύσης στο «τριεθνές», κάπου στον Αχλαδόκαμπο, όπως είχε παλιότερα ακουστεί; Ολα αυτά, για όσους στοιχειωδώς έχουν ασχοληθεί με το πρόβλημα των σκουπιδιών είναι απολύτως λογικά σενάρια τα οποία αναμένονται να βρεθούν στο τραπέζι με την ολοκλήρωση της διαδικασίας του «διεθνούς διαγωνισμού». 

Αργά ή γρήγορα η ώρα της αλήθειας θα φτάσει. Περιθώρια για ελιγμούς πλέον δεν υπάρχουν και θα πρέπει να δοθούν πειστικές απαντήσεις από ένα πολιτικό προσωπικό που φρόντιζε για χρόνια να κρύβει το πρόβλημα κάτω από το χαλί μεταθέτοντας για το μέλλον τις δυσάρεστες αποφάσεις. Το επόμενο διάστημα -αν βέβαια δεν μας πετάξουν έξω από την ευρωζώνη οπότε δεν θα έχουμε και κανένα πρόβλημα με τα σκουπίδια, γιατί αφενός θα μειωθούν δραματικά και αφετέρου θα καταλήγουν στις γράνες, όπως μέχρι και πριν από μερικά χρόνια- θα πρέπει να ληφθούν αποφάσεις. Το καλαμπούρι τελείωσε και το παρήγορο είναι ότι ορισμένοι άρχισαν να προσγειώνονται στην πραγματικότητα. 
panagopg@gmail.com