Ανήκουμε καταρχάς σ' εκείνους που από την πρώτη στιγμή είχαν επισημάνει ότι το έργο της παραλιακής χάραξης στο Καλαμάτα - Ριζόμυλος, όπως σχεδιαζόταν, έχει μεγάλο κόστος και δύσκολα θα χρηματοδοτηθεί. Οι περισσότεροι τότε, δεξιοί και αριστεροί, άλλα έλεγαν κι άλλα υποστήριζαν, μιας και τα λόγια και οι υποσχέσεις την εποχή της... αστακομακαρονάδας ήταν εύκολα! Μετά όλοι ανακάλυψαν ότι οι δρόμοι έχουν κόστος, το οποίο θα πρέπει να επιφέρει το αντίστοιχο όφελος. Αυτά όμως όποιος τα έλεγε τότε ήταν... νεοφιλελεύθερος, ενώ τώρα είναι... αριστερός νοικοκύρης! Μιλάμε για κανονική παράνοια.
Το μόνο που είναι σωστό είναι ότι το όφελος που θα προκύψει από την ανάπτυξη του παραλιακού μετώπου είναι πολλαπλάσιο, μιας και ο δρόμος στη συγκεκριμένη περίπτωση είναι κυριολεκτικά πολλαπλασιαστής οικονομικής μεγέθυνσης. Ο πολλαπλασιαστής δύσκολα υπολογίζεται με ακρίβεια, ακόμα και για πιο μεγάλα μεγέθη, όπως για παράδειγμα στο πρώτο μνημόνιο· άρα το κόστος/όφελος αυτών των παρεμβάσεων δεν είναι εύκολα προσεγγίσιμο. Τα πράγματα φυσικά ήταν εύκολα όσο ο δρόμος ήταν ακόμα στο... μιλητό. Μόλις μπήκαν τα πράγματα στο χαρτί και χαράχτηκαν γραμμές, άρχισαν οι πρώτες μουρμούρες. Το κλίμα της εποχής δεν επέτρεπε και πολλά, αλλά ξεκίνησαν οι γνωστές ιστορίες για τα «συμφέροντα» που θέλουν την παραλιακή χάραξη και το «τείχος» που θα ορθωθεί και θα εμποδίζει το... δροσερό θαλασσινό αεράκι να φτάνει στη Μεσσήνη! Παρ' όλα αυτά το Δημοτικό Συμβούλιο Μεσσήνης λίγο πριν τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές πήρε απόφαση και ενέκρινε την παραλιακή χάραξη, η οποία ολοκληρώθηκε μελετητικά και ήταν έτοιμη για δημοπράτηση. Το έργο όμως ήταν μεγάλο και η ένταξή του σε χρηματοδοτικό πλαίσιο μέσα από την οδό της γραφειοκρατίας και του «κόστους/οφέλους» προφανώς και δεν θα προχωρούσε ποτέ, όπως έγκαιρα είχε επισημανθεί.
Η πολιτική συγκυρία πάντως έφερε τα πράγματα στο σημείο το έργο να αποκτήσει κωδικό σε Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, έστω και προεκλογικά με παρέμβαση του πρώην πρωθυπουργού και παρά τις αντιρρήσεις υπηρεσιακών παραγόντων οι οποίοι, βλέποντας αλλιώς τα πράγματα, προτιμούσαν να βάλουν 10 έργα στο ΠΔΕ και το ΕΣΠΑ και όχι ένα. Τώρα, δεν ξέρω αν νομίζει κάποιος ότι τα έργα στη χώρα γίνονταν ποτέ με βάση σχεδιασμό και όχι με παρεμβάσεις... αλλά αν υπάρχει κάποιος κι έχει απορίες για το πώς παίζεται το παιχνίδι ακόμα και τώρα, ας δει ποιον ευχαριστούσε προχθές ο δήμαρχος Καλαμάτας για ένταξη έργων του δήμου. Καλό λοιπόν το παραμύθι, αλλά επειδή οι δράκοι μάς τελείωσαν, ας δούμε όλοι την ουσία του πράγματος κι ας σταματήσουμε να κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας παριστάνοντας τις μωρές παρθένες.
Οι τοπικοί παράγοντες όμως, αντί να υπερασπιστούν εκείνο το κεκτημένο που προέκυψε από μια ευνοϊκή συγκυρία, έφαγαν το παραμύθι για μια άλλη «φτηνότερη και γρηγορότερη» λύση, και βρέθηκαν χωρίς καμία λύση! Εγκαιρα επισημάναμε και πάλι ότι, εκεί που είχαν φτάσει τα πράγματα με το τμήμα του δρόμου από Καλαμάτα - Ριζόμυλος, ή θα επιδίωκαν όλοι μαζί την ένταξή του στο ΕΣΠΑ όπως είχε σχεδιαστεί (παραλιακή χάραξη) είτε δεν θα γινόταν ποτέ. Ε, σε αυτό το «ποτέ» βρισκόμαστε τώρα, με μια μελέτη που πάει από... βδομάδα σε βδομάδα κι από μήνα σε μήνα. Οι αναβολές δεν είναι βέβαια τυχαίες: Τα πράγματα μπήκαν στο χαρτί και ο δρόμος πέφτει πάνω σε σπίτια, βιοτεχνίες, παλιά κέντρα διασκέδασης... και «άλλους φτιάχνει, άλλους χαλάει». Οταν μάλιστα ο καθένας αρχίζει να λέει το μακρύ και το κοντό του, το πολιτικό κόστος ανεβαίνει - ενώ και το οικονομικό, που νόμιζαν πως θα είναι μικρό, μεγαλώνει τώρα, και σε σχέση με τις απαλλοτριώσεις μάλλον εκτοξεύεται. Με δύο λόγια; Ανθρακες ο θησαυρός - και τώρα όλοι κρύβονται για να μην τους πάρει η μπόρα.
Η περιοχή έχασε λοιπόν ένα παράθυρο ευκαιρίας, για να αποκτήσει ένα σημαντικό αναπτυξιακό έργο. Το Καλαμάτα - Ριζόμυλος και το Τσακώνα - Καλό Νερό είναι τα δυο μεγάλα οδικά έργα που αν γίνονταν θα ενοποιούσαν τη Μεσσηνία, δίνοντας τεράστια ώθηση στον τουρισμό. Αν μάλιστα τα οδικά αυτά τμήματα έμπαιναν σε κεντρικά χρηματοδοτικά προγράμματα, θα ήταν ευκολότερα τα πράγματα και για την ένταξη των υπόλοιπων οδικών τμημάτων του νομού, τόσο προς Κορώνη όσο και προς Πύλο αλλά και για Μάνη.
Οι δρόμοι ξεκινούν από το κέντρο και πάνε προς τα έξω, όχι ανάποδα. Και αν εκεί που έχεις τον μεγάλο όγκο αυτοκινήτων έχεις γιδόστρατα, δεν μπορεί να περιμένεις αυτοκινητόδρομο στη συνέχεια.
Η στρεψοδικία και ο λαϊκισμός κράτησαν αρκετά, όπως και η υπεράσπιση μικροσυμφερόντων στο όνομα ενός δήθεν πολέμου κατά των μεγάλων συμφερόντων. Χορτάσαμε πια από... νίκες κατά της διαπλοκής και των συμφερόντων, ας ξαποστάσουν λίγο οι αγωνιστές.
panagopg@gmail.com
