Το πώς και το γιατί δεν καταφέραμε από την απελευθέρωση μέχρι σήμερα να έχουμε αυτά τα εργαλεία, που είναι αυτονόητα σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, είναι μια μεγάλη ιστορία που υπογραμμίζει ότι η ελληνική ιδιαιτερότητα έχει τη βάση της στο άθροισμα των συμφερόντων. Αυτό που ξεκίνησαν αμέσως μετά την απελευθέρωση οι Βαυαροί του Οθωνα και δεν ολοκλήρωσαν, έπρεπε να φτάσουμε στο μνημόνιο του Σόιμπλε για να αναγκαστούμε τελικά να αποκτήσουμε δασολόγιο και κτηματολόγιο.
Ο καθορισμός τού τι είναι τι και ποιος κατέχει τι, ήταν αυτό που διαχρονικά ενοχλούσε ένα συνασπισμό μικρών, μεσαίων και μεγάλων συμφερόντων που οδηγούσαν την πολιτική τάξη να ικανοποιεί πάντα το δίκαιο αίτημα των πολιτών. Πάντα έμπαινε μπροστά το μικρό του κακομοίρη που έπρεπε να ρυθμιστεί και κρύβονταν από πίσω οι δεινόσαυροι των συμφερόντων. Ταυτόχρονα οι ισχυρές επιστημονικές συντεχνίες για το δικό τους συμφέρον φρόντιζαν να κάνουν όσο το δυνατόν πιο πολύπλοκες, κοστοβόρες και γραφειοκρατικές τις διαδικασίες, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να τελειώσει ποτέ μια διαδικασία που αλλού έχει γίνει εδώ και 300 χρόνια. Εκαναν δηλαδή κτηματολόγιο και δασολόγιο οι άλλοι μετρώντας με κορδέλα και εμείς με αεροφωτογραφίες και δορυφορικά συστήματα δεν μπορούμε να ξεμπλέξουμε τα… μπούτια μας.
Είναι προφανές ότι δεν τα καταφέρνουμε γιατί προτιμούμε να… διυλίζουμε τον κώνωπα και να καταπίνουμε την κάμηλο. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι δασικοί χάρτες και η σύνταξή τους. Δεν καταλαβαίνουμε γιατί έπρεπε να φαίνονται δασικά οι ελαιώνες που έχουν φυτευτεί πάνω από 15 χρόνια; Αν αυτός που συνέτασσε τον χάρτη είχε οδηγία και «έβλεπε» τη σκιά στην αεροφωτογραφία του 1946 ως ελιές και όχι ως σκίνα θα τον μάλωνε κανείς; Το σκίνο είναι δέντρο που συγκροτεί δάσος και η ελιά δεν είναι; Γιατί λοιπόν οι δενδρώδεις καλλιέργειες οι οποίες δεν αλλοιώνουν μάλιστα το μεσογειακό τοπίο έμπλεξαν σε αυτή την αχρείαστη διαδικασία; Μα γιατί πολύ απλά κάποιοι έχουν πρόβλημα με την πραγματικότητα. Δεν τους νοιάζει η πραγματικότητα αλλά η υπηρέτηση μιας γραφειοκρατίας ή μιας ιδεολογικής εμμονής.
Στη συνέχεια, αφού έγινε ό,τι έγινε με το «διάβασμα» των αεροφωτογραφιών, όταν εντοπίστηκε το ζήτημα ήταν δύσκολο να δοθεί μια διαβεβαίωση ότι οι ενστάσεις που θα υποβληθούν και θα αφορούν ελαιόδεντρα και εκτάσεις που επιδοτούνται με βάση τους αντίστοιχους χάρτες του ΟΠΕΚΕΠΕ θα γίνονταν δεκτές. Δεν θα ήταν λέει δίκαιο γιατί κάποιοι έτσι θα ευνοούνταν, ενώ το ίδιο διάστημα κάποιοι άλλοι είχαν κάνει εξαγορές. Τι λέτε μωρέ, αυτό το άδικο σας πείραξε και έπρεπε να μπλέξει όλος ο κόσμος σε αυτή την απίθανη διαδικασία. Ποιος θα δει τώρα και ποιος θα κρίνει όλο αυτό το βουνό με ενστάσεις; Εχουν άραγε αντιληφθεί τι έχει να γίνει με τον «γνωστό του γνωστού και το μέσο του μέσου» όταν θα αρχίσουν να εξετάζονται οι ενστάσεις; Εχουμε να δούμε ερμηνείες αεροφωτογραφιών που θα γελάσουν τα βουνά και τα λαγκάδια!
Ολες οι πληροφορίες και οι ενδείξεις συνηγορούν στο ότι με τις περιοχές που στον έναν χάρτη φαίνονται δασικές και στον άλλο επιδοτούμενες καλλιέργειες θα υπάρξει μεγάλο πρόβλημα, με αδιευκρίνιστες ακόμα περιπλοκές και κόστος. Οι κυβερνητικοί παράγοντες έχουν αντιληφθεί το πρόβλημα και το μέγεθός του γι' αυτό και διαβεβαιώνουν διαρκώς ότι θα κάνουν ό,τι είναι δυνατόν για να μην υπάρξουν περικοπές στις επιδοτήσεις. Η διαβεβαίωση όμως από μόνη της δεν λέει τίποτα όσο δεν συνοδεύεται από μια αντίστοιχη νομοθετική ρύθμιση ή έστω από μία οδηγία ή εγκύκλιο που «θα κλείνει το μάτι» στην ταύτιση των δασικών χαρτών με αυτών του ΟΠΕΚΕΠΕ. Αν δεν γίνει αυτό θα βρεθούν κράτος και ιδιώτες εκτεθειμένοι με άγνωστο κόστος και κατάληξη της ιστορίας. Αυτό λοιπόν που δεν έγινε όταν διαβάζονταν οι χάρτες, θα πρέπει να γίνει τώρα μέσα από την εξέταση των ενστάσεων. Αντιλαμβανόμαστε ότι με αυτό τον τρόπο χρηματοδοτήθηκε ένας ολόκληρος μηχανισμός, αλλά επειδή οι ισορροπίες είναι λεπτές καλό θα ήταν να εκδηλωθεί μια πρωτοβουλία που θα βλέπει την πραγματικότητα και θα δίνει ουσιαστική λύση στο πρόβλημα.
panagopg@gmail.com
