Στο επίκεντρο της επικαιρότητας βρίσκονται αυτές τις ημέρες υποθέσεις που αφορούν το ρόλο και τη λειτουργία των συνεταιριστικών οργανώσεων. Τα ποσά που «παρανόμως», κατά το υπουργείο, εισπράττονται από την ΕΑΣ Μεσσηνίας από τους παραγωγούς για την ενεργοποίηση των δικαιωμάτων από τη μια μεριά και το πόρισμα ελεγκτών για την ίδια οργάνωση που αφορά στη διαχείριση από την άλλη, είναι δύο θέματα που σφραγίζουν το τέλος μιας ολόκληρης εποχής. Εδώ και χρόνια και από πολλές πλευρές είχε επισημανθεί ότι ο ρόλος των ενώσεων συνεταιρισμών δεν είναι να υποκαθιστούν το κράτος στην παροχή υπηρεσιών ψειρίζοντας τις επιδοτήσεις των αγροτών. Κάποια στιγμή η συγκεκριμένη «φάμπρικα» έμμεσης χρηματοδότησης των συνεταιριστικών ενώσεων θα τελείωνε όπως και συνέβη.

Οι οργανώσεις που είχαν προσανατολίσει τη λειτουργία τους ουσιαστικά μόνο στη συγκεκριμένη δραστηριότητα έχουν φορτωθεί αυτή τη στιγμή ένα δυσβάσταχτο λειτουργικό κόστος (προσωπικό, προγράμματα κ.λπ.) το οποίο τις οδηγεί με μαθηματική βεβαιότητα στην χρεοκοπία. Τα λεφτά από τις επιδοτήσεις δεν χρηματοδοτούσαν μόνο το λειτουργικό κόστος, «σκέπαζαν» ταυτόχρονα και τα όποια ελλείμματα παρουσιάζονταν στον τομέα της διοίκησης των οργανώσεων. Το πόρισμα των ελεγκτών που βρίσκεται στον εισαγγελέα δεν γνωρίζουμε αν θα επιφέρει κυρώσεις αποδεικνύοντας δόλο αλλά σίγουρα δείχνει ότι ο τρόπος διοίκησης ήταν εκτός από παλαιοκομματικός - ρουσφετολογικός και εμφανώς ερασιτεχνικός. Η πολιτική χρεοκοπία του αγροτοσυνδικαλιστικού μοντέλου έχει συντελεσθεί εδώ και χρόνια, τώρα έχει φτάσει η ώρα και της οικονομικής. Με δυο λόγια έφτασε η ώρα να πέσουν οι τίτλοι τέλους στο συγκεκριμένο μοντέλο οργάνωσης των αγροτών και του συνεταιριστικού κινήματος όπως αυτό λειτουργούσε εδώ και δεκαετίες.

Οπως συμβαίνει το τελευταίο διάστημα σε όλους τους τομείς έτσι και σε αυτόν της συλλογικής οργάνωσης και δράσης των αγροτών το παλιό μοντέλο καταρρέει αλλά το νέο που θα πάρει τη θέση του δεν έχει ακόμα κυριαρχήσει. Το νέο βρίσκεται υπό διαμόρφωση και δεν θα είναι άλλο από αυτό των ευέλικτων ομάδων παραγωγών που θα συγκροτούνται σε πρωτοβάθμιο επίπεδο και θα λειτουργούν σχεδόν όπως οι ανώνυμες εταιρείες. Το νέο τρομάζει πολύ περισσότερο όταν η πλειοψηφία των ενδιαφερόμενων έχει «εκπαιδευτεί» από το πολιτικό προσωπικό να αναμένει κεντρικές, κρατικές, παρεμβατικές πολιτικές. Επιτέλους πρέπει να σταματήσουν οι μύθοι και οι ψευδαισθήσεις, στον σύγχρονο ανεπτυγμένο κόσμο και κυρίως εντός Ε.Ε. εκτεταμένη στήριξη τιμών και απαγόρευση εισαγωγών δεν μπορεί να υπάρξει. Επιπρόσθετα τα ελάχιστα παγκοσμίως κράτη που το πράττουν είναι εκτός πλαισίου και οι λαοί τους ουσιαστικά λιμοκτονούν. Καλές λοιπόν οι θεωρίες και οι εύκολες λύσεις αλλά χρησιμότερο είναι να βγάλουμε το κεφάλι από την άμμο και να δούμε τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο.

Η συλλογική οργάνωση των αγροτών είναι καιρός να φύγει από το παλαιοκομματικό μοντέλο οργάνωσης που είχε στο επίκεντρό του την κομματική - ρουσφετολογική εξουσία και να περάσει στην ανάδειξη του αγρότη επιχειρηματία. Οι παλιοί συνεταιρισμοί και οι ενώσεις δεν αντιμετώπιζαν τον αγρότη ως μέτοχο αλλά κυρίως ως πελάτη, οι νέοι θα πρέπει να έχουν στο επίκεντρό τους τον αγρότη μέτοχο και το ενδιαφέρον τους στην αγορά και τους κανόνες της. Οι αγρότες πρέπει να συγκροτήσουν νέες κοινοπρακτικές δομές που θα έχουν ως βασικό μέλημά τους το πώς θα μπορέσουν οι ίδιοι ενώνοντας τις δικές τους οικονομικές και εργασιακές δυνάμεις να αντεπεξέλθουν στις προκλήσεις της αγοράς επιτυγχάνοντας αφενός ελαχιστοποίηση του κόστους παραγωγής και αφετέρου αύξηση της διαπραγματευτικής τους ισχύος. Με άλλα λόγια οι αγρότες θα πρέπει να ενώσουν δυνάμεις για να κολυμπήσουν ως επιχειρηματίες στο πέλαγος της αγοράς, ενώ όσοι συνεχίσουν να περιμένουν σωσίβια και ναυαγοσώστες από κρατικούς πατερούληδες είναι σίγουρο ότι θα πνιγούν.


panagopg@gmail.com