Ολες οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι οι διαφοροποιήσεις σε σχέση με το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών θα είναι οριακές, ενώ το ποιος θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός είναι ξεκάθαρο. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν ακόμα ανοικτά ζητήματα. Η αυτοδυναμία θα κριθεί από τον αριθμό των κομμάτων που θα μπουν στη νέα Βουλή αλλά και από το τελικό ποσοστό του πρώτου κόμματος. Ζητούμενο αποτελεί η διαφορά του δεύτερου από το τρίτο κόμμα, αλλά και το τελικό ποσοστό που θα λάβει το καθένα, γιατί αυτά θα προσδιορίσουν τις μετεκλογικές εξελίξεις στα κόμματα της Κεντροαριστεράς. Τη σημασία του έχει, τέλος, το ποια κόμματα και με τι ποσοστό θα μπουν στη Βουλή από την πέρα του ΣΥΡΙΖΑ Αριστερά, αλλά και από την Ακροδεξιά... ναζιστική και... ψεκασμένη.
Οι εκλογές αυτές έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά γιατί έχει προϋπάρξει μια τεράστια γκάφα του σημερινού πρωθυπουργού. Οι τακτικίστικες κινήσεις και το τζογάρισμα στην πολιτική δεν σε πάνε ποτέ πολύ μακριά. Βραχυχρόνια μπορεί να υπάρχουν οφέλη και να διευκολύνεται η οικοδόμηση -από τα πρόθυμα παπαγαλάκια- η εικόνα του «άχαστου» και του «μεγάλου παίκτη». Μόνο που μεγάλοι παίκτες είναι αυτοί που μένουν στο παιχνίδι κι όχι αυτοί που παίζουν συνεχώς τα ρέστα τους ελπίζοντας ότι ποτέ δεν θα... δει κανείς την μπλόφα για να μαζέψει το τραπέζι. Αυτό συνέβη, με χαρτοπαικτικούς όρους, στις ευρωεκλογές.
Ο Τσίπρας αντί να κάνει το αυτονόητο, δηλαδή εθνικές εκλογές πριν ή έστω μαζί με τις ευρωεκλογές, τζογάρισε ελπίζοντας σε μια ελεγχόμενη διαφορά από τη ΝΔ ώστε να έχει τη δυνατότητα να διεκδικήσει το Σεπτέμβριο μέσα σε ακραία πόλωση τη νίκη. Επέλεξε δηλαδή το ρίσκο και την καταστροφική για τη χώρα παρατεταμένη προεκλογική περίοδο, από την οδό μιας έντιμης και διαχειρίσιμης ήττας. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών ήταν, ευτυχώς για τη χώρα, ηχηρό και δεν άφησε περιθώρια για πολιτικές ακροβασίες που θα ενίσχυαν τα πάθη και θα βάθαιναν την κρίση, τη στιγμή που η χώρα πάει να ανασάνει.
Πηγαίνουμε έτσι σε μια προεκλογική περίοδο που είναι γνωστός ο νικητής, ενώ υπάρχει σχεδόν βεβαιότητα και για την αυτοδυναμία της ΝΔ. Η εμπεδωμένη αυτή εικόνα δημιουργεί μια παράσταση νίκης που δεν επιτρέπει την πόλωση και δεν διευκολύνει τη διλημματική ψήφο. Το δεύτερο κόμμα όταν δεν μπορεί να θέσει το δίλημμα της διακυβέρνησης εύκολα χάνει ψήφους προς όλες τις κατευθύνσεις. Το πόσο και προς τα πού έχει ιδιαίτερη σημασία και θα πυροδοτήσει εξελίξεις την επόμενη ημέρα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι φανερό ότι θα χάσει προς τη ΝΔ ψηφοφόρους οι οποίοι θέλουν να τα έχουν καλά με την εκάστοτε κυβέρνηση. Θα έχει απώλειες προς το ΚΙΝΑΛ στο οποίο θα επιστρέψουν όσοι νιώθουν καλύτερα με τον παραδοσιακό τους πολιτικό φορέα. Θα υπάρχουν τέλος απώλειες προς το κόμμα Βαρουφάκη, στο οποίο ξανασυναντούν τη χαμένη τους ουτοπία διάφοροι…ψαγμένοι της Αριστεράς και της επανάστασης του τσιπουρομεζέ! Το πόσες θα είναι αυτές οι απώλειες και αν θα οδηγήσουν σε αλλαγή ηγεσίας και ευρύτερες εξελίξεις θα το ξέρουμε το βράδυ της 7ης Ιουλίου. Αν ο ΣΥΡΙΖΑ κρατήσει δυνάμεις και το ΚΙΝΑΛ δεν καταφέρει να αυξήσει τα ποσοστά του σε σχέση με τις ευρωεκλογές, είναι προφανές ότι θα ζητηθεί η απομάκρυνση από την ηγεσία της Φώφης Γεννηματά η οποία επέλεξε τη ρήξη με τον Ευάγγελο Βενιζέλο. Ετσι η αλλιώς στο χώρο της Κεντροαριστεράς θα υπάρξουν μετά τις εκλογές ευρύτερες εξελίξεις. Το σε ποια κατεύθυνση αυτές θα κινηθούν θα το προσδιορίσει η κάλπη.
Σημαντικό ζήτημα είναι, τέλος, η δυναμική των υπόλοιπων κομμάτων. Το ΚΚΕ στις ευρωεκλογές έδειξε ότι αποδυναμώνεται παρά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Αν η πορεία αυτή συνεχιστεί στις βουλευτικές υπάρχει θέμα. Στο ακραίο σενάριο να βρεθεί πίσω και από το κόμμα του Βαρουφάκη θα σημάνει το τέλος μιας εποχής για την κομμουνιστική Αριστερά στη χώρα, ακολουθώντας με καθυστέρηση αυτό που έχει συμβεί σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Η συρρίκνωση του ΚΚΕ και η δραματική συρρίκνωση των άλλων κομμάτων της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς θα θέσει -έτσι ή αλλιώς- μετεκλογικά το δίλημμα της ενιαίας εκπροσώπησης ή της εκλογικής εξαφάνισης του συγκεκριμένου χώρου. Στο άλλο άκρο του πολιτικού φάσματος, φαίνεται ότι οδηγούμαστε στη συρρίκνωση του μορφώματος της Χρυσής Αυγής το οποίο σύμφωνα με κάποιες δημοσκοπήσεις ενδέχεται να μην μπει στη Βουλή. Η εξέλιξη αυτή σε συνδυασμό με την εμφάνιση νέου ακραίου δεξιού συνωμοσιολογικού κόμματος δείχνει ότι θα έχουμε ανακατατάξεις και σε αυτόν το χώρο, οι οποίες ενδέχεται να φέρουν νέο τοπίο μετεκλογικά.
Οι εκλογές αυτές, αν και… μουγκές, θα οδηγήσουν σε ευρύτερες πολιτικές ανακατατάξεις. Την επομένη των εκλογών θα έχουμε κυβέρνηση αλλά και μια συνολική αναδιάταξη του πολιτικού τοπίου. Το βάθος και το εύρος των αλλαγών θα εξαρτηθεί από το εκλογικό αποτέλεσμα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μπαίνουμε σε μία νέα πολιτική περίοδο όπου θα αναδειχτούν νέοι πρωταγωνιστές και νέα σχήματα.
