Η απάντηση του Υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Γιώργου Γεωργαντά στη Βουλή για το ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας δεν αφήνει κανένα περιθώριο παρανόησης ως προς τις προθέσεις της κυβέρνησης. Η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν πρόκειται να αλλάξει με πολιτική απόφαση. Να σημειωθεί ότι η απόφαση Γεωργαντά τυγχάνει και της επιδοκιμασίας του αρμόδιου τομεάρχη αγροτικής ανάπτυξης του ΣΎΡΙΖΑ ενώ και τα υπόλοιπα κόμματα δεν παίρνουν ξεκάθαρη θέση. Έχουμε δηλαδή μια ρύθμιση για την ελιά Καλαμάτας με διακομματική συναίνεση.
Το τι λένε τοπικά οι Βουλευτές και τα στελέχη των κομμάτων έχει μικρή σημασία μιας και στο μεγάλο πολιτικό πεδίο τα πράγματα είναι διαφορετικά. Είναι χαρακτηριστική η αμηχανία και η μαγκωμένη απάντηση Λαμπρόπουλου στη Βουλή στην επιθετική τοποθέτηση του υπουργού. Ο Μεσσήνιος βουλευτής ενώ ορθά άνοιξε το θέμα με την ευκαιρία μιας άλλης ερώτησης, επίσης σημαντικής, άφησε ουσιαστικά αναπάντητες τις θεωρίες του υπουργού για τοπικιστικά κίνητρα από πλευράς Βουλευτών και “εθνικής πολιτικής” που εκφράζεται από την πλευρά του υπουργείου. Θα είχε ενδιαφέρον να μας εξηγήσει ο Βουλευτής Κιλκίς Γεωργαντάς τι θα έπραττε αν το κρασί Γουμένισας ή το κασέρι της εκλογικής του περιφέρειας το χρησιμοποιούσαν όχι σε όλη την Ελλάδα αλλά έστω στου διπλανούς νομούς. Από αυτού του είδους τις πολιτικές εξυπνάδες, που χρησιμοποιούνται κατά περίπτωση, αφενός έχουμε χορτάσει και αφετέρου θα πρέπει να εξηγηθεί γιατί είναι “εθνική” μια πολιτική που ακυρώνει ουσιαστικά τη λειτουργία του ΠΟΠ σε ένα προϊόν.
Με βάση το πολιτικό τοπίο που έχει διαμορφωθεί οι Μεσσήνιοι θα πρέπει να αναπροσαρμόσουν την στρατηγική τους. Η νέα δικαστική προσφυγή θα είναι το ένα πεδίο ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να επιδιωχθεί η λήξη μέτρων προστασίας της χρήσης του ονόματος Ελιά Καλαμάτας από τρίτες χώρες. Η κυβέρνηση και ο αρμόδιος υπουργός που ασκούν “εθνική πολιτική” θα πρέπει να εξηγήσουν πως θα προστατεύσουν το “εθνικό προϊόν” στις διεθνείς αγορές. Γιατί όταν ¨ξεχειλώνεις” το ΠΟΠ στα πλαίσια μιας δήθεν εθνικής πολιτικής θα πρέπει να παράγεται και οικονομικό όφελος στο εισόδημα των παραγωγών. Από διακηρύξεις και εξυπνάδες έχουμε χορτάσει αυτό που μετρά είναι το αποτέλεσμα και αυτό είναι απολύτως μετρήσιμο στην τσέπη των παραγωγών.
