Το τοπικό πολιτικό προσωπικό βρίσκεται σε προεκλογικό πυρετό. Από πανηγύρι σε λιτανεία και από γάμο σε βάφτιση, με τα μνημόσυνα και τις κηδείες να συμπληρώνουν το βαρύ καλοκαιρινό προεκλογικό πρόγραμμα των υποψηφίων. Και οι υποψήφιοι είναι πολλοί -περιφερειάρχες, δήμαρχοι, μέχρι και κοινοτικοί σύμβουλοι. Η αλήθεια βέβαια είναι ότι δεν έχουν πάρει όλοι οι υποψήφιοι… σβάρνα τις εκδηλώσεις, είναι και αυτοί που επιλεκτικά παρευρίσκονται σε κάποιες, αλλά αυτοί είναι έτσι και αλλιώς τα αουτσάιντερ των εκλογών.
Οι πολίτες από τη μια μεριά κοροϊδεύουν τους αυτοδιοικητικούς παράγοντες που χαιρετούν γνωστούς και αγνώστους στα πανηγύρια, αλλά τελικά ψηφίζουν αυτούς που τους χαιρέτησαν στο πανηγύρι! Αντιφατικό, αλλά απολύτως ακριβές. Το κριτήριο ψήφου είναι κατά βάση η προσωπική επαφή και όχι η αντικειμενική αξιολόγηση γνώσεων, δεξιοτήτων και επάρκειας του κάθε υποψηφίου. Το «καλό παιδί» που χαιρετά τον μπαρμπα-Μήτσο διαβεβαιώνοντας ότι θα βοηθήσει τον εγγονό και την «οικογένεια» σε ό,τι χρειαστεί, είναι προτιμητέο ακόμα και αν όλοι συνομολογούν ότι γενικώς δεν έχει κάνει τίποτα και ούτε πρόκειται να κάνει γιατί δεν ξέρει και δεν μπορεί. Η ψευδαίσθηση ότι το ατομικό συμφέρον είναι πάνω από το γενικό υπερισχύει βυθίζοντας τελικά τους πάντες στην παρακμή της θλιβερής μετριότητας.
Οι υποψήφιοι ορθά λοιπόν γυρίζουν τις εκδηλώσεις δαπανώντας χρόνο και ενέργεια σε αυτή τη δραστηριότητα, γιατί αυτή εξασφαλίζει την εκλογική επικράτηση. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο δεν χρειάζεται να αγωνιά κανένας για το αποτέλεσμα των εκλογών ούτε για το μέλλον της περιοχής και της χώρας. Τα πανηγύρια κάθε μορφής θα συνεχιστούν, με τους νέους να αναζητούν την τύχη τους στον ανεπτυγμένο κόσμο επιστρέφοντας κάθε Δεκαπενταύγουστο στον «ευλογημένο τόπο» να πιούν κρύα μπίρα και να φάνε γουρνοπούλα. Οι εναπομείναντες δεν θα έχουν δύναμη ούτε να γκρινιάξουν επιλέγοντας τη σιωπή της παραίτησης. Τα μόνα πολιτικά γεγονότα θα προκύπτουν από αυτούς που κάθονται στις ουρές να βγάλουν ταυτότητα πριν μπει τσιπάκι και κλέψει τα δεδομένα της Μαριγούλας.
Στην ουρά λοιπόν για χαιρετούρες και για παλιές ταυτότητες. Το παλιό είναι αυτό που συνεχίζει να συναρπάζει και να επικρατεί. Το αδιέξοδο το βλέπουν πολλοί, αλλά αδυνατούν να βρουν κοινό δρόμο -και αυτό είναι που αφήνει χώρο να χορεύουν οι πανηγυρτζήδες, οι οποίοι τελικά επικρατούν και βεβαίως αναπαράγουν τη στασιμότητα της αδράνειας και της οπισθοδρόμησης.
panagopg@gmail.com
