Σύμφωνα με την Eurostat, το 41,5% των απασχολούμενων στον πρωτογενή τομέα της Περιφέρειας Πελοποννήσου είναι μεγαλύτερο από 65 ετών και μόλις το 3,3% μικρότερο από 35 ετών. Το συγκεκριμένο στοιχείο καταγραφεί αυτό που όλοι γνωρίζουμε, ότι δηλαδή στον αγροτικό τομέα της περιοχής υπάρχουν κυρίως συνταξιούχοι, οι οποίοι χρόνο με το χρόνο αποχαιρετούν. Η φυσική ροή των πραγμάτων δείχνει ότι τις επόμενες δεκαετίες στην ύπαιθρο της Μεσσηνίας θα υπάρχουν ελάχιστοι αγρότες -αυτό το 3,3% που καταγράφεται τώρα στις στατιστικές.

Η πορεία αυτή των πραγμάτων στα χωριά θα έχει επιπτώσεις σε πόλεις και κωμοπόλεις μιας και η μείωση του ενεργού πληθυσμού επηρεάζει το σύνολο της οικονομίας. Η Μεσσηνία έχει οδηγηθεί στη μονοκαλλιέργεια της ελιάς, η οποία γίνεται από απόσταση και με την επίβλεψη απασχολούμενων σε άλλους τομείς της οικονομίας, με τη χρήση εργατών γης. Το συγκεκριμένο μοντέλο θα λειτουργεί όσο η τιμή του ελαιολάδου βρίσκεται σε επίπεδα που το καθιστούν οικονομικά βιώσιμο. Κανένας δεν γνωρίζει ποια θα είναι η εξέλιξη αν τις καλές χρονιές στο ελαιόλαδο ακολουθήσουν κακές είτε λόγω καιρικών συνθηκών είτε λόγω της μείωσης των τιμών. Η εγκατάλειψη είναι η πιθανότερη εξέλιξη, με ό,τι αυτό θα έχει ως επακόλουθο στο σύνολο της τοπικής οικονομίας.

Η δημογραφική αναστροφή των πραγμάτων με βάση τα σημερινά δεδομένα μοιάζει αδύνατη, ενώ η προσέλκυση νέων αγροτών εξαιρετικά δύσκολη. Ελάχιστα είναι τα παιδιά που γεννιούνται στα χωριά της Μεσσηνίας και από αυτά σχεδόν κανένα δεν θέλει να συνεχίσει το επάγγελμα των γονιών του. Την ίδια ώρα ο κατακερματισμένος κλήρος δεν αφήνει περιθώρια για μεγάλες επενδύσεις στον αγροτικό τομέα. Κανένας δεν θέλει να γίνει αγρότης του παρελθόντος. Η προσέλκυση νέων θα πρέπει να γίνει με κίνητρα απόκτησης γης αλλά και εγκατάστασης σε τόπο που να του παρέχει τις βασικές αστικές ανέσεις. Δύσκολα πράγματα για ένα πολιτικό προσωπικό, που έχει μάθει να κάνει πλατείες σε άδεια χωριά και να μοιράζει επιδοτήσεις σε πολιτικούς πελάτες που θα τις επενδύσουν σε τομείς που παράγουν αέρα κοπανιστό.