Η κυβέρνηση προχωρά συστηματικά στην απόλυτη απαξίωση της τοπικής αυτοδιοίκησης. Η αντίληψη ότι τα πάντα πρέπει να περνούν από τη διαχείριση ενός κλειστού συστήματος εξουσίας αφαιρεί ουσιαστικές αρμοδιότητες από την αυτοδιοίκηση και κυρίως από τους δήμους. Αυτές τις ημέρες οριστικοποιείται η αφαίρεση των πολεοδομιών από τους δήμους, που είχε προαναγγελθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό στη ΔΕΘ.
Οι πολεοδομίες δεν φεύγουν από τους δήμους γιατί θα λειτουργήσουν καλύτερα στο κράτος -άλλωστε εκεί ήταν στο παρελθόν και προέκυψε αυτό που όλοι βλέπουμε γύρω μας- αλλά γιατί έτσι θα ελέγχονται αποτελεσματικότερα από το κεντρικό σύστημα διακυβέρνησης, πολιτικό και συντεχνιακό. Οι «βλαχοδήμαρχοι» με τις ευαισθησίες ή ακόμα και τις δικές τους εξαρτήσεις χαλούσαν τη δυνατότητα για κεντρικό έλεγχο. Οι πολεοδομίες, επιπρόσθετα, όπως υποστηρίζουν αυτοδιοικητικοί παράγοντες, «φεύγουν» γιατί κάποιοι δήμοι δεν εφάρμοσαν τον ΝΟΚ, που προώθησε η κυβέρνηση και τελικά κρίθηκε αντισυνταγματικός από το ΣτΕ. Η αφαίρεση δηλαδή των πολεοδομιών αποτελεί και μια πράξη τιμωρίας για τα «κακά παιδιά», που δεν εναρμονίστηκαν με τις εντολές του επιτελικού κράτους!
Η αφαίρεση των πολεοδομιών από τους δήμους αποτελεί μια τεράστια οπισθοδρόμηση για την τοπική αυτοδιοίκηση. Οι δήμαρχοι που πρόσκεινται στη Ν.Δ. και ελέγχουν την ΚΕΔΕ θα έπρεπε να έχουν αντιδράσει δυναμικά και αποφασιστικά σε όλα τα επίπεδα, αλλά δείχνουν αδυναμία και κυρίως προκλητική υποτέλεια εκδίδοντας ανακοινώσεις για την τιμή των όπλων. Είναι πλέον φανερό ότι παρέλαβαν δήμους και θα παραδώσουν κοινότητες της εποχής του Μεσοπολέμου. Το μοντέλο που προωθείται είναι δήμαρχοι για τα σκουπίδια, τις κοινωνικές τελετές και τα κάθε μορφής πανηγύρια. Απόλυτη απαξίωση και αφόρητη εξάρτηση από το κράτος και τις Περιφέρειες, οι οποίες παραμένουν αναγκαστικά λόγω Ε.Ε. ως ενδιάμεσοι διαχειριστές των ευρωπαϊκών κονδυλίων.
Η αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης αποτελεί άλλο ένα πλήγμα για την επαρχία. Η συγκέντρωση των πάντων στον έλεγχο του γνωστού τριγώνου του κέντρου των Αθηνών είναι η τελευταία πράξη της πολιτικής εγκατάλειψης της υπαίθρου. Η θεσμική αποδυνάμωση της αυτοδιοίκησης δεν είναι μόνο ζήτημα δημοκρατίας, αλλά και εγκατάλειψης κάθε ελπίδας για περιφερειακή ανάπτυξη και δημιουργία. Δεν γνωρίζουμε πώς μπορεί να λειτουργήσει μια χώρα με τα πάντα συγκεντρωμένα σε ένα σημείο, αλλά είμαστε βέβαιοι ότι η νέα χρεοκοπία επιταχύνεται μέσα από αυτές τις επιλογές.
