Ετσι λοιπόν, προσπαθώντας να παράγει ελληνικό γάλα, το μόνο που κατορθώνει τελικά είναι να εισάγει ζωοτροφές αξίας 400 εκατομμυρίων ευρώ. “Κακώς εισάγονται ζωοτροφές, θα πρέπει οι ελληνικές επιχειρήσεις να παράγουν και ζωοτροφές”, θα πουν με μεγάλη ευκολία οι θεωρητικοί της αυτάρκειας, που ασκούν κριτική στον καπιταλισμό και ξεχνούν την πεινασμένη Αλβανία που τα παρήγαγε όλα μόνη της γιατί ο Εμβέρ Χότζα δεν ήθελε εισαγωγές. Ας υποθέσουμε όμως ότι οι ελληνικές επιχειρήσεις πρέπει να παράγουν και ζωοτροφές εκτός από γάλα: Σε αυτή την περίπτωση θα πρέπει να σταματήσει η παραγωγή κάποιων άλλων αγροτικών προϊόντων, αφού η Ελλάδα δεν διαθέτει απέραντες εκτάσεις. Τότε αντί για ζωοτροφές θα εισάγουμε τα αγροτικά προϊόντα των οποίων την παραγωγή σταματήσαμε για να μην εισάγουμε ζωοτροφές.
Για παράδειγμα: Αν μειωθεί η παραγωγή της ντομάτας για να βάλουμε βίκο, θα προκληθεί έλλειμμα ντομάτας στην ελληνική αγορά και θα πρέπει να εισάγουμε ντομάτες αξίας μεγαλύτερης των 400 εκατομμυρίων ευρώ που πληρώνουμε σήμερα για ζωοτροφές. “Μα γιατί να σταματήσουμε την παραγωγή της ντομάτας και να μη σταματήσουμε της φράουλας;” θα ρωτήσει ο θεωρητικός της αυτάρκειας - και κάπως έτσι το κράτος θα αρχίσει, όπως στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, να διακόπτει την παραγωγή των προϊόντων που θεωρεί λιγότερο ωφέλιμα. Κάπως έτσι στο τέλος η αυτάρκης κατά τα άλλα οικονομία θα παράγει μόνο ψωμί (και μάλιστα σε ανεπαρκείς ποσότητες) και γαρίφαλα για τα πορτρέτα των πολιτικών της αυτάρκειας και της ανοησίας.
Η “αυτάρκης οικονομία” μεταξύ άλλων θα καταντήσει... αλβανική επειδή το κράτος θα πρέπει και να πείσει τους αγρότες να σταματήσουν την παραγωγή ντομάτας ή φράουλας για να παράγουν βίκο. Αυτό μπορεί να γίνει με δύο τρόπους: ή με μαστίγιο, όπως στην Αλβανία του Εμβέρ Χότζα, είτε με το καρότο των επιδοτήσεων, όπως στην Ελλάδα της παρακμής. Ποιος θα πληρώσει όμως τις επιδοτήσεις; Μα φυσικά ο... καταναλωτής, είτε πληρώνοντας υψηλότερη τιμή για το προϊόν, είτε πληρώνοντας έμμεσους φόρους που θα επιβληθούν για να βρεθούν τα χρήματα της επιδότησης των ζωοτροφών. Αν μάλιστα προσπαθήσουμε να παραγάγουμε και ελληνικά λιπάσματα κι ελληνικά... τρακτέρ για την παραγωγή των ελληνικών ζωοτροφών, τότε η ελληνική οικονομία θα χρειαστεί κι άλλα χρήματα για την επιδότηση και αυτής της παραγωγής. Για να βρεθούν τα χρήματα, θα επιβληθούν νέοι έμμεσοι φόροι - και τελικά το ελληνικό φρέσκο γάλα που θα παράγεται με ελληνικές ζωοτροφές, ελληνικά λιπάσματα και ελληνικά τρακτέρ θα πωλείται... 5 ευρώ το λίτρο και οι καταναλωτές θα σταματήσουν να το αγοράζουν και θα στραφούν σε φθηνότερα υποκατάστατα μακράς διάρκειας. Τότε λοιπόν, θα κλείσουν οριστικά οι ελληνικές κτηνοτροφικές μονάδες που σήμερα κινδυνεύουν με λουκέτο λόγω της επικείμενης επιμήκυνσης του χρόνου διάρκειας του φρέσκου γάλατος από 5 σε 11 μέρες.
Συμπέρασμα απλό και αυτονόητο: Οι επιχειρήσεις που παράγουν μη ανταγωνιστικά προϊόντα αργά ή γρήγορα θα κλείσουν, ακόμα κι αν για τη στήριξή τους σπαταληθούν δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Γι' αυτό όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες κάνουν μεταρρυθμίσεις ώστε να παράγουν ανταγωνιστικά προϊόντα. Γι' αυτό όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες, όταν απολέσουν το συγκριτικό πλεονέκτημα που είχαν στο παρελθόν για κάποιο προϊόν, σταματούν να το παράγουν και δεν ζητιανεύουν δάνεια για να επιδοτήσουν τη συνέχιση της παραγωγής του. Γι' αυτό όλες οι ανεπτυγμένες οικονομίες δεν σπαταλούν παραγωγικούς συντελεστές σε αντιοικονομικές δραστηριότητες φλυαρώντας παράλληλα για διεθνείς συνωμοσίες σε βάρος των μικρών συμφερόντων.
Αντιθέτως, στην Ελλάδα επιχειρηματίες και πολιτικοί κάνουν ό,τι μπορούν για να μη γίνει καμία μεταρρύθμιση ώστε να συνεχιστεί η επιδότηση των αντιπαραγωγικών δραστηριοτήτων. Ετσι βαδίζουμε με μαθηματική ακρίβεια προς την πλήρη και ανεξέλεγκτη χρεοκοπία, σπαταλώντας σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες τα χρήματα των υγιών επιχειρήσεων. Οσο όμως καθυστερούν οι μεταρρυθμίσεις, τόσο θα βαθαίνει η ύφεση και θα αυξάνεται η ανεργία. Στην καλύτερη των περιπτώσεων θα γινόμαστε μέρα με τη μέρα ολοένα και πιο φτωχοί, μέχρι να συμβεί κάποιο... θαύμα. Στη χειρότερη, θα αποκτήσουμε... αυτάρκεια σαν την Αλβανία του Εμβέρ Χότζα.
Σε κάθε περίπτωση, το τραγικό και ταυτόχρονα εξωφρενικό είναι ότι οι θεωρίες του Εμβέρ Χότζα περί οικονομικής αυτάρκειας δεν κυριαρχούν μόνο στο σταλινικό στρατοπέδο. Τις εκφράζουν πολιτικοί από όλους τους χώρους και τις πιστεύουν βαθύτατα οι περισσότεροι βουλευτές από αυτούς που μάχονται για το ελληνικό γάλα που θα παράγεται με ελληνικές ζωοτροφές και ελληνικά τρακτέρ. Κι αν το προτιμάτε με διαφορετικά λόγια: Κυρίαρχη πολιτική αντίληψη είναι ο εθνικοσοσιαλισμός αλά ελληνικά, με επιδοτήσεις και δανεικά.
lathanasis@yahoo.gr
Θανάσης Λαγός
