Ημέρες που αρχίζουν οι συζητήσεις για προϋπολογισμούς και Τεχνικά Προγράμματα, και χρήσιμο θα ήταν να υπενθυμίσουμε τι γράφαμε εδώ και χρόνια και τα βρίσκουν τώρα μπροστά τους οι δήμοι:

«Είναι πλέον εθιμικοί οι πλασματικοί προϋπολογισμοί στους δήμους, όσοι ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση έχουν πλήρη συνείδηση του γεγονότος και το μεγάλο ζήτημα είναι πώς πορεύεται ο καθένας εν γνώσει αυτού. Το επικοινωνιακό επίπεδο της υπόθεσης ουδόλως ενδιαφέρει τους πολίτες, καθώς οι αριθμοί έρχονται και παρέρχονται ενώ εκείνο που μένει είναι το πραγματικό έργο. Η εντύπωση κρατάει όσο και τα... θαύματα, ακόμη και αν αυτό επαναλαμβάνεται μια φορά το χρόνο. Από εκεί και ύστερα έρχεται η (οικονομική) πραγματικότητα που είναι αρκούντως σκληρή, ιδιαίτερα για τους μεγαλύτερους δήμους με ανοίγματα.

Εκείνο που ενδιαφέρει τους πολίτες είναι η παραγωγή έργου, και για να υπάρχει το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα δεν μπορεί παρά αυτή να στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία. Αφού οι προϋπολογισμοί είναι πλασματικοί και κυνηγούν τις εντυπώσεις, δεν είναι δυνατόν να λειτουργήσουν ως εργαλεία προγραμματισμού και παραγωγής έργου. Αντιθέτως μπορεί να δημιουργήσουν σοβαρές παρενέργειες στις λειτουργίες του δήμου και μείωση της αποτελεσματικότητας των παρεμβάσεων. Σκεφθείτε τι συμβαίνει όταν οι αντιδήμαρχοι με τις υπηρεσίες τους προγραμματίζουν έργα με... εικονικά κονδύλια τα οποία στη συνέχεια είναι απαιτητά από τον έτερο των αντιδημάρχων ο οποίος είναι ο μόνος που γνωρίζει και είναι υπεύθυνος για τα… έσοδα. Δημιουργείται έτσι μια "σχιζοφρενική" κατάσταση από την άποψη του προγραμματισμού, οι υπηρεσίες αποπροσανατολίζονται, οι πολιτικοί παράγοντες υπόσχονται, οι πολίτες περιμένουν, αλλά το τελικό αποτέλεσμα είναι πολύ μικρότερο ακόμη και από εκείνο που θα μπορούσε να παραχθεί».

Τα όσα προαναφέρθηκαν αποτελούν μέρος σημειώματος που δημοσιεύτηκε πριν από 4 χρόνια, αλλά τέτοιες παρατηρήσεις γίνονταν με κάθε ευκαιρία ήδη από τη δεκαετία του 1990. Φυσικά κανένας δεν θεώρησε σκόπιμο να ακολουθήσει τη σωστή τακτική - με αποτέλεσμα όχι μόνον να δυσχεραίνεται η λειτουργία των δήμων, αλλά να εκτροχιαστούν και τα οικονομικά τους καθώς είχε χαθεί προ πολλού το... τιμόνι κι ο έλεγχος. Και το τίμημα το πληρώνει με την αυτοτέλειά της η αυτοδιοίκηση.