Η υπόθεση του νεκροταφείου απασχολεί την Καλαμάτα εδώ και δεκάδες χρόνια. Στην άκρη της πόλης αρχικά, κάποια στιγμή βρέθηκε στη μέση του οικιστικού ιστού των συνοικιών που αναπτύχθηκαν άναρχα στην ανατολική πλευρά της πόλης. Η μετακίνηση σε άλλο σημείο αποτέλεσε βασικό αίτημα από τη δεκαετία του 1970 και έκτοτε δόθηκαν αμέτρητες υποσχέσεις. Οι οποίες και ουδέποτε υλοποιήθηκαν, αφού την εποχή που θα μπορούσε να γίνει κάτι, δεν ιεραρχήθηκε στις προτεραιότητες της πόλης. Βασικό εμπόδιο στη συνέχεια αποτέλεσε η λανθασμένη χωροθέτηση σε σημείο το οποίο παρουσιάζει σοβαρά προβλήματα, τα οποία ουδέποτε συζητήθηκαν. Απλώς "κόλλησε" στο ιδιοκτησιακό παρά τις αμέτρητες δηλώσεις των εμπλεκομένων παραγόντων, αλλά και στο κόστος που απαιτούσε αυτή η λύση.
Πρακτικά σήμερα δεν γίνεται καμία συζήτηση, την ώρα που το υπάρχον νεκροταφείο είναι από κάθε άποψη σε κατάσταση υπερκορεσμού. Οσοι έχουν χάσει προσφιλή τους πρόσωπα ζουν τραγικές καταστάσεις, των οποίων η περιγραφή μόνον θλίψη και ανατριχίλα προκαλεί. Ο χώρος έχει εξαντλήσει όλα τα περιθώρια, μετά μεγάλης δυσκολίας συνεχίζει να εξυπηρετεί τις ανάγκες της πόλης και κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα το πρόβλημα θα σκάσει.
Οπως όλα δείχνουν, οι δημοτικοί παράγοντες δεν φαίνεται να πολυανησυχούν για την κατάσταση που έχει πλέον δημιουργηθεί και τους κινδύνους που υπάρχουν. Δεν είμαστε ασφαλώς σε θέση να γνωρίζουμε τι έχουν στο μυαλό τους, αλλά μπορούμε να κρίνουμε από τη δημόσια συμπεριφορά τους. Το περισσότερο ανήσυχο είναι ότι δεν έχει τεθεί το θέμα επί τάπητος έτσι ώστε να αναζητηθούν λύσεις. Δεν εννοούμε "συζητήσεις" σε Δημοτικά Συμβούλια όπου χάνεται η μπάλα και το αποτέλεσμα είναι μηδενικό. Εννοούμε μια σοβαρή και ενδελεχή εξέταση όλων των παραμέτρων που σχετίζονται με αυτό το θέμα μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας και τον εντυπωσιασμό, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εναλλακτικά σενάρια. Μαγικές λύσεις δεν υπάρχουν και από τη στιγμή που η Εκκλησία αντιδρά στην υπόθεση της καύσης, θα πρέπει να υπάρξει ένα σχέδιο αντιμετώπισης του εν λόγω θέματος έστω και με έναν μακρόχρονο σχεδιασμό και με λύσεις γενικά αποδεκτές από την κοινωνία.
Αναφερόμενοι στην υπόθεση του νεκροταφείου δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την επισήμανση ότι πρόκειται για ένα υπαίθριο μουσείο γλυπτών που συνθέτουν πλευρές της τοπικής ιστορίας και βρίσκεται σε πλήρη εγκατάλειψη. Εχουν περάσει 27 χρόνια από τους σεισμούς και η εικόνα είναι αποκαρδιωτική. Τα σπασμένα μάρμαρα μνημείων ιστορικών οικογενειών μόνον θλίψη προκαλούν, σε πολλά η έλλειψη στοιχειώδους φροντίδας είναι εμφανής, ενώ πλάκες υπάρχουν ακόμη και σε… πεζοδρόμια. Πολλές φορές κατά το παρελθόν έχουν δοθεί υποσχέσεις, κάποια στιγμή -αν θυμόμαστε καλά- είχαν έρθει και ειδικοί συντηρητές να δουν την κατάσταση, αλλά τίποτε δεν προχώρησε.
Παράλληλα υπάρχουν πολλά ακόμη ζητήματα λειτουργίας τα οποία οι δημοτικοί παράγοντες δεν τα έχουν ακουμπήσει εδώ και χρόνια, παρά το γεγονός ότι όλοι γνωρίζουν την κατάσταση που επικρατεί. Μακάβριο το θέμα αλλά ο σεβασμός στους νεκρούς δεν θα πρέπει μόνον να διακηρύσσεται, αλλά και να φαίνεται. Κάτι το οποίο δυστυχώς δεν συμβαίνει.
 Ηλίας Μπιτσάνης
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr