Με τούτα και με τα άλλα όμως, έχει ξεχαστεί το γεγονός ότι η Καλαμάτα διαθέτει και… βουνό. Ο Ταΰγετος ειδικά αυτή την εποχή είναι πανέμορφος και προσφέρεται για ασφαλείς εξορμήσεις, αλλά δυστυχώς βρίσκεται εκτός ενδιαφέροντος. Η μοναδική αυτή δυνατότητα απόδρασης στο βουνό -και μάλιστα σε απόσταση... μισής ώρας-, που παρέχει η διαμονή κι η επίσκεψη στην Καλαμάτα, παραμένει αναξιοποίητη γιατί προφανώς οι κάθε είδους αρμόδιοι βλέπουν ουσιαστικά μόνον την πόλη. Αλλά και γιατί απουσιάζουν οι υποδομές (δημόσιες και ιδιωτικές) στο βουνό, που θα διευκόλυναν την προσέλκυση και διαμονή στην περιοχή, δημιουργώντας και τα κατάλληλα οικονομικά κίνητρα για επενδύσεις φιλικές προς το περιβάλλον.
Η αλήθεια είναι πως οι τοπικοί παράγοντες θυμούνται αυτή τη δυνατότητα μόνο στην περίοδο των δημοτικών εκλογών. Τότε παρουσιάζουν σχέδια και προγράμματα, τα οποία οδηγούνται στον κάλαθο των άχρηστων μετά την απομάκρυνση από την κάλπη. Το αξιοπερίεργο της ιστορίας είναι το γεγονός πως ένα πολύ μεγάλο τμήμα των κατοίκων της πόλης προέρχεται από τα χωριά της Αλαγονίας, αλλά δεν έχει κατορθώσει να επηρεάσει τη δημοτική δραστηριότητα και να επιβάλει τη λήψη μέτρων ώστε να ζωντανέψει αυτή η περιοχή.
Εδώ και πολύ καιρό συζητούμε για τις θετικές επιπτώσεις που έχει στη Μεσσηνία η ολοκλήρωση της κατασκευής του αυτοκινητόδρομου. Είναι κάτι που γίνεται αντιληπτό από όλους, αλλά εκείνο που δεν γίνεται αντιληπτό είναι πως η εξέλιξη αυτή κάνει ακόμη πιο επιτακτική την ανάγκη ενός σχεδίου ανάπτυξης και αξιοποίησης των δυνατοτήτων που υπάρχουν στην ευρύτερη περιοχή των χωριών της Αλαγονίας. Το έργο του αυτοκινητόδρομου καθιστά πιο εύκολη τη μετακίνηση και δραστηριοποίηση των εσωτερικών μεταναστών, αλλά ταυτόχρονα προσφέρει και τη δυνατότητα γρήγορης απόδρασης στο βουνό. Ο Ταΰγετος μπορεί να αποτελέσει προορισμό, αλλά δεν διαθέτει τις υποδομές που θα στήριζαν μια τέτοια δυνατότητα. Η πείρα από την τουριστική ανάπτυξη ορεινών περιοχών της χώρας δείχνει ότι τα λίγα και σκόρπια καταλύματα δεν μπορούν να στηρίξουν μια τέτοια προοπτική, ενώ ταυτοχρόνως δυσκολεύονται να... σταθούν και τα ίδια. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα όταν δεν υπάρχουν οργανωμένες εναλλακτικές δραστηριότητες που θα μπορούσαν να κάνουν την παραμονή ελκυστική.
Φυσικά οι αναγκαίες παρεμβάσεις στον Ταΰγετο δεν αφορούν μόνο τους επισκέπτες, αλλά πρωτίστως τους ανθρώπους που ζουν στην περιοχή ή είναι δεμένοι μαζί της λόγω καταγωγής. Ολοι έχουν χορτάσει από λόγια και υποσχέσεις, πλην όμως βλέπουν πως ο καιρός περνάει και όλα μένουν στα χαρτιά. Από το 1985 έχουν ξεκινήσει οι αναπτυξιακές εξαγγελίες, αλλά μετά από 20 χρόνια δεν έχουν γίνει ούτε καν οι στοιχειώδεις αναγκαίες επεμβάσεις στο δρόμο Καλαμάτα - Σπάρτη.
Ενα συνεκτικό και ειλικρινές σχέδιο για την περιοχή του βουνού είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ. Και αυτό τελικά μπορούν να το επιβάλουν μόνον οι Αλαγόνιοι δημιουργώντας το δικό τους "λόμπι".
Υ.Γ.: Μετά τους παλαιούς πανηγυρισμούς του δημάρχου για τις παράγκες της πλατείας και την ανάπλαση, καιρός είναι να εξηγήσουν οι αρμόδιοι αν τελικά υπάρχει σχέδιο για τις όποιες εγκαταστάσεις ή αν αυτό είναι υπόθεση γούστου και αισθητικής των ενδιαφερόμενων.
Ηλίας Μπιτσάνης
