.Και όπως σημειώνει «η Καλαμάτα μπορεί να μην είναι νησί, ωστόσο είναι μια πόλη 70.000 κατοίκων, με τη δικιά της νότα, ευρισκόμενη στο μέσο ενός μεγάλου κόλπου της νότιας Πελοποννήσου, που διαθέτει μια μακριά αμμώδη παραλία». Η αναφορά αυτή έχει διπλή σημασία:
- Από τη μια πλευρά αναδεικνύεται η πόλη ως προορισμός σε μια τουριστική αγορά η οποία παρουσιάζει ενδιαφέρον.
- Από την άλλη, η είδηση κάνει το γύρο του Διαδικτύου και φτάνει και σε χιλιάδες Ελληνες που δυνητικά θα μπορούσαν να επιλέξουν για διακοπές την πόλη.
Η συγκεκριμένη δημοσίευση έρχεται πλέον να λειτουργήσει προσθετικά στην ανάδυση της Μεσσηνίας και ειδικότερα της Καλαμάτας ως προορισμού, που είναι αποτέλεσμα σύνθετων παραγόντων και κυρίως της θεαματικής αλλαγής στις δυνατότητες πρόσβασης... από εδάφους και αέρος. Η συχνότητα με την οποία μάλιστα προβάλλεται η πόλη ως προορισμός, στην πραγματικότητα έχει αιφνιδιάσει ακόμη και τους πλέον αισιόδοξους. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας, που είναι σε δυναμική εξέλιξη, δεν έχει ακόμη εκδηλωθεί και δίνει ένα μικρό περιθώριο χρόνου προκειμένου να γίνουν πολλά από αυτά που δεν είχαν γίνει εδώ και χρόνια.
Η αλήθεια είναι πως, αν η προβολή μεταφραστεί και σε πραγματικό ενδιαφέρον εκ μέρους των τουριστών, πολλοί ενδιαφερόμενοι... Καλαμάτα θα ακούν αλλά Καλαμάτα δεν θα βλέπουν: Το γεγονός και μόνον ότι τα τριήμερα των γιορτών και εκτός καλοκαιρινής σεζόν στα ξενοδοχεία γίνεται το αδιαχώρητο, προειδοποιεί ότι το επόμενο ζήτημα που θα ανακύψει με χειροπιαστό και επιτακτικό τρόπο είναι η επάρκεια των μονάδων υποδοχής να εξυπηρετήσουν τη ζήτηση. Πρόκειται για ένα θέμα του οποίου η λύση εναπόκειται στο πιθανό ενδιαφέρον επιχειρηματιών που δραστηριοποιούνται στον τουριστικό τομέα.
Από εκεί και ύστερα το μεγάλο πρόβλημα είναι η επάρκεια των υποδομών και η διαχείριση του δημόσιου χώρου. Τα χαρακτηριστικά που περιγράφει σε λίγες λέξεις το δημοσίευμα είναι εκείνα τα οποία μπορούν να προσελκύσουν τον επισκέπτη: Μια πόλη με τον οικιστικό ιστό σε επαφή με την ακτή και μια αμμώδης παραλία χιλιομέτρων. Το κρίσιμο ζήτημα είναι η διατήρηση του χαρακτήρα της περιοχής, που μπορεί να αποτελέσει το μαγνήτη για τον επισκέπτη.
Χωρίς περιστροφές, θα πρέπει να τονίσουμε προς κάθε κατεύθυνση ότι η κατάσταση που επικρατεί σήμερα υπονομεύει το μέλλον της περιοχής. Το φυσικό περιβάλλον κακοποιείται με τον χειρότερο τρόπο από κατά βούληση κατασκευές, και η αμμώδης ακτή εξαφανίζεται από την επέλαση της ομπρελοξαπλώστρας μέχρι το κύμα. Μετά βεβαιότητας όμως, το μοντέλο αυτό της φραπεδοοικονομίας με τα συνακόλουθα του λάιφ-στάιλ των δεκαετιών που κύλησαν, δεν έχει απλώς εξαντληθεί, αλλά θα αποδειχθεί και καταστροφικό για το μέλλον.
Δεν μπορεί να διανοηθεί κανένας γιατί ο άλλος θα ταξιδέψει από την άκρη του κόσμου μέχρι την Καλαμάτα, για να κάνει το σταυρό του πριν περάσει τη Ναυαρίνου, για να υφίσταται τα κλαμπατσίμπανα πάνω από το κεφάλι του την ώρα που αναζητεί ηρεμία, για να ψάχνει στενές λωρίδες διάβασης προκειμένου να φτάσει στη θάλασσα, και για να βλέπει τις θηριώδεις κατασκευές να ξεφυτρώνουν εκεί που το περιβάλλον αναζητά αρμυρίκια.
Αν το μέλλον της Καλαμάτας είναι ο άναρχος χαβαλές παρά θιν' αλός, δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα... Αν όμως είναι η ανάδειξή της σε επώνυμο μεσογειακό προορισμό, ας σκεφτούν στο δήμο ότι ήρθε η ώρα να σκεφτούν για την πόλη - και όχι για τους εκλογικούς πελάτες.

Ηλίας Μπιτσάνης