Χρόνια στο κουρμπέτι" των δημοτικών πραγμάτων, γνωρίζει να εκμεταλλεύεται τις ευκαιρίες ως "κυρίαρχος" της επικοινωνίας. Από τη στιγμή που η υπόθεση δεν αποτελεί "λαϊκό αίτημα" και δεν υπάρχουν οργανωμένες δυνάμεις που να διεκδικούν την πεζοδρόμηση, δεν έχει λόγο να πονοκεφαλιάζει. Γνωρίζει καλά το "άθλημα", δεν αισθάνεται πίεση και όπως πάντα η μόνιμη επιδίωξη είναι να διαμηνύει σε όλες τις κατευθύνσεις πως αυτός είναι το αφεντικό της πόλης. Αυτή η επιδίωξη ενισχύεται από το γεγονός ότι ήδη θα  είναι ο μακροβιότερος δήμαρχος όταν ολοκληρώσει τη θητεία του και ότι ελέγχει πλήρως τη δημοτική ομάδα στην οποία δεν αφήνει περιθώρια αμφισβήτησης των επιλογών του. Μιλάει για το μέλλον της πόλης αλλά βλέπει ουσιαστικά μόνο το σήμερα και παίζει με ομάδες συμφερόντων και με συντηρητικές απόψεις που ονειρεύονται μια Καλαμάτα προηγούμενων δεκαετιών. Και είναι προφανές ότι δεν θα ρίσκαρε δοκιμάζοντας λύσεις που θα προκαλούσαν εκ των πραγμάτων αντιδράσεις. Η πεζοδρόμηση τμήματος της Αριστομένους έγινε όταν πιεζόμενος από συνεχείς δημοσιεύσεις, διαπίστωσε ότι επαγγελματίες και περιπατητές δεν θα είχαν αντιρρήσεις.

Θα ήταν άδικο βεβαίως στην ιστορία πεζοδρόμησης της Ναυαρίνου να φορτωθεί ο κ. Νίκας όλη την ευθύνη. Μπορεί να είναι κοντά 10 χρόνια δήμαρχος αλλά και οι προκάτοχοί του δίστασαν να προχωρήσουν και κανένας δεν κατάφερε να κάνει την υπόθεση "αίτημα πόλης". Και είναι αλήθεια πως η καθυστέρηση στην ανάληψη πρωτοβουλιών κάνει όλο και περισσότερο δύσκολη την πεζοδρόμηση. Κατά μήκος του δρόμου αλλά και στο συμπαγές πλέον οικιστικό συγκρότημα μέχρι την Κρήτης, δημιουργούνται με το πέρασμα του χρόνου "κεκτημένα". Ετσι αντί να προσαρμοστούν οι χρήστες στο σχέδιο του δήμου, υποχρεώνεται ο δήμος να προσαρμόζει τις πολιτικές του σε τετελεσμένα. Η κατάσταση σε αυτό το τμήμα θα ήταν εντελώς διαφορετική αν είχε γίνει μια οποιαδήποτε ρύθμιση στην κυκλοφορία της Ναυαρίνου που θα έδειχνε πεζοδρόμηση έστω και σε βάθος χρόνου. Ετσι σε όλη την έκταση του "παραλληλόγραμμου" της παραλιακής ζώνης θεωρήθηκε αυτονόητο πως θα καταληφθεί από τραπεζοκαθίσματα όλη η παραλιακή, ενώ τη θέση της υποχρεωτικής πρόβλεψης για εξασφάλιση θέσεων στάθμευσης στα οικοδομούμενα οικόπεδα πήρε η... αξιοποίηση των δρόμων σε πολλές περιπτώσεις. Οσο περνάει ο καιρός, τόσο πυκνώνει η δόμηση, αν δεν είχε εκδηλωθεί η κρίση τα πάντα θα είχαν καταληφθεί από όγκους τσιμέντου. Εκ των πραγμάτων όμως ο καιρός δουλεύει σε βάρος της πεζοδρόμησης και ίσως κάποια στιγμή προκύψουν ανυπέρβλητα εμπόδια στην υλοποίηση ενός τέτοιου σχεδίου. Ακόμη και αν κάποιοι δημοτικοί παράγοντες αποφασίσουν να δουν το συμφέρον της πόλης και όχι το πλήθος των αντιδρώντων.

Προκειμένου να υπεκφύγει ο δήμαρχος παρέπεμψε για μια ακόμη φορά στην διάνοιξη της Κρήτης. Είναι μια ιστορία με την οποία ασχολούνταν οι περί τα δημοτικά διατρίβοντες, πριν ακόμη σκεφθεί ο κ. Νίκας να διεκδικήσει το δημαρχιακό θώκο. Και το "τροπάριο" ήταν πάντα το ίδιο: Θα ανοίξει με την εφαρμογή του σχεδίου που θα αποδώσει την απαιτούμενη εισφορά σε γη. Ως εκ τούτου δεν πρωτοτύπησε επαναλαμβάνοντας το αυτονόητο για το οποίο όμως δεν κάνει και εκείνα που χρειάζονται. Γιατί είναι και το σχέδιο στα όρια της Καλαμάτας αλλά και το σχέδιο της Βέργας που θα πρέπει να οριστικοποιηθούν προκειμένου να γίνει η διάνοιξη. Στο σημείο αυτό ο κ. Νίκας έκανε ένα "ταχυδακτυλουργικό" στις τελευταίες δηλώσεις του: Παρέπεμψε στη μελλοντική διάνοιξη παραβλέποντας ότι ήδη εδώ και πολλά χρόνια η Κρήτης έχει ήδη διανοιγεί σε ένα μεγάλο μήκος της. Ετσι δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει γιατί δεν προχωρεί στην πεζοδρόμηση μέχρι την Καρακούση. Αλλά και την ίδια ώρα αποκλείει και τη μονοδρόμηση γιατί ισχυρίζεται ότι το εμπόδιο είναι η αστική συγκοινωνία. Πώς γίνεται όμως να είναι αυτό εμπόδιο στη μονοδρόμηση αλλά όχι στη μελλοντική πεζοδρόμηση; Εδώ κάνει κάποιος ολόκληρη συλλογή παραδόξων στις τοποθετήσεις του δημάρχου ο οποίος εκτός τούτης της θεσμικής θέσης διεκδικεί και την ιδιότητα του συγκοινωνιολόγου. Οπως αντιλαμβάνεται και εκείνος που δεν έχει ασχοληθεί ποτέ με αυτά τα θέματα, οι τοποθετήσεις δεν προκύπτουν από κάποια μελέτη αλλά από την πολιτική βούληση των δημοτικών παραγόντων.

Και αυτό είναι τελικά το πρόβλημα: Μια ολοκληρωμένη μελέτη η οποία θα μελετήσει όλα τα σενάρια και θα προτείνει λύσεις προκειμένου να παρθούν οι αποφάσεις των πολιτικών επιλογών. Κανένας δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι "δογματικός" με την ιδέα που έχει για τα πράγματα. Το σχέδιο αρχικά προέβλεπε "μαιάνδρους" για την κυκλοφορία στη Ναυαρίνου υπό την προϋπόθεση πως θα γίνονταν οι διανοίξεις. Πιο απλά, τα αυτοκίνητα θα έμπαιναν και θα έβγαιναν στη Ναυαρίνου εναλλάξ από τις καθέτους. Στη συνέχεια και με την υπόθεση του τραμ προκρίθηκε ως λύση η πλήρης πεζοδρόμηση με κυκλοφορία των συρμών και στις δύο κατευθύνσεις. Δεν έγιναν διανοίξεις (άλλη ιστορία αυτή), δεν τροχιοδρομήθηκε τραμ (αυτό και αν χωράει συζήτηση) και βρισκόμαστε μετά από 30 περίπου χρόνια στο ίδιο σημείο. Παραβλέπω φυσικά την τελευταία κυκλοφοριακή μελέτη αφού ήταν τόσο... επαρκής που οδηγήθηκε στους φωριαμούς των αρχειοθετημένων άσκοπων δαπανών. Είναι κάτι παραπάνω από φανερό ότι υπάρχει ανάγκη να ανοίξει μια μεγάλη δημόσια συζήτηση στην πόλη για το θέμα αυτό. Ο χειρισμός του δεν μπορεί να αποτελεί "ιδιοκτησία" της (οποιασδήποτε) δημοτικής αρχής. Αφορά όλη την πόλη και ξεφεύγει από τα όρια της τρέχουσας διαχείρισης. Η συζήτηση πρέπει να έχει μια αφετηρία: Να αλλάξει η σημερινή κατάσταση που πνίγει την αναπτυξιακή προοπτική και καταδικάζει την περιοχή ως ζώνη φραπεδόγαλου και συμπαρομαρτούντων. Το γεγονός ότι δεν το βλέπουν ή κάνουν το κορόιδο κάποιοι επειδή τους βολεύει η σημερινή κατάσταση, δεν θα πρέπει να καθηλώσει το δήμο σε απραξία. Αύριο μπορεί να είναι αργά!

Υ.Γ.: Είχε γραφτεί ήδη το κείμενο όταν διάβασα τις δηλώσεις του κ. Νίκα. Δεν το απέσυρα, γιατί δεν αλλάζει τίποτα. Αντιθέτως, επιβεβαιώνονται οι εκτιμήσεις, αφού δεν πρόκειται για διαβούλευση, αλλά για πρόσκληση σε κινητοποίηση εκείνων που οργανωμένα αντιδρούν σε κάθε ιδέα αλλαγής της σημερινής κατάστασης.

Λεζάντα:

Συνήθης εικόνα τέτοια εποχή, υπαίτια για καταστροφές επί καταστροφών. Οταν όμως την αντικρίζεις μέσα στην πόλη, σε οικισμούς και γύρω από κατοικημένες περιοχές, δεν μπορεί παρά να τρομάζεις. Ας ξεκινήσουν όσο είναι καιρός μια εκστρατεία οι δήμοι για καθαρισμούς "εύφλεκτων" περιοχών και κινητοποίηση όλων των υπηρεσιών. Φέτος το κλαρί έχει θεριέψει από τις βροχές και μπορεί να κάνει πολλές ζημιές!