Η αναφορά στο θέμα αυτό χρησιμεύει για να γίνει γέφυρα με μια άλλη βασανισμένη ιστορία, αυτή του περιμετρικού της Καλαμάτας, με τον οποίο θα γινόταν παράκαμψη της Λεΐκων έτσι ώστε να ανασάνει η περιοχή διέλευσης του παλιού καρόδρομου. Το έργο ξεκίνησε πριν από χρόνια, προχώρησε με ρυθμούς χελώνας, και εκεί που λέγαμε ότι... παίρνει στροφή, έμεινε στη μέση. Ασφαλτοστρώθηκε μέχρι το σημείο που άρχισε να κάνει "βουτιά" από την Καλαμάτα στη Λαγκάδα. 

Εστω και έτσι, καιρού επιτρέποντος αρκετοί χρησιμοποιούσαν το δρόμο προτιμώντας το χωματόδρομο από την ταλαιπωρία. Εφτασε όμως ο περιφερειακός στη γέφυρα και τότε σταμάτησαν τα πάντα για να γίνει συναρμογή των δύο δρόμων. Η οποία θα γίνει όταν και αν με το καλό ξεμπλέξει η ιστορία του αυτοκινητόδρομου. Δαπανήθηκε ένα αξιοσέβαστο ποσό αλλά η αδράνεια των τοπικών παραγόντων το έριξε στη... Λαγκάδα και το πήραν τα νερά. Και από ποιον να ζητήσει κανένας τα ρέστα; Ουδείς δηλώνει... πατέρας του κακού.

Γνωστή η ιστορία με τα σκουπίδια, η αφήγηση λύσης του προβλήματος έχει ραγίσει πολιτικά και νομικά, οι αμφισβητήσεις πλέον είναι μεγάλες και, όπως αναμενόταν, προσφάτως το Ελεγκτικό Συνέδριο αποφάσισε να εγκρίνει τη σύμβαση για τα σκουπιδοεργοστάσια μέχρι να εκδοθεί απόφαση από το Συμβούλιο Επικρατείας επί της προσφυγής που έχουν ασκήσει ενδιαφερόμενοι από την ευρύτερη περιοχή της Καλλιρρόης. Ενσταση με την οποία υποβάλλονται τυπικοί και ουσιαστικοί λόγοι ακυρότητας της μελέτης περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Εκ των πραγμάτων για τα επόμενα χρόνια θα πορευτούμε με τις γνωστές χωματερές, των οποίων η κατάσταση δεν περιγράφεται με τη λέξη "άθλια". Το πιστοποιεί και η τελευταία έκθεση της Πυροσβεστικής. Η οποία διαπιστώνει αμέτρητες ελλείψεις κατά περίπτωση. 

Η ανάγνωση των στοιχείων της είναι απογοητευτική για δύο λόγους: Ο πρώτος έχει να κάνει με τους κινδύνους να καεί ο τόπος το καλοκαίρι, καθώς μάλιστα η αυτανάφλεξη είναι σύνηθες φαινόμενο. Αλλού δεν υπάρχει αντιπυρική ζώνη και αλλού δεν έχει καθαριστεί. Αλλού δεν υπάρχει πυροσβεστικός κρουνός και αλλού δεν υπάρχουν δεξαμενές. Κανόνας η ελλιπής περίφραξη αλλά και η ανύπαρκτη φύλαξη των χώρων. Ο δεύτερος είναι η αδιαφορία των δημοτικών παραγόντων (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) για την εφαρμογή των υποχρεώσεων που έχουν, προκειμένου να προστατευτεί η ζωή και η περιουσία των κατοίκων στις περιοχές που γειτνιάζουν με τις χωματερές.

Η αδιαφορία έχει να κάνει με το γεγονός ότι ακόμη και όταν έχουν γίνει στάχτη και μπούρμπερη ολόκληρες περιοχές σε διάφορα σημεία της χώρας, όλο και κάποιος τρόπος βρίσκεται για να την σκαπουλάρουν οι δημοτικοί παράγοντες. Ακόμη και όταν πνίγονται από τους τοξικούς καπνούς ολόκληρες περιοχές κατοικίας, ουδείς έχει ποινική ευθύνη για το ανεξέλεγκτο του πράγματος. 

Η Πυροσβεστική έκανε τη δουλειά της, άλλωστε δεν υπάρχει καμία δυσκολία να εντοπίσει κάποιος τα αυτονόητα. Σε κάποιες περιπτώσεις μάλιστα θα αρκούσε να επισημανθούν οι... περυσινές ελλείψεις. Ο απλός πολίτης σκέφτεται πως η έκθεση θα έπρεπε να πάει στον εισαγγελέα, κι αυτός να καλέσει τους δημάρχους και να τους θέσει προ των ευθυνών τους. Και σε ελλείψεις που θα διαπιστωθούν στον επανέλεγχο, να ασκήσει διώξεις.  Είναι και η τελευταία πιθανότητα να ελπίζει κάποιος ότι σε ορισμένα πράγματα μπορεί να μπει στοιχειώδης τάξη. 

Για να το ευθυμήσουμε: Κάποτε στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας ένας σύμβουλος της μειοψηφίας κατήγγειλε ότι στη χωματερή δεν υπάρχει φύλακας. Υπάρχει, αντέτεινε ο αρμόδιος αντιδήμαρχος, αλλά ο σύμβουλος επέμενε, "πήγα 10 φορές και δεν είδα φύλακα". Προφανώς ο φύλακας ήταν σε... αργομισθία, αλλά ο αντιδήμαρχος είχε την απάντηση: "Αμα τον έβλεπες τι φύλακας θα ήταν; Τον βάζω και κρύβεται για να πιάσουμε τον εμπρηστή!". Λέτε να ισχυριστούν το ίδιο οι δήμαρχοι;Για το τέλος, μια παρατήρηση φίλου σχετικά με συμπεριφορές παραγόντων της δημόσιας ζωής. Ερχεται μέσω μιας άποψης του λόρδου Ντέιβιντ Οουεν, νευρολόγου και ψυχιατρικού ερευνητή, διαμεσολαβητή της Δύσης για το Γιουγκοσλαβικό: «Αναφέρεται στην υπερβολική αυτοπεποίθηση που έχει ένας πολιτικός ηγέτης για τον εαυτό του, μια ακλόνητη πίστη στις ικανότητές του όσον αφορά την επίλυση οποιουδήποτε προβλήματος. Μια ροπή να αναφέρεται με ναρκισσισμό στον εαυτό του λες και μόνον αυτός παίρνει όλες τις αποφάσεις, λες και μόνος αυτός έχει μια ιδιαίτερη διορατικότητα. Καμιά φορά μπορεί να χαρακτηρίζεται και από αισθήματα περιφρόνησης προς τους άλλους, κάτι που αποτελεί το βασικό στοιχείο της ύβρεως στην ελληνική μυθολογία. Πολλοί πολιτικοί αφού εκλεγούν φαίνονται στην αρχή "κανονικοί", αλλά σιγά σιγά, το σαράκι της ύβρεως κατατρώει την αρχική τους εικόνα». 

Οταν απουσιάζουν ο ουσιαστικός διάλογος και η δημοκρατική θεσμική λειτουργία, είναι βέβαιο ότι βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για να φυτρώσουν αυτές οι αντιλήψεις που μεταφράζονται σε πρακτικές διαχείρισης της εξουσίας. Και φυσικά αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αφορούν μόνον τους "πολιτικούς ηγέτες" διαφόρων επιπέδων, αλλά και όλους εκείνους που ασκούν οποιασδήποτε μορφής εξουσία. Μπορεί να το αισθανθεί ο καθένας καθημερινά γύρω του...

Η αριστερή λωρίδα είναι δρόμος. Η δεξιά ουδείς από το Δήμο Καλαμάτας έχει μπει στον κόπο εδώ και χρόνια να απαντήσει. Γιατί αν ήταν δρόμος, θα έπρεπε να έχει ασφαλτοστρωθεί. Ελα όμως που κάποιοι θεωρούν πως είναι δρόμος κι έρχονται κατά πάνω σου στη στροφή! Με αποτέλεσμα να βρίσκεσαι μισός στο γαρμπίλι και μισός στην άσφαλτο για να γλυτώσεις τη μετωπική. Στροφή της Λεΐκων στην περιοχή της Πλάκας - αλλά αφού δεν έχει πλακάκια η υπόθεση δεν ενδιαφέρει το δήμο. Αν γίνει ατύχημα ποιος θα πάει στον εισαγγελέα;