Ολοκληρώθηκε στη Θεσσαλονίκη η διεθνής έκθεση τουρισμού "Philoxenia" στην οποία πήρε μέρος και η Περιφέρεια Πελοποννήσου με δικό της εκθεσιακό χώρο. Ασφαλώς κανένα πρόβλημα και… καλά έκανε. Το πρόβλημα όμως βρίσκεται στο γεγονός ότι μια ολόκληρη περιοχή που θα έπρεπε να έχει αυτοτελή προβολή ως "το μεγαλύτερο ελληνικό νησί που έχει… οδική πρόσβαση" και ως ενιαίος γεωγραφικός και ιστορικός χώρος στον οποίο αναπτύχθηκαν μεγάλοι πολιτισμοί, για μια ακόμη φορά παρουσιάζεται σε… φέτες: Η μία με 5 νομούς (Περιφέρεια Πελοποννήσου) και η άλλη με 2 νομούς (Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας).
Ισως ο τουρισμός είναι το πλέον χαρακτηριστικό πεδίο στο οποίο η ενότητα της Πελοποννήσου είναι απολύτως αναγκαία. Πολλοί φίλοι που μένουν στο εξωτερικό και πηγαίνουν σε εκθέσεις, αγανακτούν και διαμαρτύρονται όταν βλέπουν αυτή την κατάσταση και συναντούν τις απορίες των επισκεπτών. Εξαγγελίες έχουν γίνει από την Περιφέρεια Πελοποννήσου για ενιαίο οργανισμό προβολής κατά τα πρότυπα σχετικής μελέτης η οποία έχει εκπονηθεί από τουριστικούς φορείς, αλλά μέχρι σήμερα δεν υπάρχει τίποτε το νεότερο. Φυσικά για να υπάρχει κάτι θα πρέπει να ανοίξει δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στις δύο Περιφέρειες. Από όσα τουλάχιστον έχουν δημοσιοποιηθεί μέχρι σήμερα, τέτοιος δίαυλος δεν υπάρχει και δεν γίνεται καμία κίνηση στην κατεύθυνση αυτή. Η λογική του "κρατιδίου" ασφαλώς δεν είναι και η καλύτερη, ενώ όταν συνοδεύεται από… επεκτατική ή καπελωτική λογική γίνεται επικίνδυνη γιατί δημιουργεί εντάσεις και καχυποψία. Αυτή η αίσθηση δίνεται μέχρι τώρα και ασφαλώς στο χέρι των περιφερειακών παραγόντων είναι να δείξουν ότι συμβαίνει το αντίθετο.
Γιατί κάτω από τις σημερινές συνθήκες πρέπει να συμβεί το αντίθετο και οι δύο Περιφέρειες να ενώσουν τις δυνάμεις τους σε κοινούς σκοπούς. Το επιβάλλει η ενότητα του χώρου και η πολυπλοκότητα των σχέσεων που υπάρχουν πέρα από τις διοικητικές διαιρέσεις. Υπάρχει ουσιαστικά ενότητα διαφορετικών περιοχών στη βάση της παραγωγής: Το ελαιόλαδο παράγεται πλέον σε όλους τους νομούς. Η σταφίδα εκτείνεται από την Κορινθία μέχρι τη Μεσσηνία ακολουθώντας τη διαδρομή από βορειοδυτικά. Τα πρώιμα οπωροκηπευτικά κυριαρχούν στη δυτική πλευρά Μεσσηνίας και Ηλείας κ.λπ. Υπάρχει ενότητα από την άποψη των υποδομών: Η Ολυμπία Οδός ενδιαφέρει (και με διαφορετικό τρόπο) ολόκληρη την Πελοπόννησο και περισσότερο τους 4 νομούς στη διαδρομή της. Τα δημοπρατήρια δεν μπορεί παρά να οργανωθούν με βάση τα χαρακτηριστικά της παραγωγής, τη γειτνίαση με μεγάλα αστικά κέντρα αλλά και τις υποδομές μεταφορών. Και αυτή η διάταξη δεν μπορεί να περιοριστεί από διοικητικές διαιρέσεις άσχετες με τη ζωή.
Θα μπορούσε να καταγράψει κάποιος ένα πλήθος ζητημάτων τα οποία προσδιορίζουν τόσο την ενότητα, όσο και την πολυπλοκότητα των σχέσεων που υπάρχουν και δημιουργούν επιμέρους μικροπεριφέρειες κοινών ενδιαφερόντων. Ενδεικτικά αναφέρουμε την ενότητα του χώρου από τον Επικούριο Απόλλωνα, ο οποίος όμως ανήκει γεωγραφικά στη Μεσσηνία, διοικητικά στην Ηλεία και ιστορικά στην Αρκαδία με αποτέλεσμα να δημιουργούνται χωρίς ουσιαστικό λόγο τοπικιστικές αντιδικίες. Τα όσα προαναφέρθηκαν φέρνουν επιτακτικά στο προσκήνιο το θέμα της ενότητας στην Πελοπόννησο. Θεσμικά θα έπρεπε αυτό να έχει γίνει από καιρό αλλά η διοικητική διαίρεση επιβλήθηκε για λόγους μικροπολιτικής σε πολιτικό επίπεδο και ήρθε να βολέψει όλες τις… προσδοκίες ανεξαρτήτως αποτελέσματος. Εκ του ασφαλούς βεβαίως τώρα ο καθένας μπορεί να δηλώνει ό,τι θέλει σε μια προσπάθεια να εμφανιστεί ως… πελοποννησιάρχης. Πολιτικά η ενοποίηση είναι ένα ζήτημα που θα προχωρήσει δύσκολα, πάντα με βάση τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί μέχρι σήμερα το πολιτικό σύστημα. Ουσιαστική ενοποίηση μπορεί να γίνει με τη συνεργασία των δύο Περιφερειών που είναι απολύτως επιβεβλημένη καθώς η ίδια η ζωή θέτει καθημερινά ζητήματα. Δεν αρκεί όμως να το θέλουν… η ζωή και οι ανάγκες. Χρειάζεται να αρθούν στο ύψος των περιστάσεων και οι τοπικοί παράγοντες, να σχεδιάσουν την ενιαία Πελοπόννησο με βάση τα κοινά στοιχεία που προαναφέρθηκαν και πολλά ακόμη που υπάρχουν.
ilias.bitsanis@eleftheriaonline.gr