Η δικαστική διεκδίκηση τεράστιων ποσών εν μέσω βαθύτατης οικονομικής κρίσης από πρώην και συνταξιούχους βουλευτές κυριάρχησε στην επικαιρότητα τις προηγούμενες ημέρες. Κάποιοι έσπευσαν να διευκρινίσουν ότι παραιτήθηκαν από το δικαίωμα της προσφυγής -ορισμένοι χωρίς να προσκομίσουν και τα σχετικά στοιχεία- και οι περισσότεροι έκαναν πως δεν κατάλαβαν τι ακριβώς έχει γίνει. Παράλληλα δεν έλειψαν οι προσπάθειες να πεισθούν οι πολίτες ότι υπάρχει κάποιος… δάκτυλος πίσω από τη δημοσίευση. Και αυτό δια στόματος στελεχών της συνδικαλιστικής οργάνωσης των πρώην βουλευτών, που μέχρι σήμερα όμως δεν είχαν μιλήσει καθόλου για την υπόθεση αυτή. Κάποιοι ίσως πίστευαν ότι το θέμα θα περνούσε… απαρατήρητο, έχοντας άλλωστε τις πλάτες των κομμάτων εξουσίας καθώς τα αρμόδια υπουργεία αρνούνταν συστηματικά να δημοσιοποιήσουν τα ονόματα αυτών που είχαν προσφύγει, παρά τις κοινοβουλευτικές παρεμβάσεις.
Αν κάποιοι έχουν την απορία γιατί οι πρώην βουλευτές δεν έκαναν πίσω από τη διεκδίκηση, θα πρέπει να διευκρινιστεί ότι από τα στοιχεία που δημοσιοποιήθηκαν σκόρπια, τα ποσά ήταν πολύ μεγάλα και τα εξέλαβαν ως… ελκυστικότερα από την υστεροφημία. Τυπικά η διεκδίκηση είναι νόμιμη και η καταβολή της διαφοράς από τις αμοιβές των δικαστών ήταν μια πρακτική που έχει εφαρμοστεί πολλές φορές κατά το παρελθόν, ως συνέπεια συνταγματικών ρυθμίσεων. Χωρίς κανένας να εγείρει ζήτημα καθώς οι οικονομικές συνθήκες ήταν εντελώς διαφορετικές και η αξιοπιστία του πολιτικού συστήματος σε πολύ καλύτερα επίπεδα.
Εδώ και αρκετά χρόνια όμως η δυσφορία των πολιτών για τα πάσης φύσεως προνόμια των αιρετών έχει γίνει εξαιρετικά έντονη ως αποτέλεσμα της συνεχούς διεύρυνσης και των αριθμών και των ποσών. Η κρίση του πολιτικού συστήματος γινόταν όλο και περισσότερο εμφανής και το πεδίο των οικονομικών και άλλων προνομίων διευρυνόταν προκλητικά ακόμη και με φωτογραφικές διατάξεις στη Βουλή, ορισμένες από τις οποίες μάλιστα δεν έχουν συνειδητοποιήσει οι πολίτες.
Κατεβαίνοντας "χαμηλότερα" τη σκάλα των αιρετών η κατάσταση έγινε προκλητική. Για πολλούς η ενασχόληση με τη νομαρχιακή ή την τοπική αυτοδιοίκηση έγινε επάγγελμα, ενώ η κεντρική εξουσία ενθάρρυνε τη συνεχή διεύρυνση των προνομίων. Φθάσαμε σε σημείο να πληρώνονται όλοι ή σχεδόν όλοι οι σύμβουλοι των πλειοψηφιών και με… ξεγερεμένα ποσά. Η επικερδής αργομισθία άλλαξε και τον τρόπο σκέψης πολλών από εκείνους που ασχολούνται με την αυτοδιοίκηση. Για να διατηρήσουν τη θέση θα πρέπει να δηλώνουν εμπράκτως υποταγή στο αφεντικό της αυτοδιοικητικής μονάδας και να λειτουργούν στη λογική του λόχου μέσα στα βουλευόμενα όργανα. Στοιχεία σήψης και πολιτικής διαφθοράς, τα οποία ενίσχυσαν οι κυβερνήσεις σε συνεργασία με τα συλλογικά όργανα της αυτοδιοίκησης.
Η ιστορία με τα αναδρομικά των βουλευτών είναι ενδεικτική του κλίματος που επικρατεί πλέον στους πολίτες για τους θεσμικούς εκπροσώπους. Σε επίπεδο βουλευτών αυτό έχει γίνει αντιληπτό από τις αποδοκιμασίες που στρέφονται πλέον κατά του ίδιου του πολιτικού συστήματος και των κοινοβουλευτικών θεσμών. Στο επίπεδο της αυτοδιοίκησης τα προβλήματα μέχρι τώρα εμφανίζονται με τη μορφή διαμαρτυριών και καταγγελιών για τα πλέον προκλητικά φαινόμενα. Ακόμη και έτσι όμως η απαξίωση για το θεσμό της αυτοδιοίκησης διευρύνεται και θα γίνει πολύ περισσότερο αντιληπτή όταν οι φορείς της θα ξεμείνουν ακόμη και από… αναλώσιμα. Αυτή τη στιγμή η "απειλή" που εντοπίσαμε φαντάζει υπερβολική για όσους δεν έχουν καταλάβει την πορεία των πραγμάτων. Εκείνοι που παρακολουθούν όμως τις εξελίξεις αντιλαμβάνονται ότι οι επιχορηγήσεις θα μειώνονται διαρκώς και ανεξαρτήτως προβλημάτων που δημιουργούν.
Οι κίνδυνοι για το θεσμικό οικοδόμημα είναι εμφανείς και η ανάγκη ταχύτατων αλλαγών προβάλλει ως προϋπόθεση για την αποτροπή εξελίξεων που θα αποτελέσουν επί της ουσίας θρυαλλίδα για το αντιπροσωπευτικό σύστημα. Βουλευτές και αυτοδιοικητικοί θα πρέπει να αφιππεύσουν και να βάλουν φρένο σε πολιτικές και πρακτικές οι οποίες διευρύνουν την απαξίωση, πολλαπλασιάζουν την οργή και αναβιώνουν το φάντασμα της Βαϊμάρης.