Χωρίς καμία αμφιβολία, τα συμπεράσματα της έρευνας που παρουσιάστηκε πριν από λίγες ημέρες στη Μεσσήνη για τις "φαρμακευτικές" ιδιότητες του ελαιόλαδου είναι σημαντικά και μπορούν να στηρίξουν καμπάνιες για την κατανάλωση του προϊόντος. Το κακό της υπόθεσης όμως είναι πως αυτές οι ιδιότητες από μόνες τους δεν μπορούν να "σπρώξουν" το προϊόν στην αγορά, αλλά χρειάζεται να είναι ενταγμένες σε ένα γενικότερο πλαίσιο στρατηγικής για το ελαιόλαδο. Μια έννοια άγνωστη ουσιαστικά στον τόπο μας, καθώς το ενδιαφέρον εξαντλείται στην εξεύρεση μεθόδων υφαρπαγής της ψήφου των παραγωγών. Οι επιβήτορες της εξουσίας εμφανίζονται ως ειδικοί επί του θέματος αραδιάζοντας ένα σωρό ανοησίες και μοιράζοντας υποσχέσεις στο πόπολο με την ελπίδα πως θα τσιμπήσει. Και αφού η μέθοδος αποδεικνύεται αποτελεσματική, δεν έχουν κανέναν απολύτως λόγο να την αναθεωρήσουν. Τουλάχιστον μέχρι τώρα, γιατί τα πράγματα αλλάζουν ραγδαίως και πολλοί είναι εκείνοι οι οποίοι κινδυνεύουν να βρεθούν συντόμως αντιμέτωποι με την οργή του κόσμου.
Για να επιστρέψουμε λοιπόν στην αρχή και να ξεκαθαρίσουμε ορισμένα πράγματα: Υπάρχουν πολλοί επιστήμονες που κάνουν σπουδαία δουλειά και προσφέρουν στο προϊόν, αλλά το Εργαστήριο Ελαιόλαδου θυσιάζεται στο βωμό της τροϊκανής πολιτικής που απαιτεί διάλυση ουσιαστικά του δημόσιου τομέα και καταργεί υπάρχοντα ερευνητικά κέντρα. Ο εξοπλισμός περιμένει τους επιστήμονες αλλά δεν πρόκειται ποτέ να έρθουν. Οι λύσεις των αποσπάσεων, της παράλληλης απασχόλησης και άλλων μεθόδων που μπορεί να προκύψουν, στο μόνο που μπορεί να βοηθήσουν είναι να… ξεσκουριάσουν οι συσκευές. Οι τοπικοί παράγοντες δεν αντιλαμβάνονται ούτε την έννοια ούτε και τη σημασία της έρευνας. Ενδιαφέρονται να δείξουν ότι κάτι κάνουν, και δεν θα μας κάνει καμία εντύπωση αν κάποια στιγμή τους δούμε να κόβουν κορδέλες για να λειτουργήσει το Εργαστήριο με… περιοδεύον προσωπικό.
Ο τόπος έχει την ανάγκη ενός ερευνητικού κέντρου υψηλών προδιαγραφών και όχι μιας τοπικής υπηρεσίας διεκπεραίωσης των εντολών της γραφειοκρατίας και των εκάστοτε πολιτικών παραγόντων. Οταν σε άλλες χώρες έχουν αναλάβει δράση ολόκληρα πανεπιστήμια προκειμένου να στηρίξουν εθνικές πολιτικές για το ελαιόλαδο και στο βαθμό που αυτό καταστεί εφικτό να τις επιβάλουν και ως παγκόσμιες, είναι αστείο να συζητούμε ακόμη στον τόπο μας με ποιον τρόπο θα μπαλωθεί η ιστορία και θα απασχοληθεί ο εργαστηριακός εξοπλισμός που έχει αγοραστεί.
Και για να γίνει κατανοητό αυτό που υπογραμμίζουμε με έμφαση εδώ και πολύ καιρό, τονίζουμε ότι ισπανικές και ιταλικές ελαιουργικές οργανώσεις που ενδιαφέρονται για την προώθηση προϊόντων ποιότητας, σε αντίθεση με τους βιομήχανους ζητούν τη μείωση των επιπέδων αλκυλεστέρων (δείκτης πιστοποίησης του έξτρα παρθένου που εφαρμόζεται εδώ και 1 χρόνο). Οι Ιταλοί μάλιστα προτείνουν εξαιρετικά χαμηλό όριο, λιγότερο από το μισό του σημερινού (που είναι στα 75 χιλ/μα ανά λίτρο). Και στη Μεσσηνία του… Εργαστηρίου Ελαιόλαδου δεν έχει γίνει καμία ουσιαστική έρευνα για να δούμε πού βρίσκονται αυτά τα επίπεδα και τι στάση θα πρέπει να κρατήσουμε σε αυτό το θέμα.
Και επειδή αναφερθήκαμε σε στρατηγική, καλό θα ήταν να παραθέσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα για το πώς καταλαβαίνουν οι άλλοι την υπόθεση αυτή από δημοσίευμα του Θαν. Μαυρούλη:
«Μετά το λανσάρισμα της στρατηγικής της, με ένα νέο λογότυπο κι έναν καινούργιο στόχο, η ιταλική Κοινοπραξία Εγγύησης του Εξτραπαρθένου (CEQ), κάνει ένα νέο βήμα προς τα εμπρός παρουσιάζοντας μια νέα σειρά έξτρα παρθένων ιταλικών ελαιόλαδων.
Το πρώτο έξτρα παρθένο που θα ανταποκρίνεται στις παραμέτρους της υψηλής ποιότητας, τις οποίες ετοιμάζεται να αναγνωρίσει το ιταλικό  υπουργείο Γεωργίας ως μια νέα κατηγορία, έκανε την πρεμιέρα του στο Μιλάνο στις 28 Γενάρη 2012 στα πλαίσια του Olio Officina Food Festival.
Χαμηλό σε οξύτητα, πλούσιο σε αντιοξειδωτικά, με έντονα οργανοληπτικά προφίλ και σύνθετο άρωμα, κατάλληλο για χρήση ως καρύκευμα στα καλύτερα πιάτα, είναι μερικά από τα χαρακτηριστικά του νέου ιταλικού έξτρα παρθένου υψηλής ποιότητας με το σήμα CEQ. Για να διασφαλιστούν οι υψηλές θρεπτικές ιδιότητες του έξτρα παρθένου αυτού το προϊόν υποβάλλεται σε  αυστηρούς ελέγχους από τους τεχνικούς επιθεωρητές της κοινοπραξίας ώστε να γίνονται σεβαστοί οι πολύ αυστηρές παράμετροι ποιότητας, μεταξύ των οποίων και οι αλκυλεστέρες οι οποίοι πρέπει να παραμένουν αυστηρά κάτω των 30 χιλιοστόγραμμων/λίτρο.
Η κοινοπραξία είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός στον οποίο μπορούν να πάρουν μέρος όλοι οι φορείς της αγροτοβιομηχανικής αλυσίδας: παραγωγοί, ελαιοτριβεία, εμφιαλωτές, κι έχει σαν στόχο της την προώθηση της "ποιότητας της αγροτοβιομηχανικής αλυσίδας"».
Ενα δεύτερο παράδειγμα στρατηγικής για την αύξηση της κατανάλωσης ελαιόλαδου έρχεται από την Ισπανία όπου η υπόθεση έχει αναδειχθεί σε πραγματική επιστήμη. Εδώ και πολλά χρόνια από αυτήν εδώ τη στήλη επιμένουμε στην ανάγκη να μαθαίνουν από το σχολείο τα παιδιά τη διατροφική σημασία του ελαιόλαδου, γιατί το πρώτο που οφείλουμε να κάνουμε είναι να κρατήσουμε και να διευρύνουμε την εσωτερική αγορά. Στην Ισπανία λοιπόν δημιούργησαν καρτούν από το οποίο τα παιδιά στο σχολείο μέσα από ένα διαδραστικό παιχνίδι μαθαίνουν ότι το ελαιόλαδο είναι φυσικός χυμός.
Τα διδάγματα της ιστορίας είναι πολύ απλά: Οταν στις άλλες χώρες σχεδιάζουν, προσφέρουν νέα προϊόντα, ενισχύουν την κατανάλωση ελαιόλαδου, στον τόπο μας επαναλαμβάνουμε διαρκώς ότι… έχουμε το καλύτερο λάδι που το εκμεταλλεύονται άλλοι. Δαπανάμε εργατοώρες και φαιά ουσία για εκδηλώσεις στις οποίες θα πείσουμε… αλλήλους ότι πράγματι συμβαίνει αυτό. Και περιμένουμε να σπεύσουν τα ανά τον κόσμο δίκτυα να αγοράσουν το λαδάκι μας, για να το βάλουν στα ράφια των σούπερ μάρκετ (αν όχι των… φαρμακείων).