Στην αρχή ήταν τα "καλάθια αγροτικών προϊόντων" που θα άλλαζαν τα δεδομένα στην ύπαιθρο και παρουσιάστηκαν με τυμπανοκρουσίες, περιφερειακά συμβούλια και άλλα επικοινωνιακά κόλπα. Μετά από ένα χρόνο περίπου επαληθεύεται η λαϊκή σοφία που προειδοποιεί ότι "όπου ακούς πολλά κεράσια, κράταγε μικρό καλάθι". Δεν χρειάζονται περισσότερα σχόλια για μια ιστορία που είναι βέβαιο πως θα επανέλθει κάποια στιγμή για λόγους εντυπωσιασμού, χωρίς κανένα πρακτικό αποτέλεσμα. Αλλωστε εδώ στη Μεσσηνία έχουμε μοιράσει τόσα… καλάθια με προϊόντα της περιοχής στους κατά καιρούς επίσημους τουρίστες που επισκέπτονται τους φορείς της αυτοδιοίκησης, όσα θα έφθαναν για να κατακτήσουμε τις… διεθνείς αγορές με τη λογική των εμπνευστών της ιστορίας.

Ακολούθησε δειλά-δειλά η ιστορία με τις νέες καλλιέργειες μέσω δηλώσεων και τον τελευταίο καιρό… πλάκωσαν και οι ημερίδες. Οπως και παλαιότερα έχουμε γράψει, η ιστορία θυμίζει τον… πάγκο του σούπερ μάρκετ στον οποίο είναι αραδιασμένα εξωτικά και εγχώρια προϊόντα, από τον οποίο διαλέγουμε να παρουσιάσουμε ως νέες καλλιέργειες εκείνα που… γυαλίζει η τιμή τους.

Και επειδή μια από τις καλλιέργειες που κατά τους οργανωτές των ημερίδων είναι η ροδιά, με ενδιαφέρον διαβάσαμε στην εφημερίδα "Agrenda" την ιστορία του Γ. Χειμωνίδη που είναι πρόεδρος της Ομάδας Παραγωγών ροδιών και οπωροκηπευτικών Γουμένισσας. Σύμφωνα με τα όσα αναφέρονται στην εφημερίδα πρόκειται για "ζωντανό παράδειγμα τολμηρής επιχειρηματικότητας στον τομέα της πρωτογενούς παραγωγής αλλά και δείγμα γραφής για τα αποτελέσματα που μπορεί να αποδώσει η καλλιέργεια ροδιάς στην Ελλάδα" καθώς από την υπόθεση έχει χάσει πολύ μεγάλα ποσά για πολλούς και διαφορετικούς λόγους. Είναι η άλλη όψη του νομίσματος που παρουσιάζει επί εδάφους την αποτελεσματικότητα των θεωριών περί νέων καλλιεργειών. Και την αναφέρουμε όχι για να ισχυριστούμε ότι αυτές είναι καταδικασμένες από χέρι, αλλά για να τονίσουμε πως όταν η Πολιτεία παροτρύνει τους αγρότες να αλλάξουν καλλιέργειες θα πρέπει να το κάνει με βάση ένα σχέδιο και εν γνώσει των σοβαρών δυσκολιών που υπάρχουν.

Εκείνο το οποίο χωρίς δυσκολίες μπορεί να διαπιστώσει κάποιος είναι ότι τέτοιο σχέδιο δεν υπάρχει, γιατί δεν υπάρχει και αγροτική πολιτική. Δυστυχώς ως αγροτική πολιτική για τη χώρα νοείται η μεταφορά της πολιτικής που ασκείται σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, την οποία το μόνο που ενδιαφέρει είναι η όλο και μεγαλύτερη φιλελευθεροποίηση προκειμένου να τοποθετηθούν σε άλλες αγορές τα βιομηχανικά προϊόντα της. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα έχουμε συμφωνίες οι οποίες απειλούν σοβαρά την ευρωπαϊκή γεωργία, όπως είναι αυτές με τις χώρες της Λατινικής Αμερικής και το Μαρόκο. Συμφωνίες στις οποίες υπήρξαν σοβαρές αντιδράσεις κρατών, πολιτικών δυνάμεων, αγροτοσυνεταιριστών ακόμη και της Επιτροπής Γεωργίας της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η πρώτη απαίτηση από τις πολιτικές δυνάμεις είναι να διαμορφώσουν πραγματική πολιτική για την ελληνική γεωργία, να σταματήσουν να παραπέμπουν για κάθε θέμα στην… Ευρωπαϊκή Ενωση και τις αγορές, να αφήσουν στην άκρη την ανευθυνότητα του "νέου" χωρίς να στηρίζουν τις υποδείξεις τους σε έρευνες οι οποίες μπορεί να αποδείξουν αν υπάρχει ή όχι μέλλον για τη μια ή την άλλη πρωτοβουλία. Οι αγρότες έχουν ταλαιπωρηθεί χρόνια και χρόνια με τις υποδείξεις για "αναδιάρθρωση" οι οποίες ουδέποτε πήραν χαρακτήρα πολιτικής. Οι "νέες καλλιέργειες" με τον τρόπο που παρουσιάζονται αποτελούν μια άλλη εκδοχή του ίδιου μύθου και δεν απαντούν στο πρόβλημα της γεωργίας. Κανένας δεν μπορεί να είναι οπαδός της ακινησίας, αλλά την κίνηση στην οικονομία και την κοινωνία οφείλουν να την δημιουργούν οι πολιτικές δυνάμεις με ολοκληρωμένο σχέδιο. Ενα σχέδιο που θα παίρνει υπόψη του την υφιστάμενη κατάσταση, θα περιλαμβάνει εθνικές πολιτικές σε κρίσιμους τομείς, θα υπερασπίζεται στα Κοινοτικά όργανα τα συμφέροντα της χώρας και των αγροτών, θα προωθεί τις απαραίτητες υποδομές, θα ενισχύει πρωτοβουλίες καλλιεργητικών αλλαγών στη βάση ερευνών για τις δυνατότητες προώθησης των προϊόντων. Τελικά η πολιτική θα πρέπει να παίξει το ρόλο της και να μην τον εκχωρήσει στους "αόρατους" των αγορών με τους οποίους βρίσκονται αντιμέτωποι και ανυπεράσπιστοι οι παραγωγοί.