Μια μικρή είδηση μας έρχεται από την Κρήτη αλλά παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον καθώς αγγίζει το κρίσιμο ζήτημα των τοπικών προϊόντων. Την αντιγράφουμε όπως την βρήκαμε και στη συνέχεια επιχειρούμε το σχολιασμό:
"Το μεγάλο ενδιαφέρον των ξενοδόχων της Κρήτης να εντάξουν στις κουζίνες τους τα τοπικά προϊόντα του νησιού, αποτυπώθηκε στην απόλυτα επιτυχημένη εκδήλωση που οργάνωσε το Επιμελητήριο Ηρακλείου. Περισσότεροι από 60 ξενοδόχοι και υπεύθυνοι αγορών κρητικών ξενοδοχείων, συναντήθηκαν με περίπου 120 παραγωγούς και μεταποιητές προϊόντων απ’ όλη την Κρήτη πραγματοποιώντας 2.000 και πλέον κατ’ ιδίαν συναντήσεις. Τα επιχειρηματικά ραντεβού έγιναν σε διαμορφωμένους χώρους του Επιμελητηρίου Ηρακλείου, ενώ παράλληλα λειτούργησε έκθεση προϊόντων, όπου οι επιχειρηματίες του τουρισμού είχαν την ευκαιρία να δουν και να δοκιμάσουν τα προϊόντα για τα οποία συζητούσαν με τους παραγωγούς και τους μεταποιητές. Να σημειωθεί ότι είναι η πρώτη φορά που πραγματοποιείται τέτοια πρωτοβουλία και μάλιστα με απτά αποτελέσματα για τους συμμετέχοντες καθώς, κατά κοινή ομολογία οι συναντήσεις που έγιναν άνοιξαν δρόμους συνεργασίας".
Πέρα λοιπόν από τα "καλάθια" και άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια, εκείνο το οποίο πρωτίστως θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι η σχέση των τοπικών προϊόντων με τα ξενοδοχεία και τους χώρους εστίασης και αναψυχής. Ασφαλώς δεν μπορούμε να γνωρίζουμε εκ των προτέρων την αποτελεσματικότητα κινήσεων σαν αυτές που προαναφέρθηκαν, το σίγουρο όμως είναι ότι κάθε πρωτοβουλία τέτοιου τύπου είναι καλύτερη από την απραξία που χαρακτηρίζει την περιοχή της Νότιας Πελοποννήσου. Χωρίς καμία αμφιβολία σε αυτήν παράγονται προϊόντα υψηλής ποιότητας τα οποία μπορούν να βρουν θέση στη διεθνή και ελληνική αγορά. Κάτι τέτοιο όμως δεν μπορεί να γίνει αν τα ποιοτικά τοπικά προϊόντα δεν μπουν στα τοπικά καταστήματα από το μεγαλύτερο ξενοδοχείο μέχρι το μικρότερο ουζερί.
Τα πράγματα είναι λίγο ως πολύ γνωστά, τα βιώσαμε έντονα τα προηγούμενα χρόνια και μπορεί να γίνουν χειρότερα αν δεν υπάρξει αναστροφή της λογικής που ακολουθήθηκε. Πολύ απλά δεν είναι δυνατόν σε περιοχές που το ελαιόλαδο αποτελεί την κινητήρια δύναμη της οικονομίας να χρησιμοποιούνται ευρύτατα στις κουζίνες μαζικής εστίασης σπορέλαια και να σερβίρονται ελαιόλαδα κάκιστης ποιότητας στο τραπέζι. Δεν μπορεί να υπάρχει πλήθος από τυροκομικές μονάδες στην περιοχή και να σερβίρεται εισαγόμενο λευκό τυρί ως… ντόπια φέτα. Είναι αδιανόητο να πλασάρονται ως ελιές Καλαμών προϊόντα αμφιβόλου προελεύσεως τα οποία μοιάζουν ως τέτοιες λόγω… χρώματος. Είναι ακατανόητο να σαπίζουν τα πορτοκάλια στα χωράφια και να σερβίρονται συσκευασμένοι χυμοί εισαγωγής. Ο μακρύς κατάλογος ασφαλώς περιλαμβάνει ένα πλήθος προϊόντων τα οποία άλλοτε εκτοπίζονται ακόμη και από εισαγόμενα και άλλοτε από τη νοοτροπία των επαγγελματιών. Υπάρχουν ακόμη και πολλά τα οποία κακοποιούνται στην κουζίνα με αποτέλεσμα να μην έχουν καμία σχέση με αυτό που γνωρίζουμε ως τοπικό φαγητό.
Η κρίση ανοίγει δύο αντίθετους δρόμους. Ο ένας είναι η μείωση του κόστους των υπηρεσιών με τον ακόμη μεγαλύτερο υποβιβασμό της ποιότητας και τη χρήση των πλέον φθηνών προϊόντων που κυκλοφορούν στην αγορά. Ο άλλος είναι η χρήση τοπικών ποιοτικών προϊόντων και η αξιοποίηση της τοπικής κουζίνας. Ασφαλώς κανένας δεν μπορεί να επιβάλει το δρόμο που θα διαλέξει ο επαγγελματίας αλλά οι συλλογικοί φορείς έχουν την υποχρέωση να κάνουν κάθε προσπάθεια που ωφελεί την τοπική οικονομία. Η χρήση των ποιοτικών προϊόντων που παράγονται στην περιοχή παράγει προστιθέμενη αξία, αφήνει χρήματα για να κινηθεί η τοπική αγορά και διαφημίζει την παραγωγή μας στους επισκέπτες. Το αντίθετο οδηγεί στη μεταφορά πόρων ακόμη και στο εξωτερικό, ενώ πάρα πολλές φορές δυσφημεί τα ποιοτικά τοπικά προϊόντα. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το τοπικό δεν σημαίνει και ποιοτικό. Αλλωστε για το λόγο αυτό χρησιμοποιείται πολύ συχνά το προσδιοριστικό "ποιοτικό" γιατί μπορούμε να γνωρίζουμε και να ξεχωρίζουμε. Οι πολίτες περιμένουν πράξεις από τους συλλογικούς φορείς και αυτοί οφείλουν να αναλάβουν πολύ πρακτικές πρωτοβουλίες στήριξης της τοπικής παραγωγής.