Ας πάρουμε λοιπόν τα γεγονότα από την… αρχή της κρίσης, τότε που δεξιοί και αριστεροί οι οποίοι ήθελαν να κατακτήσουν την εξουσία, διέδιδαν ότι τα μνημόνια προκάλεσαν τη χρεοκοπία ώστε να αγοράσουν ξένα και ντόπια ιδιωτικά συμφέροντα τη δημόσια περιουσία. Οποιος τόλμησε να επιχειρηματολογήσει λέγοντας ότι κανένας σοβαρός επιχειρηματίας δεν επενδύει σε χρεοκοπημένη οικονομία με τεράστια γραφειοκρατία, είτε αγνοήθηκε είτε κατηγορήθηκε για προδοσία επειδή εξυπηρετεί αντεθνικά συμφέροντα. Οταν λοιπόν το ΤΑΙΠΕΔ ξεκίνησε τις δημοπρασίες των ακίνητων, οι περισσότεροι Ελληνες πίστευαν ότι οι ιδιώτες θα κάνουν ουρά για να αγοράσουν τα ακίνητα του ελληνικού Δημοσίου. Οι αυταπάτες όμως έχουν πιο κοντά ποδάρια από τα ψέματα και έτσι γρήγορα αποδείχτηκε ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται να επενδύσει στη χρεοκοπημένη αγορά ακινήτων. 

Ειδικότερα για το διατηρητέο Αλιφέρη, που βρίσκεται στο κέντρο της Καλαμάτας, δεν υπήρξε καμία προσφορά σε δυο δημοπρασίες και είναι αμφίβολο αν θα υπάρξει και στο μέλλον. Ενδεχομένως σε μια άλλη χώρα η κυβέρνηση θα συζητούσε τη μακροχρόνια παραχώρηση του κτηρίου σε ιδιώτη με συμψηφισμό των ενοικίων με τις δαπάνες επισκευής. Ομως στην Ελλάδα όποιος τολμήσει να πει ότι προέχει η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας, θα κατηγορηθεί αμέσως για… φιλελευθερισμό και η συζήτηση θα τελειώσει εκεί. Μετά το τέλος της συζήτησης ο δήμαρχος θα στείλει επιστολή για την επικινδυνότητα των κτηρίων μέχρι τα διατηρητέα να σωριαστούν στο έδαφος, όπως οι τοίχοι της παλιάς Εμπορικής Σχολής στη Φραγκόλιμνα. 

Υ.Γ.: Αν δεν τελείωνε η συζήτηση, θα μπορούσαμε να συζητήσουμε για οικονομικά κίνητρα διατήρησης των παραδοσιακών κτηρίων και γιατί τόσο στη δυτική όσο και στην ανατολική Ευρώπη υπάρχουν οικισμοί από το Μεσαίωνα, ενώ στην Ελλάδα με το ζόρι βλέπουμε σπίτια των αρχών του περασμένου αιώνα. 

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr