Τη θεμελιώδη αυτή αρχή φαίνεται να την “ξεχνούν” τόσο αυτοί που δηλώνουν έτοιμοι να πάρουν στα χέρια τους το νόμο, υποκαθιστώντας τις αρχές του κράτους δικαίου, όσο και οι αρχές που αφήνουν απροστάτευτους τους πολίτες, ανοίγοντας το δρόμο σε αυτούς που ετοιμάζονται να πάρουν στα χέρια τους το νόμο.

Ειδικότερα, η εξουσία στην Ελλάδα δείχνει να έχει λησμονήσει ότι στο κράτος δικαίου “οι νόμοι είναι σαφείς, δημοσιοποιούνται και εφαρμόζονται ομοιόμορφα και προστατεύουν θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα, στα οποία συμπεριλαμβάνεται η ασφάλεια των ατόμων και των αγαθών”*. Ετσι βλέπουμε ολοένα και συχνότερα τους κακοποιούς να αφήνονται ελεύθεροι μετά από λίγους μήνες στη φυλακή, ακόμα και όταν έχουν διαπράξει ειδεχθή εγκλήματα. 

Παράλληλα οι πολίτες διαπιστώνουν ότι σπάνια “η δικαιοσύνη αποδίδεται έγκαιρα από ικανούς, ηθικούς και ανεξάρτητους εκπροσώπους σε ικανό αριθμό, οι οποίοι διαθέτουν επαρκείς πόρους και αντικατοπτρίζουν την κοινότητα που υπηρετούν». Γι' αυτό αναζητούν στον ορίζοντα αυτόκλητους σωτήρες που δηλώνουν έτοιμοι να υποκαταστήσουν τις νόμιμες εξουσίες. Γι' αυτό και η κοινή γνώμη έμεινε μάλλον αδιάφορη μέχρι τη στιγμή της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, όταν ομάδες της Χρυσής Αυγής επιχείρησαν στο παρελθόν να υποκαταστήσουν την Αστυνομία. Δυστυχώς, πριν τη δολοφονία του Φύσσα οι αρχές παρακολουθούσαν απαθέστατες τα ρεπορτάζ της “Ε” για τη δράση των “ταγμάτων εφόδου” που έκαναν στη Μεσσηνία. Δυστυχώς, με την ίδια απάθεια παρακολουθούν και σήμερα τα ρεπορτάζ για την ανεξέλεγκτη δράση των τσιγγάνων που γκρεμίζει το κράτος δικαίου στα μάτια των πολιτών. Δυστυχώς, όπως φαίνεται κάποιοι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι για την άνοδο του ναζισμού στη Γερμανία φταίει μόνο ο παράφρονας Χίτλερ (ή ακόμα χειρότερα το DNA των Γερμανών) και όχι η κατάρρευση των δημοκρατικών αξιών στη Γερμανία του Μεσοπολέμου. Δυστυχώς επίσης, κάποιοι εμφανίζονται ανίκανοι να αντιληφθούν ότι η ανασφάλεια των πολιτών (ειδικά σε περιόδους μείωσης του εισοδήματος) μπορεί να οδηγεί σε ολοκληρωτικές “λύσεις”. Υπάρχει βεβαίως πάντα και το ενδεχόμενο της ενσυνείδητης υπονόμευσης του κράτους δικαίου, επειδή κάποιοι φαντάζονται ότι μπορούν μια μέρα να βγάλουν από τη μέση το εμπόδιο του νόμου και να… “σώσουν” την Ελλάδα κυβερνώντας δικτατορικά. Εννοείται ότι δεν περνάει από το μυαλό τους πως μπορεί να τους προλάβουν άλλοι επίδοξοι σωτήρες και τελικώς να βρεθούν στην… τελευταία κατοικία τους γιατί δεν θα υπάρχει κράτος δικαίου να προστατέψει τη ζωή τους.

* Δύο από τις τέσσερις οικουμενικές αρχές σύμφωνα με τον ορισμό του Παγκόσμιου Προγράμματος Δικαιοσύνης. Οι άλλες δύο αρχές είναι οι εξής: «Η κυβέρνηση, οι αξιωματούχοι και οι κρατικοί παράγοντες είναι υπόλογοι σύμφωνα με τον νόμο. Η διαδικασία με την οποία θεσπίζονται και επιβάλλονται οι νόμοι είναι προσβάσιμη, δίκαιη και αποτελεσματική».

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr