Ουσιαστικά, το μόνο που θα προσφέρει και αυτό το συνέδριο είναι πολιτικό βήμα σε όσους επιθυμούν να επαναλάβουν κοινότοπες και εύπεπτες υποσχέσεις, για έργα υποδομών που οι σύγχρονες οικονομίες τα έχουν αποκτήσει... αν όχι από τις αρχές του περασμένου αιώνα, τουλάχιστον από τις πρώτες δεκαετίες μετά τη λήξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Και μη μου πείτε ότι βιάζομαι να ασκήσω κριτική πριν διεξαχθεί το Συνέδριο, γιατί θα σας υπενθυμίσω ότι τα ίδια λέγατε και πριν ολοκληρωθεί η εξάμηνη διαπραγμάτευση του 2015 με τους δανειστές, που οδήγησε αρχικώς στο δημοψήφισμα-παρωδία, στη συνέχεια στα capital controls και τελικώς στην επιβάρυνση των φορολογούμενων με εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ. Σε κάθε περίπτωση η κομπογιαννίτικη πολιτική, είτε βαφτιστεί διαπραγμάτευση είτε ονομαστεί Αναπτυξιακό Συνέδριο, με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί σε καταστροφικά αποτελέσματα - αφού στην πραγματικότητα επαναλαμβάνει τα λάθη του παρελθόντος με νέο όνομα.
Ετσι κι αλλιώς ο ορισμός της εμμονής είναι να πιστεύεις ότι θα σε οδηγήσει σε θρίαμβο η επανάληψη των πράξεων που σε οδήγησαν στην καταστροφή. Και στην Ελλάδα όσοι κυβέρνησαν από την κρίση του 2008 έως σήμερα επιχειρούν να μας πείσουν ότι θα βγούμε από το βάλτο της ύφεσης ακολουθώντας στην πράξη την ίδια πάνω κάτω πολιτική που οδήγησε την οικονομία στην άτυπη χρεοκοπία του 2010. Ειδικά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που δικαιώνει απολύτως όσους είχαμε προβλέψει ότι αποτελεί την οπισθοφυλακή όλων των κρατικοδίαιτων που ψάχνουν νέα δανεικά, δεν κάνει τίποτα διαφορετικό από όσα έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις, επιχειρώντας κι αυτή να διατηρήσει στα χέρια της το κράτος-λάφυρο με διορισμούς, δάνεια, μερίσματα κι επιδοτήσεις. Απλώς το κάνει χειρότερα και σε πολύ χειρότερη στιγμή.
Ανεξάρτητα όμως από την εκάστοτε κυβέρνηση και τους υπόλοιπους διοργανωτές, ένα συνέδριο θα είναι πραγματικά αναπτυξιακό μόνο αν οι κοινωνικοί εταίροι αποφασίσουν να συζητήσουν ειλικρινά την αλλαγή του οικονομικού μοντέλου που μας οδήγησε στη χρεοκοπία.
Οσο οι κοινωνικοί εταίροι εξακολουθούν να πιστεύουν ότι ο κεντρικός σχεδιασμός της οικονομίας είναι πιο αποδοτικός από τον υγιή ανταγωνισμό, τόσο η οικονομία θα κάνει βήματα προς τα πίσω, μέχρι να καταρρεύσει πλήρως και οριστικώς. Οσο οι κοινωνικοί εταίροι θα φαντασιώνονται ότι η ανάπτυξη θα έρθει με επιχειρήσεις εξαρτημένες από το κράτος και τα δανεικά, τόσο η ελληνική οικονομία θα βουλιάζει στο βάλτο της στασιμότητας. Τέλος, όσο οι κοινωνικοί εταίροι θα εξακολουθούν να θεωρούν «εχθρική» κάθε προσπάθεια εξορθολογισμού της οικονομίας και αποκατάστασης του ανταγωνισμού, τόσο θα συνεχίζεται η φυγή των νέων επιστημόνων για άλλες χώρες.
Ανάπτυξη υπό αυτές τις συνθήκες δεν πρόκειται να έρθει, όσες κοινοτοπίες και ν' ακουστούν, όσες υποσχέσεις και να δοθούν στα «αναπτυξιακά» συνέδρια.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
