Σύμφωνα λοιπόν με αυτή την κυρίαρχη αντίληψη, οι δήμοι οφείλουν να δημιουργούν θέσεις εργασίας συμβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο στην εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης. Γι’ αυτό και τα χρόνια της δανειακής ευημερίας οι περισσότεροι "γαλάζιοι" και "πράσινοι" δήμαρχοι αφενός προσλάμβαναν όσους περισσότερους υπαλλήλους μπορούσαν και αφετέρου πάντα γκρίνιαζαν για την έλλειψη προσωπικού που εμπόδιζε το έργο τους. Την ίδια ώρα η Αριστερά πλειοδοτούσε ζητώντας περισσότερες προσλήψεις και συνέβαλλε στην εδραίωση της κοινωνικής ειρήνης διορίζοντας και τα δικά της παιδιά σε δήμους και δημοτικές επιχειρήσεις. Ετσι όλοι ήταν ευτυχισμένοι, μέχρι τη στιγμή που χρεοκόπησε η οικονομία και οι δανειστές περιόρισαν τις προσλήψεις, προκειμένου να εξασφαλίσουν την επιστροφή των δανεικών. Στην Ελλάδα όμως είναι γνωστό ότι κάθε θαύμα διαρκεί τρεις μέρες και το μεγάλο... τέσσερις. Ετσι τους τελευταίους μήνες η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα με την ανοχή των δανειστών άναψε και πάλι το "πράσινο φως" για χιλιάδες προσλήψεις στους δήμους.

Θεωρητικά και μόνο λοιπόν μπορούμε να συζητήσουμε για το αν οι χιλιάδες θέσεις εργασίας στους δήμους υπηρετούν την προσπάθεια για έξοδο από την ύφεση ή αν στερούν πόρους που αν επενδύονταν θα δημιουργούσαν πολλαπλάσιες και καλύτερα αμειβόμενες θέσεις στον ιδιωτικό τομέα.

Θανάσης Λαγός

Εmail: lathanasis@yahoo.gr