Αντιθέτως όταν διάβασα τις αντίστοιχες γκρίνιες για το Χριστουγεννιάτικο Παζάρι που έχει δημιουργήσει η περιφερειάρχης Αττικής Ρένα Δούρου στο Πεδίον του Αρεως, συμπέρανα εύκολα ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό συμπολιτών μας που μισεί τη γιορτινή ατμόσφαιρα, επειδή προφανώς δεν αντέχει να βλέπει χαρούμενα πρόσωπα γύρω του.
Βέβαια, κανένας δεν θέλει να παραδεχτεί δημοσίως το μίσος του για τις γιορτές και γιατί άλλοι καταγγέλλουν την εμπορευματοποίηση των εκδηλώσεων, ενώ άλλοι απλώς θέλουν να επιστρέψουν στον "παλιό καλό καιρό", τότε που όλα ήταν αγνά σαν... διαφήμιση παραδοσιακού προϊόντος. Ανεξάρτητα όμως από τις φαντασιώσεις του κάθε γκρινιάρη, ο "παλιός καλός καιρός" είναι απλώς μια παραίσθηση όσων αρνούνται να ενηλικιωθούν, παραμένοντας αιώνιοι νοσταλγοί της παιδικής τους ηλικίας.
Από εκεί και πέρα είναι τουλάχιστον ανούσιο (για να μην χρησιμοποιήσω χρονιάρες μέρες πιο βαριά κουβέντα) να συζητούμε για το έργο του δημάρχου Καλαμάτας Παναγιώτη Νίκα με κριτήριο τον αριθμό των λαμπιονιών. Ετσι και αλλιώς στη διοργάνωση λαϊκών εκδηλώσεων ο κ. Νίκας παίρνει έναν βαθμό πολύ υψηλότερο από τους περισσότερους προκατόχους του και φυσικά πιστώνεται μεταξύ άλλων την πετυχημένη διοργάνωση των αποκριάτικων εκδηλώσεων και της "Λευκής Νύχτας". Δυστυχώς όμως για την Καλαμάτα χρειάστηκαν να περάσουν τουλάχιστον δέκα χρόνια για να συνειδητοποιήσει ο κ. Νίκας ότι δεν αρκούν οι λαϊκές εκδηλώσεις και ότι είναι ανυπολόγιστης αξίας η πολιτιστική προίκα της πρώην ΔΕΠΑΚ και του ΔΗΠΕΘΕΚ. Υπενθυμίζουμε ότι στην αρχή της θητείας του τόνιζε κυρίως τα οικονομικά ανοίγματα των δημοτικών πολιτιστικών φορέων αμφισβητώντας έμπρακτα τη συνεισφορά τους στην Καλαμάτα. Για να είμαστε όμως δίκαιοι θα πρέπει να παραδεχτούμε ότι ο κ. Νίκας έβαλε τάξη στο οικονομικό χάος που επικρατούσε στους πολιτιστικούς φορείς, με ευθύνη όχι μόνο των δημοτικών αρχών αλλά και των κυβερνήσεων που χρηματοδοτούσαν όποτε τις βόλευε τόσο τη ΔΕΠΑΚ όσο και το ΔΗΠΕΘΕΚ. Το οικονομικό νοικοκύρεμα με τη σειρά του συνέβαλε τα μέγιστα στη διατήρηση των πολιτιστικών θεσμών που δοκιμάστηκαν σκληρά από την κρίση, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να πούμε ότι ο πολιτισμός ήταν ανάμεσα στις προτεραιότητες του κ. Νίκα. Μόνο τα τελευταία χρόνια έδειξε να ενδιαφέρεται για την υστεροφημία του και προσπάθησε να πιστωθεί μεταξύ άλλων την "αναγέννηση" του Φεστιβάλ Χορού, την ολοκλήρωση του Μεγάρου Χορού και τη δημιουργία Συμφωνικής Ορχήστρας. Κάπου εδώ όμως πέφτει η αυλαία στο έργο του κ. Νίκα και στη σκηνή καλούνται να ανέβουν οι διάδοχοί του. Η κάλπη θα δείξει αν από το Σεπτέμβριο θα μετράμε λαμπιόνια ή αν θα περιμένουμε να ενηλικιωθούν όσοι πιστεύουν ότι ο άνθρωπος γεννήθηκε για να... γκρινιάζει.
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
