Κατά τη διάρκεια της πολυετούς ύφεσης, τα σουλάτσα των διπλωματών και των υπόλοιπων παρατρεχάμενων στην Πελοπόννησο έχουν πολλαπλασιαστεί σε τέτοιο βαθμό, που δεν θα ήταν υπερβολή να υποστηρίξει κάποιος ότι η κατάσταση θυμίζει σε μεγάλο βαθμό την προεπαναστατική Ελλάδα του 19ου αιώνα: τότε που πρόξενοι και έμποροι, έχοντας διαγνώσει τη μεγάλη ασθένεια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, μαζί με τα εμπορεύματα προωθούσαν και τα συμφέροντα της δικής τους αυτοκρατορίας.
Στον σημερινό διεθνή ανταγωνισμό -και άρα στην αύξηση των “διπλωματικών” επισκέψεων στην Πελοπόννησο- προφανώς έχει συντελέσει η αμφισβήτηση (αν όχι η ανατροπή) της διεθνούς οικονομικής τάξης πραγμάτων, λόγω της μεγάλης ανάπτυξης της Κίνας, της Ρωσίας, της Τουρκίας, της Ινδίας κ.λπ. Οι “νέες οικονομικές δυνάμεις” βλέπουν την Ελλάδα (άρα και την Πελοπόννησο) ως πύλη εισόδου τους στην ευρωπαϊκή αγορά, και γι' αυτό προσπαθούν καταρχάς να διεισδύσουν οικονομικά και πολιτικά στην ελληνική αγορά.
Από την άλλη πλευρά οι “παλιές οικονομικές δυνάμεις” ΗΠΑ, Γερμανία, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ιταλία, αφενός δεν βλέπουν με καλό μάτι την οικονομική επέκταση των “νέων δυνάμεων” και αφετέρου ανταγωνίζονται μεταξύ τους για βελτίωση της δικής τους θέσης η καθεμία ξεχωριστά στην παγκόσμια οικονομική κλίμακα.
Θεωρητικώς η Ελλάδα, άρα και η Πελοπόννησος, θα έπρεπε να εκμεταλλευτούν τον διεθνή αυτό ανταγωνισμό και τη θέση τους στην Ευρωπαϊκή Ενωση, ώστε να αποκομίσουν τα μέγιστα δυνατά οφέλη. Και για τις μεν οικονομικές και πολιτικές σχέσεις της Ελλάδας γράφονται καθημερινά πολλά και λέγονται ακόμα περισσότερα. Αντιθέτως για την Πελοπόννησο ο απολογισμός παραμένει φτωχός, αφού μέχρι τώρα βλέπουμε και διαβάζουμε μόνο φωτογραφίες από ταξίδια, βραβεύσεις, ημερίδες και εσπερίδες. Αναμφισβήτητα πάντως, στην κορυφή της πυραμίδας των συμβολικών πράξεων βρίσκεται η μυστική αναγόρευση του Προέδρου της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν σε επίτιμο καθηγητή του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Στον αντίποδα, η πιο ουσιαστική οικονομική ενέργεια που θα επηρεάσει το μέλλον της Πελοποννήσου -αν φυσικά δεν μείνει στα χαρτιά- είναι η διέλευση του αγωγού East Med που θα μεταφέρει αέριο από την Κύπρο και το Ισραήλ στην Ευρώπη.
Από εκεί και πέρα, τόσο η περιφερειακή αρχή όσο και οι δημοτικές αρχές της Πελοποννήσου δεν έχουν καταφέρει αξιοποιώντας τον διεθνή ανταγωνισμό να υπογράψουν έστω και μία σύμβαση έργου για λιμάνι, σιδηρόδρομο, μαρίνα, αεροδρόμιο κ.λπ. Αντιθέτως, δείχνουν να φοβούνται τις συνεργασίες και να επιδιώκουν χρηματοδότηση των μεγάλων έργων από τις γνωστές πηγές του κρατικού κορβανά και του ΕΣΠΑ.
Στην πραγματικότητα, κανένας τοπικός άρχοντας δεν διαθέτει το πολιτικό μέγεθος που απαιτείται ώστε να διαπραγματευτεί, για παράδειγμα, την κατασκευή μιας νέας σιδηροδρομικής γραμμής που θα συνέδεε το αεροδρόμιο και το λιμάνι της Καλαμάτας με την Αθήνα αλλά και με την Αρχαία Ολυμπία. Κανείς δεν έχει καν σκεφτεί το ενδεχόμενο να προτείνει στις ανταγωνίστριες μεγάλες οικονομικές δυνάμεις ένα πρότζεκτ δημιουργίας μιας μαρίνας 1.000 θέσεων ή ενός χωριού με τουριστικές κατοικίες.
Αντιθέτως όλοι βολεύονται με αδελφοποιήσεις χωρίς αντίκρισμα (σαν αυτή της Σιάν με την Καλαμάτα) και με εκδρομές σε εκθέσεις (σαν αυτές της περιφερειακής αρχής στη Σαγκάη).
Ψέλλισε κάποιος κάτι για... ανάπτυξη;
Θανάσης Λαγός
Εmail: lathanasis@yahoo.gr
