Χρειάστηκε να περάσουν πολλά χρόνια για να μάθουμε την αλήθεια για το Τσερνόμπιλ. Ομως δυστυχώς, ακόμα και σήμερα ο μέσος πολίτης δεν ξέρει ποιον να πιστέψει για τα νερά κολύμβησης στον Μεσσηνιακό Κόλπο: Να πιστέψει τις μετρήσεις της ΔΕΥΑΚ που βγάζουν τα νερά παντού πεντακάθαρα; Ή τις μετρήσεις του Πανελλήνιου Κέντρου Οικολογικών Ερευνών (ΠΑΚΟΕ) που βγάζει ακατάλληλα τα νερά σχεδόν στις μισές παραλίες του Δήμου Καλαμάτας; Ενας από τους δυο φορείς λέει ψέματα ή μήπως λένε και οι δυο τη... μισή αλήθεια, μετρώντας διαφορετικά δείγματα με διαφορετική μέθοδο;
Δεν θα επιχειρήσω να απαντήσω. Απλώς θα επισημάνω ότι έχει σημασία ποια ώρα της ημέρας συλλέγεται το δείγμα του θαλασσινού νερού και από ποιο βάθος. Αν για παράδειγμα το δείγμα συλλεχθεί από την επιφάνεια τις πρωινές ώρες που η θάλασσα στην Καλαμάτα είναι συνήθως ήρεμη, ίσως περιέχει λιγότερους μικροοργανισμούς από ένα δείγμα που έχει συλλεχθεί τις απογευματινές ώρες σε βάθος ενός μέτρου μετά από σχετική θαλασσοταραχή.
Από εκεί και πέρα, οι πολίτες θα πρέπει να είναι επιφυλακτικοί κάθε φορά που διαβάζουν ή ακούν μισές πληροφορίες - είτε από κρατικούς φορείς (που συνήθως έχουν την τάση να υποβαθμίζουν τα προβλήματα) είτε από μη κυβερνητικές οργανώσεις (που συνήθως έχουν την τάση να μεγεθύνουν τα προβλήματα). Ας μην ξεχνούμε ότι οι κρατικοί φορείς εκφράζουν πάντα την κατεστημένη τάξη πραγμάτων, ενώ οι μη κυβερνητικοί οργανισμοί την αμφισβητούν: άλλοτε έχοντας σκοπό να εξασφαλίσουν χρήματα για την αυτοσυντήρησή τους, και άλλοτε για να την ανατρέψουν προκειμένου να δημιουργήσουν μια νέα τάξη πραγμάτων.
Εννοείται ότι οι πολίτες θα πρέπει να είναι επιφυλακτικοί ακόμα κι όταν διαβάζουν ότι η τάδε παραλία είναι η καλύτερη του κόσμου... ειδικά αν δεν ανακοινώνεται ούτε ο φορέας που την «ανακήρυξε» ούτε πόσοι και ποιοι ψήφισαν για να την ανακηρύξουν. Επιφυλακτικοί θα πρέπει να είμαστε και όταν ακούμε για βραβεία προϊόντων, αν δεν ξέρουμε τους όρους του διαγωνισμού και αν το αγαθό που βραβεύτηκε παράγεται πράγματι σε μαζική κλίμακα ή σε μικρές ποσότητες ειδικά για τους διαγωνισμούς.
Σε κάθε περίπτωση, οι πολίτες θα πρέπει να γνωρίζουν ότι το πρώτο θύμα κάθε πολέμου (πραγματικού ή οικονομικού) είναι η ενημέρωση και η αλήθεια - κι ότι για να προφυλαχθούν από τις επικίνδυνες πληροφορίες, πρέπει πρώτα απ’ όλα να σταματήσουν να πιστεύουν τις... τζάμπα ειδήσεις.
Θανάσης Λαγός
