Στην πραγματικότητα, όπως τότε που δρούσε η ναζιστική συμμορία υπό τη σιωπηρή ανοχή τόσο των πολιτών όσο και των δικαστικών αρχών, έτσι και σήμερα, υπάρχει κραυγαλέα αδυναμία εφαρμογής των νόμων. Αυτή η αδυναμία αφενός θρέφει τα αισθήματα ανασφάλειας των πολιτών και αφετέρου δυναμώνει τις φωνές που αμφισβητούν το κράτος δικαίου, ζητώντας να επιβληθεί ο νόμος του Λιντς από αυτόκλητα τάγματα εφόδου.
Σε έναν ιδανικό κόσμο, οι πολίτες θα διαδήλωναν ζητώντας προστασία της ανθρώπινης ζωής και της περιουσίας, αφαιρώντας από τις ναζιστικές συμμορίες τη "μάσκα" του προστάτη. Δυστυχώς όμως, ενώ πολλοί θα διαδηλώσουν κατά των ναζιστικών συμμοριών, ελάχιστοι θα ζητήσουν σοβαρή αστυνόμευση, εφαρμογή των νόμων από όλους και αυστηρότερες ποινές για τους κατ’ εξακολούθηση παράνομους. Δυστυχώς επίσης υπάρχουν και οι αφελείς, κυρίως στο χώρο της ριζοσπαστικής Αριστεράς, που επενδύουν πολιτικά σε μια "τελική αναμέτρηση" με τους ναζί – πιστεύοντας ότι η κατάλυση του νόμου και ο φόβος θα οδηγήσουν τους πολίτες στις τάξεις της, και όχι πίσω από κάποιον ακροδεξιό σωτήρα.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η εξασθένηση του κράτους δικαίου και η αδυναμία προστασίας της ανθρώπινης ζωής και περιουσίας οδηγεί αρχικά στο χάος, στη συνέχεια σε αμφισβήτηση του κράτους δικαίου, και τελικά σε αυταρχικά ή ολοκληρωτικά καθεστώτα. Και δυστυχώς, στην ευρύτερη περιοχή των Δήμων Καλαμάτας και Μεσσήνης εδώ και πολλά χρόνια το κράτος δικαίου δεν μπορεί να προστατέψει τη σωματική ακεραιότητα και την περιουσία των πολιτών, και για αυτό βρισκόμαστε μια ανάσα από το χάος. Και θα συνεχίσουμε να βρισκόμαστε, παρά τις υποσχέσεις του εκάστοτε υπουργού Προστασίας του Πολίτη για περιορισμό της παραβατικότητας των Ρομά.
Για του λόγου του ασφαλές θα υπενθυμίσω τι έγραψα τον Ιανουάριο, μια μόλις μέρα πριν από την επίσκεψη του υπουργού Πολιτικής Προστασίας στην Καλαμάτα: «Ειδικά στη Μεσσηνία, την οποία θα επισκεφθεί αύριο ο υπουργός Προστασίας του Πολίτη Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, δεν υπάρχει πολίτης που να μην έχει τουλάχιστον δύο ή τρία θύματα διάρρηξης στον στενό οικογενειακό και φιλικό του κύκλο. Επίσης οι μισοί Μεσσήνιοι έχουν υπερήλικους γονείς ή συγγενείς σε κάποιο χωριό της Μεσσηνίας και αγωνιούν για τη δράση των απατεώνων και των ληστών».
Τι άλλαξε αυτούς τους μήνες; Απολύτως τίποτα, καθώς κυβέρνηση και πολίτες εξακολουθούν (ή θέλουν) να πιστεύουν ότι τα προβλήματα θα λυθούν με κάποιο μαγικό ραβδί, και όχι με πραγματική αστυνόμευση και αυστηρές ποινές για όσους μέχρι σήμερα συνεχίζουν τις κλοπές μετά τις δίμηνες διακοπές τους σε κάποια φυλακή.
Θανάσης Λαγός
