Η πρώτη επιλογή προϋποθέτει εμπιστοσύνη στις παραγωγικές δυνάμεις της Μεσσηνίας, ενώ η δεύτερη απλώς εναποθέτει το μέλλον του νομού στα χέρια όσων κάνουν καριέρα προφητεύοντας δεινά και μοιράζοντας ματόχαντρα για την οικονομία". Με αυτές τις φράσεις έκλεισα πριν από λίγες μέρες το άρθρο "Ψευδοπροφήτες στο τιμόνι της Μεσσηνίας" και ευλόγως κάποιοι αναγνώστες της "Ε" αναρωτήθηκαν ποιες είναι οι υγιείς παραγωγικές επιχειρηματικές δυνάμεις στη Μεσσηνία και στην Ελλάδα.

Επιχειρώντας να απαντήσουμε με έναν σαφή ορισμό, θα εντάξουμε στις υγιείς επιχειρηματικές δυνάμεις τα φυσικά και τα νομικά πρόσωπα που δραστηριοποιούνται οικονομικά με στόχο να έχουν έσοδα κυρίως από την πώληση των προϊόντων τους και των υπηρεσιών τους. Στον αντίποδα βρίσκονται οι κυνηγοί επιδοτήσεων και αποζημιώσεων, που χρησιμοποιούν μάλλον προσχηματικά την επιχειρηματική δραστηριότητα, αδιαφορώντας σε μεγάλο βαθμό για τη διάθεση των προϊόντων και των υπηρεσιών τους στην αγορά.

Από εκεί και πέρα, είναι εύκολο να διακρίνουμε με βάση τα έσοδα της τελευταίας πενταετίας (γιατί τα έσοδα ενός ή δύο χρόνων μπορεί να είναι παραπλανητικά) ποιες επιχειρήσεις παράγουν προϊόντα και υπηρεσίες προσπαθώντας να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καταναλωτών, της αγοράς και της εποχής τους - και ποιες κυνηγούν μόνο επιδοτήσεις και αποζημιώσεις.

Εννοείται ότι τόσο η μακροχρόνια παροχή επιδοτήσεων όσο και το ασαφές πλαίσιο των κρατικών αποζημιώσεων οδηγούν τελικώς σε συρρίκνωση της “πίτας”, με συνέπεια να αντιστοιχούν ολοένα και μικρότερα κομμάτια