Για του λόγου το ασφαλές αναφέρουμε πως η Κρήτη έχει έσοδα από καταλύματα 1,4 δισ. ευρώ το 2019 έναντι 128 εκ. ευρώ της Πελοποννήσου, 430,1 εκ. ευρώ το 2020 έναντι 66,3 εκ. ευρώ της Πελοποννήσου και 904,3 εκ. ευρώ το πρώτο φετινό εννιάμηνο έναντι 82,9 εκ. ευρώ της Πελοποννήσου. Σύμφωνα πάντα με την Ελληνική Στατιστική Αρχή στην Κρήτη λειτουργούν 3.962 επιχειρήσεις καταλυμάτων, ενώ στην Πελοπόννησο μόνο 1.585. Σε μια κανονική Περιφέρεια οι άρχοντες και η επιχειρηματική ελίτ θα είχαν κινήσει γη και ουρανό για να καλύψουν το χάσμα των καταλυμάτων και των τουριστικών εσόδων. Στην Πελοπόννησο πολιτικοί και επιχειρηματίες δείχνουν να πιστεύουν ακόμα στη... σταφίδα και αδιαφορούν για τον ξενοδοχειακό κλάδο.
Εννοείται ότι το χάσμα που χωρίζει την Πελοπόννησο από την Κρήτη θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο αν δεν είχε δημιουργήσει την Costa Navarino ο αείμνηστος καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος. Εννοείται επίσης ότι η εστίαση αποδεικνύει πως οι Πελοποννήσιοι δεν είναι χειρότεροι επιχειρηματίες από τους Κρητικούς. Αν και η Πελοπόννησος έχει λιγότερους φιλοξενούμενους σε καταλύματα, το 2019 η εστίαση είχε έσοδα 30 εκ. ευρώ έναντι 434 εκ. ευρώ της Κρήτης, το 2020 ο Μοριάς είχε έσοδα 235 εκ. ευρώ έναντι 252 εκ. ευρώ της Κρήτης και το φετινό πρώτο εννιάμηνο η Πελοπόννησος είχε έσοδα 208 εκ. ευρώ έναντι 252 εκ. ευρώ της Κρήτης. Το 2020 στην Πελοπόννησο λειτούργησαν 5.304 επιχειρήσεις εστίασης και στην Κρήτη 6.010.
Συμπέρασμα: Λόγω των τζαμπατζήδων που φιλοξενούνται σε πατρικά και λόγω των τουριστών που μένουν στην Αθήνα και έρχονται εκδρομή στην Πελοπόννησο, τα καταλύματα του Μοριά χάνουν τουλάχιστον 800 εκ. ευρώ το χρόνο. Τα υπόλοιπα είναι για... φυλλάδια εκθέσεων.
Θανάσης Λαγός
