Η Δύση κυριάρχησε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα επειδή πρόσφερε στους πολίτες της υψηλότερο βιοτικό επίπεδο, από οποιοδήποτε άλλο σύστημα επιχείρησε να παραγάγει και να διανείμει τα αγαθά αγνοώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και την αγορά. Ταυτόχρονα, η Δύση κατάφερε στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα να ενισχύσει τους δημοκρατικούς της θεσμούς, εξαλείφοντας την απόλυτη φτώχεια και προσφέροντας ακόμα και στα χαμηλά οικονομικά στρώματα προϊόντα και υπηρεσίες που όλους τους προηγούμενους αιώνες της ανθρώπινης ιστορίας απολάμβανε μόνο ένας πολύ μικρός αριθμός πλουσίων. Τις ίδιες δεκαετίες τα ανελεύθερα καθεστώτα που βούλιαζαν στην φτώχεια και στη διαφθορά επιβίωναν πουλώντας στους πολίτες τους μίσος για τη Δύση και τον πολιτισμό της. Σύμφωνα με αυτές τις θεωρίες, η φτώχεια του τρίτου κόσμου οφείλεται αποκλειστικά στο αποικιοκρατικό παρελθόν της Δύσης, ενώ καμία ευθύνη δεν φέρουν οι σουλτάνοι και οι δικτάτορες που διοικούν πλούσια κράτη με φτωχούς πολίτες.
Ανοίγοντας παρένθεση θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πορεία της Δύσης προς τη δημοκρατία και την ευημερία δεν έχει μόνο λευκές σελίδες. Έχει και πολλές μαύρες σελίδες, για τις οποίες κανένας πολιτισμένος άνθρωπος δεν μπορεί να είναι περήφανος. Σε αντίθεση όμως με τα ανελεύθερα καθεστώτα, η δημοκρατική Δύση αφενός έχει κάνει αυτοκριτική και αφετέρου έχει δημιουργήσει θεσμούς προστασίας των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ελευθερίας και της ισότητας των πολιτών, ώστε να αποτρέψει μελλοντικές μαύρες σελίδες.
Αυτούς ακριβώς τους δημοκρατικούς θεσμούς εκμεταλλεύτηκαν τις δύο πρώτες δεκαετίες του 21ου αιώνα οι εχθροί της ανοιχτής κοινωνίας, επιχειρώντας να προκαλέσουν την πτώση της μισητής Δύσης. Και δυστυχώς η πολιτική, οικονομική και πνευματική ηγεσία των δυτικών κρατών δεν αντιλήφθηκε εγκαίρως την απειλή των "δούρειων ίππων", καθώς πίστεψε σε μεγάλο βαθμό πως είναι εφικτός ένας ειρηνικός κόσμος χωρίς μεγάλες δαπάνες για άμυνα και ασφάλεια. Ειδικά μετά την πτώση του ολοκληρωτικού καθεστώτος της Σοβιετικής Ένωσης, δεν ήταν λίγοι οι δυτικοί που πίστεψαν ότι η δημοκρατία θα εξαπλωθεί μέσω του ελεύθερου εμπορίου σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
Οι δυτικές αυταπάτες, όχι μόνο δεν διαλύθηκαν μετά τη φονική επίθεση στους Δίδυμους Πύργους της Νέας Υόρκης την 11η Σεπτεμβρίου 2001 και την αποτυχημένη "εξαγωγή" δημοκρατίας στον ισλαμικό κόσμο, αλλά πήραν ανεξέλεγκτες διαστάσεις εξαιτίας της παραγωγικής και ενεργειακής εξάρτησης από τα ανελεύθερα καθεστώτα της Κίνας και της Ρωσίας. Μόλις τους πρώτους μήνες της πανδημίας Covid-19 αντιλήφθηκαν τα δυτικά κράτη τους κινδύνους που εγκυμονεί η εξάρτηση από την Κίνα, και ένα χρόνο αργότερα κατάλαβαν πως η βιαστική μετάβαση στην πράσινη ενέργεια έχει καταστήσει την Ευρώπη όμηρο της πουτινικής Ρωσίας.
Η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία έδωσε μάλλον τη χαριστική βολή στις δυτικές αυταπάτες, και κυρίως στις ψευδαισθήσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών, που πίστευαν ότι η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει τη δημοκρατική πορεία της χωρίς στρατό, ασφάλεια, και με τους εχθρούς της ανοιχτής κοινωνίας να κάνουν πάρτι στα κοινωνικά δίκτυα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η Ευρώπη προφανώς σοκαρίστηκε από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, καθώς αντιλήφθηκε ότι στόχος δεν είναι το Κίεβο, αλλά η δημοκρατία και η ελευθερία. Τουλάχιστον αυτό δείχνουν οι μεγάλες διαδηλώσεις σε όλη την Ευρώπη, όπως και η στροφή της γερμανικής κυβερνητικής συμμαχίας – που λαμβάνοντας υπόψη τις σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης έβαλε στο χρονοντούλαπο της Ιστορίας την αφελή πολιτική της πρώην καγκελαρίου Αγκελας Μέρκελ.
Ο γερμανικός κυβερνητικός συνασπισμός των Σοσιαλδημοκρατών, Πράσινων και Φιλελεύθερων, αλλά και η αντιπολίτευση των Χριστιανοδημοκρατών, αντιλήφθηκαν πως τίποτα δεν είναι δεδομένο και ότι η δημοκρατία χρειάζεται υπερασπιστές. Αντιθέτως στην Ελλάδα, ούτε το σοκ της ρωσικής εισβολής στην Ουκρανία δεν αποδείχθηκε ικανό να διαλύσει τις αυταπάτες ενός μεγάλου μέρους του πληθυσμού, που εξακολουθεί να πιστεύει ότι υπάρχει παράδεισος με λεφτόδεντρα και ότι βγήκαμε από αυτόν επειδή φάγαμε το δυτικό μήλο της γνώσης... Οι μισοί από αυτούς μισούν τη Δύση επειδή τη θεωρούν υπεύθυνη για την άλωση της Πόλης από τους σταυροφόρους το 1204. Οι άλλοι μισοί, γιατί δεν θέλουν ακόμα να πιστέψουν ότι κατέρρευσε το ολοκληρωτικό καθεστώς της Σοβιετικής Ένωσης και όχι ο καπιταλισμός, όπως προέβλεπαν οι κομματικοί ινστρούχτορες.
Όλοι οι υπόλοιποι πρέπει να προστατεύσουμε τη δημοκρατία, την ελευθερία και το βιοτικό επίπεδο από όσους προτιμούν το "τουρκικό σαρίκι" ή το πουτινικό καθεστώς. Αν τα θεωρήσουμε δεδομένα, απλώς θα τα χάσουμε όλα. Η εποχή των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης τελείωσε οριστικά στις 22 Φεβρουαρίου 2022 με την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Θανάσης Λαγός
